سیبیسکوئیت

Seabiscuit
George Woolf on Seabiscuit
Sire	Hard Tack
Grandsire	Man o' War
Dam	Swing On
Damsire	Whisk Broom II
جنسیت	Stallion
Foaled	May 23, 1933
Colour	Light Bay
Breeder	Gladys Mills Phipps
Trainer	1) "Sunny Jim" Fitzsimmons 2) Tom Smith
رکورد	89: 33-15-1
جوایز
U.S. Champion Handicap Male (1937 & 1938) U.S. Horse of the Year (1938)
Honors
United States Racing Hall of Fame (1958) #25 – Top 100 U.S. Racehorses of the 20th Century Life-size statues at Santa Anita Park and Saratoga Springs
Last updated on June 19, 2020

سیبیسکویت (مه 1933 - 17 مه 1947) یک اسب نژاد اصیل قهرمان در ایالات متحده بود که تا دهه 1940 به عنوان اسب برتر برنده پول شناخته شد. او برنده سه گانه تاج سلطنتی ،war admiral ، را با 4 طول در یک اسب مخصوص 2 اسب در plillimicoشکست داد و به عنوان اسب سال آمریکایی 1938 انتخاب شد.

یک اسب کوچک با قد 15.2 دست Seabiscuitشروع نامطلوبی در مسابقات سرعتی خود داشت و در 40 مسابقه نخست خود تنها یک چهارم پیروزی کسب کرد اما در دورانی که بعید بود یک قهرمان و به نماد امید برای بسیاری از آمریکایی ها تبدیل شد.

Seabiscuit موضوع بسیاری از کتاب ها و فیلم ها بوده است از جمله he Lost Documentary (1939); فیلم Shirley Temple The Story of Seabiscuit (1949);کتابLaura Seabiscuit: An American Legend (1999)و اقتباس فیلمی از کتاب Hillenbrand (2003)که نامزد دریافت جایزه بهترین تصویر شد .

روزهای اول

Seabiscuit با صاحب Charles Howard

Seabiscuit در لکسینگتون ، کنتاکی ، در 23 مه 1933 ، از مادیان Swing On خسته شد و هارد تاک ، پسر Man o 'War را خواستار شد. Seabiscuit برای پدرش نامگذاری شد ، زیرا hardtack یا "Seabiscuit" نام نوعی ترقه خورده توسط ملوانان است.

Clot bay در مزرعه Claiborne در پاریس ، کنتاکی بزرگ شد و در آنجا آموزش دید. او كوچكتر بود ، زانو زده بود و مدتها به خواب و غذا خوردن داده شد.

در ابتدا ، Seabiscuit متعلق به Wheatley Stable قدرتمند بود و توسط "سانی جیم" Fitzsimmons آموزش داده شد ، كه Gallant Fox را به تاج سه گانه مسابقه اصیل ایالات متحده منتقل كرده بود. فیتزیمونز برخی از پتانسیل ها را در Seabiscuit دید اما احساس کرد اسب بیش از حد تنبل است. فیتزیمونز بیشتر وقت خود را به آموزش اوماها ، که برنده تاج سه گانه بود ، اختصاص داد.

Seabiscuit    به یک برنامه سنگین از مسابقات کوچکتر سقوط کرد. او نتوانست در 17 مسابقه اول خود پیروز شود و معمولاً در این رشته به پایان می رسد. پس از آن ، Fitzsimmons وقت زیادی را صرف او نکرد و اسب گاهی اوقات شوخی های پایدار بود. Seabiscuit پس از پیروزی در دو مسابقه در پارک Narragansett و ثبت رکورد جدید در مسابقه دوم - مسابقه Claiming Stakes ، شروع به جلب توجه کرد. به عنوان یک کودک دو ساله ، Seabiscuit 35 بار مسابقه داد (یک برنامه سنگین مسابقه ای) ، پنج بار اول و هفت بار دوم شد. اینها شامل سه مسابقه ادعایی بود که می توان او را با قیمت 2500 دلار خریداری کرد ، اما هیچ کسی در این مسابقات شرکت نکرد.

