سریسین
سریسین پروتئینی است که توسط کرم ابریشم در تولید ابریشم ایجاد می شود. ابریشم فیبر تولید شده توسط کرم ابریشم در تولید پیله خود است. این ماده عمدتا از دو پروتئین تشکیل شده است، فیبرويین و سریسین. ابریشم از ۷۰-۸۰ درصد فیبرويین و ۲۰-۳۰ درصد سرسین تشکیل شده است. فیبرويین مرکز ساختاری ابریشم است و سریسین صمغی است که الیاف را می پوشاند و به آنها اجازه می دهد تا به یکدیگر بچسبند.
ساختار[ویرایش]
سریسین از ۱۸ اسید آمینه مختلف تشکیل شده است که ۳۲ درصد آنها سرین است. ساختار ثانویه معمولا یک سیم پیچ تصادفی است، اما از طریق جذب مکرر رطوبت و کشش مکانیکی نیز می تواند به راحتی به ترکیب ورق β تبدیل شود. پیوندهای هیدروژنی سرین کیفیت چسب مانند خود را می دهد. ژن های رمز کننده پروتئین های سرسیین توالی یابی شده اند. قسمت انتهایی C آن حاوی تکرارهای غنی از سرین است. با استفاده از معاینه پرتوی گاما مشخص شد که الیاف سرسیین به طور معمول از سه لایه تشکیل شده اند، همه دارای الیافی هستند که از جهت های مختلفی کار می کنند. داخلی ترین لایه، به طور معمول از الیاف طولی در حال اجرا، لایه میانی از الیاف طرح دار جهت دار متقابل و لایه خارجی از الیاف جهت دار الیاف تشکیل شده است. ساختار کلی همچنین می تواند بر اساس دما تغییر کند، در حالی که هرچه دما پایین تر باشد ، ترکیبات ورق β بیشتر از سیم پیچ های بی شکل تصادفی وجود دارد. سه نوع مختلف سریسین نیز وجود دارد که لایه های موجود در بالای فیبروین را تشکیل می دهد. سریسین A که در آب نامحلول است، بیرونی ترین لایه است و تقریبا ۱۷ درصد نیتروژن همراه با اسیدهای آمینه مانند سرین، ترئونین، اسید اسپارتیک و گلیسین دارد. سریسین B، لایه میانی را تشکیل می دهد و تقریبا مشابه سریسین A است، اما همچنین حاوی تریپتوفان است. سریسین C داخلی ترین لایه است، لایه ای که به فیبروین نزدیک ترین و مجاور آن است. همچنین محلول در آب، سریسین C را می توان از طریق افزودن یک اسید گرم و ضعیف از فیبروئین جدا کرد. سریسین C همچنین حاوی اسیدهای آمینه موجود در B، همراه با افزودن پرولین است.
کاربرد[ویرایش]
از سریسین به دلیل خاصیت ارتجاعی و کششی ، همراه با میل طبیعی به کراتین ، در درجه اول در پزشکی برای بخیه زخم استفاده می شود.
این ماده همچنین دارای مقاومت طبیعی در برابر عفونت است و به دلیل سازگاری بیولوژیکی بسیار عالی متغیر است و بنابراین معمولا به عنوان یک ماده منعقد کننده زخم نیز استفاده می شود
از سریسین در داروها و مواد آرایشی نیز استفاده شده است. هنگامی که در محصولات آرایشی استفاده می شود، سرسیین باعث بهبود قابلیت ارتجاعی پوست و چندین عامل ضد پیری، از جمله خاصیت ضد چروک می شود. این کار با به حداقل رساندن اتلاف آب از پوست انجام می شود. برای تعیین این، دانشمندان چندین روش آزمایشی از جمله آزمایش هیدروکسی پرولین، اندازه گیری امپدانس، از دست دادن آب از اپیدرم و میکروسکوپ الکترونی روبشی را برای تجزیه و تحلیل سفتی و خشکی پوست انجام دادند. وجود سریسین باعث افزایش هیدروکسی پرولین در لایه شاخی می شود که به نوبه خود باعث کاهش امپدانس پوست می شود، بنابراین رطوبت پوست افزایش می یابد.
افزودن دو ماده مخدر پلورونیک و کاربوپول، دو ماده دیگری که می توانند در ژل های سرسین گنجانده شوند ، عملکرد ترمیم فاکتورهای طبیعی رطوبت (NMF) را همراه با به حداقل رساندن اتلاف آب و بهبود رطوبت پوست انجام می دهند.
This article "سریسین" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:سریسین. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.