آرس نوا
 | این مقاله، آرس نوا، اخیراً بهواسطهٔ فرایند ایجاد مقاله ایجاد شدهاست. بازبینیکننده در حال بستن درخواست است و این برچسب احتمالاً بهزودی برداشته می‌شود.
ابزارهای بازبینی: پیشبارگیری بحث اعلان به نگارنده |
خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد. از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آرس نوا (به لاتین به معنای هنر جدید) به یک سبک موسیقی اشاره دارد که در پادشاهی فرانسه و مناطق اطراف آن در دوران اواخر قرون وسطی شکوفا پذیرفت. به ویژه، این اصطلاح به دورهی زمانی از تدارک کتاب رومن دو فاوول (در دهه ۱۳۱۰) تا درگذشت آهنگساز گیوم دو ماشو (۱۳۷۷) اشاره دارد. این اصطلاح گاهی به صورت کلی‌تر برای اشاره به تمام موسیقی چند صدایی اروپایی قرن چهاردهم استفاده می‌شود. به عنوان مثال، عبارت "آرس نوا ایتالیایی" گاهی برای نشان دادن موسیقی فرانچسکو لاندینی و همراهان او استفاده می‌شود، هرچند که موسیقی ترچنتو بهترین عبارت برای موسیقی معاصر ایتالیا در قرن چهاردهم است. "آرس" در "آرس نوا" به عنوان "تکنیک" یا "سبک" قابل تفسیر است. این اصطلاح اولین بار در دو مقاله موسیقی با عنوان "آرس نواه موسیقی" (حدود ۱۳۲۰) نوشتهی یوهانس دو موری و یک مجموعه نوشته (حدود ۱۳۲۲) نسبت داده به فیلیپ دو ویتری بکار رفت. اولین بار که موسیقی‌شناس یوهانس ولف این اصطلاح را به عنوان توصیف یک دورهی کلان (مخالف به افراد خاص) به کار برد، در سال ۱۹۰۴ بود.
- تأثیرات شیوه‌های آرس نوا در موسیقی:
استفاده از آرس نوا در موسیقی چند صدایی منجر به پیچیده‌تر شدن ساختارهای موسیقی و ایجاد تنوع بیشتر در زمینه هارمونی و ریتم گردید.
این تغییرات به نوآوری در آهنگسازی و اجرای موسیقی منجر شدند و به گسترش سبک‌های مختلف موسیقی کمک کردند.
- متنوع‌تر شدن زمینه هارمونیک و ریتمی: این تغییرات به موسیقی امکان ارائه هارمونی‌های متنوع‌تر و ریتم‌های پیچیده‌تر را می‌داد.
- آرس نوا در دوران رنسانس:
آرس نوا یک جریان نوآورانه در موسیقی رنسانس بود.
آرس نوا به عنوان یک سیستم نمادین موسیقی برای نشان دادن طول نت‌ها و انواع ریتمی در دوران رنسانس استفاده می‌شد. در این دوره، نت‌ها با اشکال مختلفی نشان داده می‌شدند که هر یک نمایانگر مدت زمانی معین بود. این اشکال نمادین به نام "نوتها" بودند.
.این جریان نواوری‌های مهمی در نحوه ی نتاجاگرایی (نمادین کردن زمان موسیقی) و تقسیم زمان موسیقی داشت
. این جریان از نمادهایی مانند مینیم، کروک، و کویلما بهره می‌برد که به تغییرات در زمان‌بندی موسیقی کمک کرد..
- تقسیم زمان
زمان موسیقی به واحدهای کوچک‌تر تقسیم شده و امکان تنوع بیشتر درریتم و زمان داشت.
شیوه‌های آرس نوا به طور فزاینده‌ای در نت‌نویسی موسیقی چندصدایی جای گرفت.
آثار نمونه:
- "میزرراکی" (Miserere): یکی از معروف‌ترین آثار موسیقی چند صدایی از گوییدو دارته که از ارس نوا بهره می‌برد.
"آوینی ماتر" (Ave Maria): یک قطعه مشهور از یوهانس اوکگه که به خوبی از زیبایی موسیقی چند صدایی در دوران رنسانس نمونه است
This article "آرس نوا" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:آرس نوا. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