در حالی که Seabiscuit توانایی بالقوه مسابقه خود را برآورده نکرده بود ، او بازیکنی ضعیف نبود که Fitzsimmons او را به خاطر خود گرفته باشد. دو پیروزی آخر وی به عنوان یک کره اسب دو ساله در مسابقات با اهمیت جزئی به دست آمد. فصل بعدی اما با الگویی مشابه آغاز شد. این clot در کمتر از چهار ماه 12 بار دوید و چهار بار برنده شد. یكی از این مسابقات یك مسابقه كمك ارزان در "بعدازظهر پرتلاطم 29 ژوئن" 1936 در Suffolk Downs بود. همان جا بود که مربیTom Smith ابتدا به Seabiscuit نگاه کرد. صاحبان وی این اسب را در ماه آگوست به کارگر اتومبیل Charles.S  .Howard به قیمت 8000 دلار در Saratoga فروختند .

1936/1937: آغاز موفقیت

Seabiscuit با مربی Tom Smith

,Seabiscuit,Howard را به یک مربی جدید ، Tom Smithاختصاص داد ، که با روشهای آموزش غیرمعمول ، Seabiscuit را به تدریج از حالت بی حالی خارج کرد.Smith این اسب را با Jockey Red Pollard کانادایی(1981 - 1909) جفت کرد ، که تجربه مسابقه در غرب و مکزیک را داشت. در 22 آگوست 1936 ، آنها برای اولین بار Seabiscuit را مسابقه دادند. پیشرفت ها به سرعت انجام شد و در هشت مسابقه باقیمانده در شرق ، Seabiscuit و Pollard چندین بار پیروز شدند ، از جمله Handicap فرماندار Detroit(به ارزش 5600 دلار) و Handicap Scarsdale (7300 دلار) در پیست مسابقه Empire City در Yonkers ، نیویورک.

در اوایل نوامبر 1936 ، Howardو Smithاسب را با قطار به کالیفرنیا حمل کردند. دو مسابقه آخر سال او در پیست اتومبیلرانی Bay Meadows در San Mateo، Californiaبود. اولین مورد   Bay Bridg0 Handicap 2700دلاری بود که بیش از یک مایل (1.6 کیلومتر) طی کرد. با وجود شروع بد و تحمل وزن بالای 116 پوند (53 کیلوگرم) ، Seabiscuit با پنج طول پیروز شد. در مسابقات جهانی نقص تجارت (معتبرترین مسابقه سهام Bay Meadows) ، Seabiscuit در سراسر جهان رهبری داشت.

در سال 1937 ، مسابقه معتبر سانتا آنیتا ، معتبرترین مسابقه کالیفرنیا ، بیش از 125000 دلار (2.3 میلیون دلار در سال 2010) برای برنده ارزش داشت. در محاوره ای به عنوان "صد بزرگتر" شناخته می شد. در اولین مسابقه گرمایش در پارک سانتا آنیتا ، Seabiscuit به راحتی پیروز شد. در مسابقه دوم خود در سال 1937 ، نقص سن آنتونیو ، او پس از اینکه در آغاز ضربه خورد و با فشار زیادی وارد شد ، دچار شکست شد. Seabiscuit با شکست در مقابل روزمونت در رده پنجم قرار گرفت.

این دو یک هفته بعد دوباره در Santa Anita Handicap دیدار کردند ، جایی که Rosemont با یک فاصله کم برنده شد. این شکست برای smith و Howard ویرانگر بود و به طور گسترده ای در مطبوعات به دلیل اشتباه Jockey شناخته می شد.Pollard، واقعیتی که وی در طول زندگی حرفه ای خود پنهان کرده بود. یک هفته پس از این شکست ، Seabiscuit با 7 طول زمان رکورد 1:48 4⁄5 برای رویداد 1 1⁄8 مایل ، San San Juan Capistrano Handicap را از آن خود کرد.

Seabiscuit به سرعت در بین طرفداران مسابقه California مورد علاقه قرار می گرفت ، و شهرت او با پیروزی در سه مسابقه بعدی خود گسترش یافت. Howard با موفقیت های خود تصمیم گرفت این اسب را برای مسابقات معتبرتر مسابقات سوارکاری به شرق بفرستد.

