You can edit almost every page by Creating an account. Otherwise, see the FAQ.

آشنایی با روش دستور ترجمه در آموزش زبان دوم

از EverybodyWiki Bios & Wiki
پرش به:ناوبری، جستجو

روش دستور ترجمه

روش دستور - ترجمه در آموزش زبان دوم[ویرایش]

مقدمه[ویرایش]

یکی از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین روش‌های تدریس زبان دوم، روش دستور - ترجمه است که دربارهٔ آن نظریات و دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد. از آن جایی‌که در این روش دستور زبان و ترجمه متون به زبان مادری بسیار اهمیت دارند، به این نام خوانده می‌شود، البته از آن به عنوان روش کلاسیک یا سنتی نیز یاد می‌شود. از روش دستور - ترجمه در سده‌های هفدهم تا نوزدهم میلادی به عنوان روشی پیشتاز استفاده می‌شد، در واقع در آن زمان آموزش زبان دوم به مثابه آموزش زبان لاتین و یونانی بود و این دو زبان با استفاده از این روش آموزشی تدریس می‌شد.

روش‌های آموزشی[ویرایش]

آموزش لیست واژگان دو زبانه، قواعد دستوری پیچیده، نوشتن جملات سنگین، سؤالی کردن و منفی کردن جملات، مهارت‌های ترجمهٔ جملات به زبان مادری و استفاده از قواعد پیچیده نحوی از بنیادی‌ترین اصول آموزش زبان در این روش به‌شمار می‌رود. در روش دستور - ترجمه به جای تمرکز بر روی گفتمان و ایجاد ارتباط، تمرکز و تأکید اصلی بر درست نوشتن جملات و هم چنین بازنویسی آنها است. در این روش زبان مادری دخالت بسیار زیادی دارد و استفاده از آن در طول یک جلسه آموزشی به عنوان تسهیل کننده آموزش به کرات دیده می‌شود. استفاده از تمرینات نوشتاری بسیار زیاد ، تکرار و تمرین فراوان از ویژگی‌های این روش آموزشی زبان به‌شمار می‌رود. مثال‌هایی از تمرینات روش تدریس دستور - ترجمه مثال‌های زیر نمونه‌ای از تمرینات این روش آموزشی به‌شمار می‌روند:

  1. جملات زیر را ترجمه نمایید.
  2. جملات را سؤالی کرده و سپس پاسخ دهید.
  3. با استفاده از کلمات زیر جمله بسازید.
  4. گذشته استمراری افعال زیر را بنویسد.
  5. معنی کلمات زیر را بنویسید.
  6. جملات زیر را منفی نمایید.
  7. افعال زیر را به زمان گذشته تبدیل کنید.
  8. جاهای خالی را با کلمات داده شده پر کنید و …

منابع آموزشی[ویرایش]

مهم‌ترین منبع آموزشی در روش دستور - ترجمه کتابهای درسی است که در هر درس با لیست واژگان دو زبانه آغاز و با خواندن یک متن سخت ادبی و انجام تمرینات مربوط به آن، آموزش ساختارهای گرامری به صورت ریاضی گونه و استفاده از فرمول برای آموزش آنها ادامه یافته و با انجام تعداد زیادی تمرین (مخصوصا در سطح واژگان و جمله به زبان مادری و زبان دوم) به پایان می‌رسد.

اهداف آموزشی[ویرایش]

به نظر می‌رسد که کسب توانایی خواندن مطالب ادبی، ادبیات کلاسیک و همچنین نوشتن متون پیچیده با استفاده از قواعد دستوری و واژگان دشوار از اهداف آموزشی این روش به‌شمار می‌رود.[۱] در این شیوه مهارت‌های صحبت کردن به زبان دوم و مهارت‌های شنیداری اهمیت زیادی ندارند و تمرکز اصلی بر روی خواندن و نوشتار است (به تلفظ نیز اهمیتی داده نمی‌شود).

نقش معلم و نقش زبان آموز[ویرایش]

نقش معلم و زبان‌آموز در روش دستور - ترجمه کاملاً سنتی است. کلاسها به شدت معلم محور و تحت کنترل معلم است. معلم قدرت مطلق کلاس درس، برنامه‌ریز، تصحیح کننده اشتباهات، سخنران کلاس و… است. دانش-آموزان ابتکار عمل بسیار ناچیزی دارند و خلاقیت چندانی از خود بروز نمی‌دهند (البته ارتباط دانش‌آموزان با یکدیگر نیز بسیار اندک است).[۲]

مزایا و معایب روش دستور - ترجمه[ویرایش]

مزایا[ویرایش]

  1. در کلاسهایی با تعداد زیاد زبان‌آموزان مؤثر است.
  2. در کلاسهایی که زبان‌آموزان با سطوح مختلف در آن حضور دارند، کاربرد دارد.
  3. این روش به معلم کمک می‌کند تا معنی واژگان و جملات را به راحتی با زبان مادری به دانش‌آموزان منتقل کند.
  4. زبان‌آموزان موضوعات درس و مسایل آموزشی را به راحتی می‌آموزند.
  5. وقت و انرژی زیادی از معلم صرف نمی‌شود.
  6. این روش برای زبان‌آموزان سطوح پایین‌تر و معلمین با سطح دانش اندک مفید است.
  7. زبان‌آموز با قواعد دستوری زبان مادری خود بیشتر آشنا می‌شود.

معایب[ویرایش]

  1. تمرینات شفاهی کافی در کلاس انجام نمی‌شود و معلم متکلم وحده است.
  2. تمرکز اصلی بر روی زبان مادری و تمرکز کمتری روی زبان مقصد می‌باشد.
  3. هیچگونه صحبت به زبان مقصد (مخصوصا توسط زبان‌آموزان) صورت نمی‌پذیرد.
  4. زبان‌آموزان به زبان مقصد فکر نمی‌کنند، بنابراین از لحاظ ذهنی تنبل می‌شوند.
  5. به تلفظ زبان مقصد کاملاً بی‌توجهی می‌شود.
  6. تمرکز اصلی روی قواعد گرامری است.
  7. زبان‌آموزان از روش ترجمه بسیار استفاده می‌کنند.

روش تدریس دستور - ترجمه در گذر زمان[ویرایش]

همانگونه که در ابتدا گفته شد، این روش بیشتر در بین سده‌های ۱۷ تا ۱۹ میلادی کاربرد زیادی داشت و با گذر زمان و به وجود آمدن نیازهای جدید ارتباطی در زبان‌آموزان روش دستور - ترجمه جایگاه خود را به عنوان روش تدریس زبان دوم از دست داد و به مرور کمرنگ‌تر شد.[۳]

منابع[ویرایش]

دایان لارسن- فریمن و مارتی اندرسون. اصول و فنون آموزش زبان. رهنما، ۱۳۹۰. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۶۷-۵۱۰-۳.

  1. Larsen-Freeman, Diane ; Anderson, Marti. Techniques & Principles in Language Teaching (3rd Edition)
  2. Larsen-Freeman, Diane ; Anderson, Marti. Techniques & Principles in Language Teaching (3rd Edition)
  3. Richards, Jack c. Key Issues in Language Teaching


This article "آشنایی با روش دستور ترجمه در آموزش زبان دوم" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:آشنایی با روش دستور ترجمه در آموزش زبان دوم. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.



Read or create/edit this page in another language[ویرایش]