آشنایی با روش دستور ترجمه در آموزش زبان دوم
روش دستور ترجمه
روش دستور - ترجمه در آموزش زبان دوم[ویرایش]
مقدمه[ویرایش]
یکی از مهمترین و قدیمیترین روشهای تدریس زبان دوم، روش دستور - ترجمه است که دربارهٔ آن نظریات و دیدگاههای متفاوتی وجود دارد. از آن جاییکه در این روش دستور زبان و ترجمه متون به زبان مادری بسیار اهمیت دارند، به این نام خوانده میشود، البته از آن به عنوان روش کلاسیک یا سنتی نیز یاد میشود. از روش دستور - ترجمه در سدههای هفدهم تا نوزدهم میلادی به عنوان روشی پیشتاز استفاده میشد، در واقع در آن زمان آموزش زبان دوم به مثابه آموزش زبان لاتین و یونانی بود و این دو زبان با استفاده از این روش آموزشی تدریس میشد.
روشهای آموزشی[ویرایش]
آموزش لیست واژگان دو زبانه، قواعد دستوری پیچیده، نوشتن جملات سنگین، سؤالی کردن و منفی کردن جملات، مهارتهای ترجمهٔ جملات به زبان مادری و استفاده از قواعد پیچیده نحوی از بنیادیترین اصول آموزش زبان در این روش بهشمار میرود. در روش دستور - ترجمه به جای تمرکز بر روی گفتمان و ایجاد ارتباط، تمرکز و تأکید اصلی بر درست نوشتن جملات و هم چنین بازنویسی آنها است. در این روش زبان مادری دخالت بسیار زیادی دارد و استفاده از آن در طول یک جلسه آموزشی به عنوان تسهیل کننده آموزش به کرات دیده میشود. استفاده از تمرینات نوشتاری بسیار زیاد ، تکرار و تمرین فراوان از ویژگیهای این روش آموزشی زبان بهشمار میرود. مثالهایی از تمرینات روش تدریس دستور - ترجمه مثالهای زیر نمونهای از تمرینات این روش آموزشی بهشمار میروند:
- جملات زیر را ترجمه نمایید.
- جملات را سؤالی کرده و سپس پاسخ دهید.
- با استفاده از کلمات زیر جمله بسازید.
- گذشته استمراری افعال زیر را بنویسد.
- معنی کلمات زیر را بنویسید.
- جملات زیر را منفی نمایید.
- افعال زیر را به زمان گذشته تبدیل کنید.
- جاهای خالی را با کلمات داده شده پر کنید و …
منابع آموزشی[ویرایش]
مهمترین منبع آموزشی در روش دستور - ترجمه کتابهای درسی است که در هر درس با لیست واژگان دو زبانه آغاز و با خواندن یک متن سخت ادبی و انجام تمرینات مربوط به آن، آموزش ساختارهای گرامری به صورت ریاضی گونه و استفاده از فرمول برای آموزش آنها ادامه یافته و با انجام تعداد زیادی تمرین (مخصوصا در سطح واژگان و جمله به زبان مادری و زبان دوم) به پایان میرسد.
اهداف آموزشی[ویرایش]
به نظر میرسد که کسب توانایی خواندن مطالب ادبی، ادبیات کلاسیک و همچنین نوشتن متون پیچیده با استفاده از قواعد دستوری و واژگان دشوار از اهداف آموزشی این روش بهشمار میرود.[۱] در این شیوه مهارتهای صحبت کردن به زبان دوم و مهارتهای شنیداری اهمیت زیادی ندارند و تمرکز اصلی بر روی خواندن و نوشتار است (به تلفظ نیز اهمیتی داده نمیشود).
نقش معلم و نقش زبان آموز[ویرایش]
نقش معلم و زبانآموز در روش دستور - ترجمه کاملاً سنتی است. کلاسها به شدت معلم محور و تحت کنترل معلم است. معلم قدرت مطلق کلاس درس، برنامهریز، تصحیح کننده اشتباهات، سخنران کلاس و… است. دانش-آموزان ابتکار عمل بسیار ناچیزی دارند و خلاقیت چندانی از خود بروز نمیدهند (البته ارتباط دانشآموزان با یکدیگر نیز بسیار اندک است).[۲]
مزایا و معایب روش دستور - ترجمه[ویرایش]
مزایا[ویرایش]
- در کلاسهایی با تعداد زیاد زبانآموزان مؤثر است.
- در کلاسهایی که زبانآموزان با سطوح مختلف در آن حضور دارند، کاربرد دارد.
- این روش به معلم کمک میکند تا معنی واژگان و جملات را به راحتی با زبان مادری به دانشآموزان منتقل کند.
- زبانآموزان موضوعات درس و مسایل آموزشی را به راحتی میآموزند.
- وقت و انرژی زیادی از معلم صرف نمیشود.
- این روش برای زبانآموزان سطوح پایینتر و معلمین با سطح دانش اندک مفید است.
- زبانآموز با قواعد دستوری زبان مادری خود بیشتر آشنا میشود.
معایب[ویرایش]
- تمرینات شفاهی کافی در کلاس انجام نمیشود و معلم متکلم وحده است.
- تمرکز اصلی بر روی زبان مادری و تمرکز کمتری روی زبان مقصد میباشد.
- هیچگونه صحبت به زبان مقصد (مخصوصا توسط زبانآموزان) صورت نمیپذیرد.
- زبانآموزان به زبان مقصد فکر نمیکنند، بنابراین از لحاظ ذهنی تنبل میشوند.
- به تلفظ زبان مقصد کاملاً بیتوجهی میشود.
- تمرکز اصلی روی قواعد گرامری است.
- زبانآموزان از روش ترجمه بسیار استفاده میکنند.
روش تدریس دستور - ترجمه در گذر زمان[ویرایش]
همانگونه که در ابتدا گفته شد، این روش بیشتر در بین سدههای ۱۷ تا ۱۹ میلادی کاربرد زیادی داشت و با گذر زمان و به وجود آمدن نیازهای جدید ارتباطی در زبانآموزان روش دستور - ترجمه جایگاه خود را به عنوان روش تدریس زبان دوم از دست داد و به مرور کمرنگتر شد.[۳]
منابع[ویرایش]
دایان لارسن- فریمن و مارتی اندرسون. اصول و فنون آموزش زبان. رهنما، ۱۳۹۰. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۶۷-۵۱۰-۳.
This article "آشنایی با روش دستور ترجمه در آموزش زبان دوم" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:آشنایی با روش دستور ترجمه در آموزش زبان دوم. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