روند پیروزی های Seabiscuit ادامه یافت. او بین 26 ژوئن و 7 آگوست ، پنج بار دوید ، هر بار در یک مسابقه شرط بندی ، و هر بار که با وزن های معلول پیاپی (ضربات) تا 130 پوند (59 کیلوگرم) برنده شد. برای سومین بار ، Seabiscuit بار دیگر در مقابل روزمونت قرار گرفت ، این بار او را در هفت طول شکست داد. در 11 سپتامبر ، اسمیت یک نیرو از 602 کیلوگرم برای Narragansett Special در پارک Narragansett را پذیرفت. در روز مسابقه ، زمین آهسته و سنگین بود و برای "Seabiscuit" نامناسب بود و سنگین ترین بار حرفه اش را به دوش می کشید.Smith می خواست شکست را بپذیرد ، اما Howard نطر او را عوض کرد. هرگز در حال دویدن ، Seabiscuit سوم شد. روند پیروزی های او قطع شد ، اما فصل هنوز تمام نشده بود. Seabiscuit قبل از اینکه سال را با کسب مقام دوم در Pimlico به پایان برساند ، در سه مسابقه بعدی خود پیروز شد.

در سال 1937 , seabiscuit 1 تا از 15 مسابقه خود را برد و پیشرو برنده پول سال در United State شد .

اوایل فصل پنج ساله

Seabiscuit با Red pollard

در سال 1938 ، به عنوان یک کودک پنج ساله ، موفقیت Seabiscuit ادامه یافت. در 19 فوریه ، پولارد هنگام مسابقه با Fair Knightess ، یکی دیگر از اسب های هوارد ، سقوط وحشتناکی را متحمل شد. در حالی که نیمی از قفسه سینه پولارد در اثر وزن اسب افتاده غوطه ور بود ، هوارد مجبور شد یک جوکی جدید پیدا کند. پس از تلاش سه ، او به جورج وولف ، یک سوارکار موفق و دوست قدیمی پولارد بسنده کرد.

اولین مسابقه Woolfدر کشتی Seabiscuit ، Santa Anita Handicap، "The Hundred Grander" که اسب در سال گذشته به سختی از دست داده بود. Seabiscuit از بیرون کشیده شد و در آغاز اسب دیگری count Atlasمانع از زاویه دار شدن شد. این دو نفر برای اولین بار مستقیم به هم قفل شده بودند و تا زمانی که ٌWoolfاز اسب خود جدا شد ، شش قد از سرعت آنها فاصله داشت. Seabiscuit راهی خود را برای رسیدن به برتری انجام داد اما در پایان عکس به برنده Santa Anita Derby، Stagehand (متعلق به Maxwell oward ، و نه وابسته به Charles، که 30 پوند (14 کیلوگرم) کمتر از Seabiscuit اختصاص داده شد ، شکست خورد.

در طول سالهای 1937 و 1938 ، رسانه ها حدس می زدند که یک مسابقه مسابقه ای بین Seabiscuit و War Admiral به ظاهر شکست ناپذیر باشد (با خواستگاری Man o 'War ، نوه Seabiscuit). قرار بود این دو اسب در سه مسابقه با هم ملاقات کنند ، اما یکی یا دیگری خراشیده می شد ، معمولاً به دلیل عدم علاقه Seabiscuit از زمین سنگین بود. پس از مذاکرات گسترده ، مالکان مسابقه مسابقه ای را برای مه 1938 در بلمونت ترتیب دادند ، اما Seabiscuit شکست خورد.

در ژوئن ، پولارد بهبود یافته بود و در 23 ژوئن ، او موافقت کرد که یک کلت جوان به نام جوانان مدرن را کار کند. اسب که چیزی را در پیست متحیر کرده بود ، به سرعت اصطبل را شکست و پولارد را انداخت ، پای او را خرد کرد و به ظاهر به کار خود پایان داد.

هوارد ترتیب مسابقه مسابقه Seabiscuit در برابر لیگاروتی ، اسب بسیار مورد توجه متعلق به سرگرم کننده هالیوود بینگ کراسبی و پسر هوارد ، لیندسی ، از طریق Binglin Stable ، در رویدادی که برای ارتقا استراحتگاه کراسبی و مسابقه مسابقه Del Mar در دل مار کالیفرنیا ترتیب داده شد. با حضور وولف ، علی رغم خطای مداوم جوی لیگاروتی ، Seabiscuit در آن مسابقه پیروز شد. پس از سه بازی دیگر و تنها با یک پیروزی ، او قرار بود در ماه نوامبر ، در بالتیمور ، مریلند ، در Pimlico Special با War Admiral رودررو شود.

