SDD-AGE
 | این مقاله، SDD-AGE، اخیراً بهواسطهٔ فرایند ایجاد مقاله ایجاد شده‌است. بازبینیکننده در حال بستن درخواست است و این برچسب احتمالاً بهزودی برداشته می‌شود.
ابزارهای بازبینی: پیشبارگیری بحث اعلان به نگارنده |
خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد.
.jpg)
در بیوشیمی و زیست‌شناسی مولکولی، SDD-AGE مخفف Semi - D enaturating D etergent A garose G el E lectrophoresis است. این روشی برای شناسایی و مشخص کردن پلیمرهای پروتئینی بزرگ است که بر خلاف اکثر کمپلکس‌های پروتئینی بزرگ در ۲٪ SDS در دمای اتاق پایدار هستند. این روش برای مطالعه پریون‌ها و آمیلوئیدها که با تشکیل پلیمرهای پروتئینی مشخص می‌شوند بسیار مفید است.[۱][۲][۳][۴][۵][۶] آگارز برای ژل استفاده می‌شود زیرا پلیمرهای مقاوم به SDS بزرگ هستند (در محدوده ۲۰۰–۴۰۰۰+ کیلو دالتون) و نمی‌توانند وارد ژل پلی آکریل آمید معمولی شوند که منافذ کوچکی دارد. از طرف دیگر آگارز دارای منافذ بزرگی است که امکان جداسازی پلیمرها را فراهم می‌کند.
استفاده از این روش به محققان این امکان را داد که بفهمند حداقل برخی از انواع دانه‌های پریون در یک ساختار دو سطحی وجود دارند - مولکول‌های پروتئینی گروه‌بندی شده به پلیمرها، که بسیار پایدار هستند و در مقابل درمان با 2% SDS در دمای اتاق مقاومت می‌کنند، و دانه‌ها، که دسته‌های پلیمری که در این شرایط جدا می‌شوند.
تفاوت در اندازه پلیمرها می‌تواند نشان دهنده کارایی قطعه قطعه شدن پلیمر در داخل بدن باشد.
تاریخ[ویرایش]
این روش در آزمایشگاه ژنتیک مولکولی مؤسسه تحقیقات قلب و عروق روسیه ایجاد شد و در سال ۲۰۰۳ توسط کریندوشکین و همکاران منتشر شد.[۷] روش اصلی از یک سیستم بافر TAE استفاده می‌کرد و یک سیستم خلاء بلات اصلاح‌شده برای انتقال پروتئین‌ها روی یک غشاء (در اصل PVDF) را به کار می‌برد. سیستم اصلاح شده خلاء بلات در واقع یک انتقال مویرگی به کمک خلاء است، زیرا خلاء فقط به مایعی که قبلاً از ژل و غشاء عبور کرده‌است کمک می‌کند تا از سیستم خارج شود.
تغییرات[ویرایش]
اصلاحات دیگری نیز استفاده شده‌است، مانند آنچه در باگریانتسف و همکاران،[۸] با استفاده از انتقال مرطوب سنتی و سیستم بافر TGB، و سایر تغییرات با استفاده از انتقال نیمه خشک یا انتقال مویرگی استفاده می‌شود.[۹]
اس دی دی-ای جی ایی، نوع دیگری از روش که از شرایط کاملاً دناتوره کننده استفاده می‌کند - از جمله عوامل کاهنده مانند دی تیوتریتول (DTT) و دناتوراسیون حرارتی در دمای ۹۵ درجه سانتیگراد - برای تجزیه و تحلیل اجسام گنجانده شده در برابر حرارت پروتئین‌های پلی گلوتامین مناسب است.[۱۰]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «SDD-AGE». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ اسفند ۱۴۰۱.
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
رده:روش‌های پروتئین رده:زیست‌شناسی مولکولی
This article "SDD-AGE" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:SDD-AGE. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
