حدیث معرفت به نورانیت
حدیث معرفت به نورانیت حدیثی از علی بن ابی‌طالب است که خطاب به سلمان و ابوذر و در پاسخ پرسش آنان دربارهٔ چیستیِ معرفت علی بن ابی‌طالب به نورانیت گفته شده‌است.[۱] قدیمی‌ترین منبع این حدیث، بحارالانوار است.[۲] آغاز حدیث این‌گونه است:
سأل أبوذرّ الغفاری سلمان الفارسی رضی الله عنه قال: یا أباعبداللَّه ما معرفه أمیرالمؤمنین علیه السلام بالنورانیّه؟ قال: یا جندب فامض بنا حتّی نسأله عن ذلک، قال: فأتیناه فلم نجده فانتظرناه حتّی جاء، فقال صلوات اللَّه علیه: ما جاء بکما؟ قالا: جئناک یا أمیرالمؤمنین نسألک عن معرفتک بالنورانیّه، قال علیه السلام: مرحباً بکما من ولیّین متعاهدین لدینه لستما بمقصّرین، لعمری أنّ ذلک الواجب علی کلّ مؤمن ومؤمنه. ثمّ قال علیه السلام: یا سلمان ویا جندب، قالا: لبّیک یا أمیرالمؤمنین، قال علیه السلام: إنّه لایستکمل أحد الإیمان حتّی یعرفنی کنه معرفتی بالنورانیّه فإذا عرفنی بهذه المعرفه فقد امتحن اللَّه قلبه للإیمان وشرح صدره للإسلام وصار عارفاً مستبصراً ومن قصّر عن معرفه ذلک فهو شاکّ ومرتاب.[۳]
پانویس[ویرایش]
- ↑ مستنبط، القطره، ۱: ۱۳۶.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۲۶.
- ↑ مستنبط، القطره، ۱: ۱۳۶.
منابع[ویرایش]
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون شیعه است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |
This article "حدیث معرفت به نورانیت" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:حدیث معرفت به نورانیت. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