Seabiscuit که برای مسابقه در ساحل شرقی فرستاده شد ، در 16 اکتبر 1938 ، با دو طول در Laurel Stakes دوم شد تا ژاکولای بدنبال ، که رکورد جدید مسابقه اتومبیلرانی Laurel Park را ثبت کرد: 1: 37.00 برای یک مایل.

William Nack, Sports Illustrated, November 29, 1999

در تاریخ 1 نوامبر 1938 ، Seabiscuit در آنچه "مسابقه قرن" لقب گرفت ، با دریادار جنگ و جوکی ، چارلز کورتسینگر آشنا شد. این مسابقات در دوره مسابقه Pimlico بیش از 1 ⁄ 16 مایل (1.9 کیلومتر) انجام شد. از جایگاه ها تا زمین های زیر زمین ، مسیر با طرفداران مسدود شده بود. قطارها از سراسر کشور برای جذب طرفداران به این مسابقه حرکت می کردند و حدود 40،000 نفر در این پیست 40 میلیون نفر از طریق رادیو گوش می دادند. دریاسالار جنگ مورد علاقه (1-4 با بیشتر بوک سازها) و تقریباً به اتفاق آرا نویسندگان و خبرچینان ، به استثنای یک گروه کالیفرنیایی ، بود.

مسابقات رو در رو به نفع شروع کننده های سریع است و سرعت Admiral War از دروازه کاملا مشخص بود. از طرف دیگر ، Seabiscuit یک ردیف کننده سرعت بود ، قبل از اینکه با شتاب دیر جلو برود ، مهارت در نگه داشتن بسته را داشت. از همان آغاز برنامه ریزی پیاده روی ، تعداد کمی به او فرصت دادند تا دریادارال جنگ را در اولین پیچ قرار دهد. اسمیت این چیزها را می دانست و Seabiscuit را برای دویدن در برابر این نوع ، با استفاده از یک زنگ شروع و یک شلاق آموزش داد تا از ابتدا سرعت اسب پاولووی را به اسب بدهد.

وقتی زنگ به صدا درآمد ، Seabiscuit جلوتر شکست ، پس از 20 ثانیه بیش از حد طول کشید ، و خیلی زود به سمت ریل عبور کرد. در نیمه راه عقب ، جنگ دریاسالار شروع به بریدن کرد ، به تدریج با Seabiscuit و پس از آن کمی جلوتر قرار گرفت. به دنبال مشاوره ای که از پولارد دریافت کرده بود ، وولف در Seabiscuit خیال خود را راحت کرد و به اسب خود اجازه داد تا رقیب خود را ببیند ، سپس تلاش بیشتری کرد. دویست یارد با سیم فاصله داشت ، Seabiscuit دوباره دور شد و به گل خود ادامه داد و سرانجام با افزایش چهار برابری علی رغم اینکه دریادار جنگ بهترین زمان خود را برای مسافت طی کرد ، چهار برنده پیروز شد.

در نتیجه مسابقات وی در آن سال ، Seabiscuit به عنوان اسب سال آمریکایی سال 1938 انتخاب شد و در نظرسنجی انجام شده توسط مجله Turf و Sport Digest ، Admiral War را با 698 امتیاز به 489 شکست داد. Seabiscuit شماره یک خبرساز سال 1938 بود. تنها جایزه بزرگی که از او فرار کرد ، نقص سانتا آنیتا بود.

آسیب و بازگشت

Seabiscuit در طی یک مسابقه آسیب دید. وولف که او را سوار می کرد گفت که احساس می کند اسب تلو تلو می خورد. این آسیب تهدید کننده زندگی نبود ، اگرچه بسیاری پیش بینی می کردند که Seabiscuit دیگر هرگز مسابقه نخواهد داد. این تشخیص پارگی رباط تعلیقی در پای چپ جلویی بود. در حالی که Seabiscuit از کار خارج شد ، اسمیت و هوارد بر اسب خود Kayak II ، یک اسب نر آرژانتینی تمرکز کردند. در بهار 1939 ، Seabiscuit هفت مادیان هوارد را تحت پوشش قرار داد ، که همه آنها در بهار 1940 کره کره ای سالم داشتند.

Seabiscuit و پولاردی که هنوز هم بهبود می یابد ، با کمک همسر جدید پولارد ، اگنس ، که در دوران نقاهت اولیه از او پرستاری کرده بود ، در مزرعه هوارد بهبود یافتند. به آرامی ، هر دو اسب و سوار دوباره راه رفتن را آموختند (پولارد به شوخی گفت که "چهار پایه خوب بین آنهاست"). فقر و آسیب دیدگی او پولارد را به مرز اعتیاد به الکل کشانده بود. یک پزشک محلی برای کمک به بهبودی پا پولارد را شکست و دوباره تنظیم کرد و آرام آرام پولارد اعتماد به نفس نشستن روی اسب را پیدا کرد. او با استفاده از یک مهاربند برای سفت شدن پای آتروفیش ، دوباره شروع به سوار شدن به Seabiscuit کرد ، ابتدا در یک پیاده روی و بعداً در یک تخت و کانتور. هوارد از بهبود آنها بسیار خوشحال شد ، زیرا آرزو داشت Seabiscuit دوباره مسابقه دهد ، اما به شدت نگران Pollard بود ، زیرا پای او هنوز شکننده بود.

در پاییز و زمستان سال 1939 ، به نظر می رسید که هر روز تناسب اندام Seabiscuit بهتر می شود. تا پایان سال ، اسمیت آماده بود تا اسب را به مجموعه مسابقه های ثابت در زین برگرداند و به تمرینات مسابقه بازگرداند. در زمان مسابقه برگشت ، پولارد با هوارد هوادار شد و اجازه داد سوار شدن به او شود. پس از خراشیدن اسب به دلیل نرم رفتن ، سرانجام این جفت در ابتدای معلولیت La Jolla در سانتا آنیتا ، در 9 فوریه 1940 به صف شدند. Seabiscuit سوم بود ، که با دو طول مورد ضرب و شتم قرار گرفت. در سومین مسابقه بازگشت خود ، Seabiscuit به راه های پیروزی خود بازگشت ، و در San Antonio Handicap از زمین فرار کرد تا شریک آموزشی قبلی خود ، Kayak II را با دو و نیم طول شکست دهد. زیر 56 کیلوگرم ، Seabiscuit با رکورد یک مایل و 16/1 برابر شد.

Seabiscuit برنده نقص سانتا آنیتا در سال 1940

یک مسابقه در این فصل باقی مانده بود. یک هفته بعد از سان آنتونیو ، Seabiscuit و Kayak II هر دو دروازه ساندیس آنیتا هندیکپ و جایزه 121000 دلاری آن را گرفتند. 78000 تماشاگر پردرآمد در مسابقه اتومبیلرانی شلوغ شدند و بیشتر آنها از Seabiscuit حمایت می کردند. پولارد تقریباً از همان ابتدا اسب خود را مسدود دید. Seabiscuit با انتخاب مسیر خود ، برای مدت کوتاهی هدایت را به دست آورد. همانطور که آنها از پشت صاف رعد و برق می زدند ، Seabiscuit در مکان سوم ، پشت رهبر Whocee و Wedding Call در خارج گیر افتاد.

پولارد با اعتماد به شتاب اسب خود ، بین رهبران هدایت شد و با شکست در زمین ، محکم را از ریل خارج کرد. در حالی که Seabiscuit موج قدیمی خود را نشان داد ، Wedding Call و Whocee متزلزل شدند و پولارد اسب خود را سوار کرد و "صد گراندر" را با طول و نیم از کایاک II که به سرعت بسته می شد زیر نظر سوارکار لئون هاس برد. هیاهو دوره را فرا گرفت. نه اسب و سوار ، نه مربی و صاحب خانه ، نتوانستند برای مدتی از میان جمعیت خیرخواهان به محوطه برنده بروند.

بازنشستگی ، زندگی بعدی و فرزندان

در 10 آوریل 1940 ، بازنشستگی Seabiscuit از مسابقات رسماً اعلام شد. هنگامی که او به Ridgewood Ranch در نزدیکی Willits ، کالیفرنیا بازنشسته شد ، برنده برنده پول همیشه اسب مسابقه بود. Seabiscuit 108 کره مرغ را از بین برد ، از جمله دو اسب مسابقه موفقیت آمیز: Sea Sovereign و Sea Swallow. بیش از 50،000 بازدید کننده در 7 سال قبل از مرگ وی به Ridgewood Ranch رفتند تا Seabiscuit را ببینند.

مرگ و شکنجه

Seabiscuit در اثر حمله قلبی در 17 مه 1947در شش روز کمتر از 14 سالگی در Willits , California درگذشت.وی در ridgewood Ranchnدر شهرستان Mendocino ,California.

میراث و افتخارات

مجسمه در سانتا آنیتا

جوایز و افتخارات افتخاری

• در سال 1958 ، Seabiscuit به موزه ملی مسابقه و تالار مشاهیر انتخاب شد .
• در فهرست مجله Blood-Horse از 100 اسب برتر مسابقه قرن 20 آمریکا (1999) ، Seabiscuit در رتبه 25 قرار گرفت. Admiral War سیزدهم بود و نوه Seabiscuit و Admiral War ، Man o 'War ، در جایگاه اول قرار گرفتند.

تصویرگری در فیلم و تلویزیون

مستندها

• تجربه آمریکایی : "Seabiscuit" (21 آوریل 2003) یک قسمت مستند است که با پخش فصل 15 ، قسمت 11 از مجموعه PBS American Experience پخش می شود.
• ESPN SportsCentury : "Seabiscuit" (17 نوامبر 2003) ، Seabiscuit در مجموعه SportsCentury Greatest Athletes از ESPN ارائه شد.
• The True Story of Seabiscuit (27 ژوئیه 2003) یک مستند 45 دقیقه ای ساخته شده برای تلویزیون به کارگردانی کریگ هافنر ، نویسندگی مارتین گیلام ، و شامل مصاحبه ها و فیلم هایی با ویلیام اچ مسی ، Seabiscuit و توبی مگوایر است که از شبکه USA پخش می شود .
• Seabiscuit: The Lost Documentary (1939) ساخته صاحب Seabiscuit چارلز هوارد. این فیلم به کارگردانی مانی نیتان و نویسندگی ناتان و هیزل مری هاوکینز ساخته شده است. در آن مارتین میسون ، داک باند ، چارلز هوارد به عنوان خودش و همسرش ، مارسلا بازی می کنند. همزمان با علاقه به اطراف فیلم ، توسط Legend Films رنگ آمیزی و منتشر شد.
• Seabiscuit: America's Legendary Racehorse (2003) به کارگردانی و تهیه کنندگی نیک کرانتز .

فیلم های داستانی

• Stablemates (1938) ، با بازی والاس بییری و میکی رونی. تهیه کننده فیلم هری رف معامله ای ترتیب داد که به موجب آن می توانست از جام طلای هالیوود 50 هزار دلاری فیلمبرداری کند و از تصاویر واقعی Seabiscuit در حال مسابقه استفاده شد. این میدان توسط Seabiscuit برای مسابقه "مستقیم" در این فیلم هدایت می شود.
• Porky and Teabiscuit (1939) برادران وارنر است. کارتون خوک Porky از داستان زیر دستان Seabiscuit استفاده می کند.
• داستان Seabiscuit (1949) ، با بازی شرلی تمپل در دومین و آخرین فیلم خود ، روایتی خیالی است که Sea Sovereign را در نقش اصلی بازی می کند. در غیر این صورت یک فیلم تمایز ندارد ، این فیلم شامل تصاویر واقعی مسابقه 1938 برابر War Admiral و 1940 Santa Anita Handicap بود.
• Seabiscuit (2003) ، اقتباس جهانی استودیو از کتاب پرفروش ترین کتاب لورا هیلنبراند در سال 2001 ، برای هفت جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم نامزد شد.
• The Making of Seabiscuit (16 دسامبر 2003) یک مستند کوتاه به کارگردانی لورن بوزرو و با بازی توبی مگوایر ، جف بریجز ، کریس کوپر و ویلیام گلدنبرگ است که توسط DreamWorks SKG ، Herzog Productions ، Spyglass Entertainment و Universal Studios تولید شده و توزیع شده است. توسط ویدئو خانگی استودیو یونیورسال.

کتابهای غیرداستانی

• نویسنده آهنگ BK Beckwith ، Seabiscuit: The Saga of a Great قهرمان (1940) را با مقدمه ای از گرانتلند رایس ، درست بعد از پیروزی Santa Anita توسط Seabiscuit و در لحظه بازنشستگی اسب ، نوشت.
• رالف مودی نوشت بیا بیا ، Seabiscuit! (1963) ، با تصویرگری رابرت ریگر ، که اخیراً توسط انتشارات دانشگاه نبراسکا تجدید چاپ شده است.
• کتاب Seabiscuit: An American Legend (2001) توسط لورا هیلنبراند پرفروش شد و در سال 2003 برای فیلم اقتباس شد.

تمبر پستی

در سال 2009 ،پس از 8 سال تلا ش مردمی توسط Maggie van Ostrand و Chuck Lustick ,Seabiscuitj,توسط سرویس پستی ایالت متحده با مهر تمثیلی از وی تقدیر شد. هزاران امضا از سراسر کشور به دست آمد و تأیید نهایی توسط Joan Mondale، عضو کمیته تمبر Citizens ، همسرWalter Mondale ریئس جمهور سابق ، داده شد.

مجسمه Seabiscuit در سانتا آنیتا

تندیس ها

• یک مجسمه از Seabiscuit (نه به اندازه واقعی) در ورودی اصلی مغازه ها در Tanforan ، یک مرکز خرید ساخته شده در محل سابق مسابقه سوارکاری Tanforan . Seabiscuit در حالی که در حال آماده سازی برای بازگشت بود ، مدت کوتاهی در آنجا ثابت شد.
• در دهه 1940 ، W. Arnold Hanger تاجر و صاحب اسب مسابقه تندیس Seabiscuit را به کتابخانه Keeneland اهدا کرد.
• در سال 1941 ، یک مجسمه برنز به اندازه زندگی توسط Seabiscuit توسط Frank Buchler در پارک سانتا آنیتا نصب شد. اکنون در حلقه پیاده روی "دادگاه Seabiscuit" مسیر ایستاده است
• در 23 ژوئن 2007 ، مجسمه Seabiscuit در Ridgewood Ranch رونمایی شد.
• در سال 1941 ، هیولت "تکس" ویلر ، مجسمه ساز ، دو مجسمه برنز از Seabiscuit ریخت: یکی در پیست اتومبیلرانی سانتا آنیتا در Arcadia ، CA ایستاده است. دیگری در Saratoga Springs ، خارج از موزه ملی مسابقه است.
• در 17 جولای 2010 ، مجسمه ای به اندازه واقعی جورج وولف و Seabiscuit در موزه کالسکه رمینگتون در زادگاه ولف ، کاردستون ، آلبرتا ، رونمایی شد. این همزمان با صدمین سالگرد تولد وولف بود ، هرچند که تاریخ واقعی آن نبود.

 

مسابقات قابل توجهی که پیروز شد

Seabiscuit در طول زندگی حرفه ای خود 98 بار 16مسافت مختلف را دوید.

• Brooklyn Handicap (1937)
• نقص سن آنتونیو (1940)
• نقص سانتا آنیتا (1940)

یادداشت

^ a: The Saturday Evening Post, dated April 27, 1940, reported: "By the following March the horse failed only by inches—because his jockey erred in looking back—to win in his first try at the Santa Anita Handicap, richest of all races."

منابع

• Beckwith، BK (1940)، Seabiscuit: The Saga of a Great قهرمان ، با نقاشی های هوارد برودی ، ویلفرد کرول ، شرکت ، سانفرانسیسکو.
• هیلن برند ، لورا (2001) ، Seabiscuit: An American Legend .
• Rasmussen، Zach (2013)، Seabiscuit: An Unlikely Champion .

لینک های خارجی

• فیلم خبری جدید Seabiscuit v War Admiral
• بنیاد میراث Seabiscuit. لیوینگستون ، تریسی (2005) ، بازیابی شده در 26 ژوئن 2005.
• "Seabiscuit" ، Snopes.com (2005) ، بازیابی شده در 18 ژوئن 2015 .
• Seabiscuit ، اسب سال 1938
• Seabiscuit ، فیلم هالیوود ، 2003
• داستان Seabiscuit ، فیلم هالیوود ، 1949
• شجره نامه بیسکویت
• سریع بازی مسابقه آنلاین ، Inc بیسکویت
• مقاله ای در مورد مسابقه مسابقه Seabiscuit-War Admiral
• یوتیوب از مسابقه مسابقه 1938
• Seabiscuit ، یک فیلم مستند American Experience توسط استفان آیوز ، که در PBS نشان داده شده است
• www.janiburon.com ، وب سایت نویسنده کتاب Seabiscuit

This article "سیبیسکوئیت" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:سیبیسکوئیت. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.

📰 Article(s) of the same category(ies)

• Oxbow (اسب)

---

 Facebook Page

 Follow us on Twitter !

Read or create/edit this page in another language

• سیبیسکوئیت in English