آلفرد ماردویان

آلکساندر ساروخان

ابتدای زندگی[ویرایش]

وی در سال ۱۹۰۸ میلادی در سن ده سالگی به امپراتوری عثمانی نقل مکان نمود و به آموزش زبان‌ها پرداخت. به همراه برادرش لئون ساروخان مجله هفتگی منتشر نمود. دیرتر ساروخان به عنوان مترجم زبان‌های روسی، ترکی و انگلیسی در ارتش بریتانیا مشغول به کار شد. همزمان کاریکاتورهای وی در روزنامه‌ها و مجلات ارمنی و، notably in the satiric paper "Javroush" به چاپ رسید.

در سال ۱۹۲۲ میلادی او ترکیه را به مقصد اروپا ترک گفت و در آکادمی هنر گرافیک بروکسل به تحصیل پرداخت جایی که he excelled و تحصیلات خویش را در سال ۲ سال به جای ۴ سال معمول به پایان رساند.

لطفاً بخش زیرین حذف نشود در حال ترجمه است

حرفه[ویرایش]

در سال ۱۹۲۴، ساروخان به همراه بیش از ۱۲۵ قطعه از آثار هنری خویش به مقصد مصر ترک گفت. His drawings were در یک مجله satiric تحت عنوان "Armenian Cinema" به چاپ رسید.

Saroukhan presented some of his works at an exhibition in قاهره و سپس در اسکندریه در مصر. Through these exhibition, he met یک روزنامه‌نگار مصری Mohamed El-Tabii. Cooperating with each other, the two became the most important و influential journalists در مصر برای ۲۰ سال. Saroukhan worked as a caricaturist for the widely circulated مجله Rose el-Yusuf where El-Tabii was editor.^[۱] Saroukhan's first drawing that appeared on the cover of the magazine was that of Rose el-Yusuf در مارس سال 1928. From then on, Saroukhan became known as a ‘political' caricaturist.

His fame was also established through his character "El Masri Efendi" (به معنی Egyptian Efendi, المصری أقندی به زبان عربی). However, because of a dispute between Rose (aka Fatima) el-Yusuf and Mohamad el-Tabii, Saroukhan left the magazine and joined the staff of another Egyptian well-known paper called "Akher Sa'a" (Last Hour) which el-Tabii published until 1946.

هنگامیکه محمد التابعی "Akher Saa" را به "Akhbar El Yom" فروش رساند، ساروخان نیز به روزنامه جدید نقل مکان نمود و تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۷ میلادی در آنجا مشغول به کار شد.

وی در سال ۱۹۴۲ میلادی مجله طنز مصری-فرانسوی با نام "La Caravane" منتشر نمود که انتشار until its closing in 1945. وی همچنین با مطبوعات خارجی زبان با کارتون‌ها، در "La Presse Egyptienne", "Image" و روزانه ارمنی Arev همکاری نمود.

او نمایشگاه‌های بسیاری در مصر، لبنان، سوریه، رومانی برپا نمود.^[۲]^[۳]

انتشارات[ویرایش]

در میان؟ ساروخان is Cette guerre (به معنی This War به فرانسوی) که در آن هشدار وقوع جنگ جهانی دوم را می‌دهد. It is considered to be his finest book as it defined his talents to discover humor in criticism.

سبک ساروخان was برجسته، مستقل و مشهور as he drew more than ۲۰٬۰۰۰ کاریکاتور مخلتف – سیاسی، اجتماعی یا فکاهی. دیگر انتشارات شامل "The Political Year 1938", مجموعه‌ای از کاریکاتورهای سیاسی، کتابی به زبان ارمنی دربارهٔ هنر کاریکاتور، پنج نمایش طنزگونه به ارمنی، "Our Seven Deadly Sins", و یک مقاله با نام "How I Came to Egypt."

او همچنین drew for republications of طنزپرداز ارمنی هاکوپ بارونیان classic ««گدایان بزرگوار»» (ارمنی: Մեծապատիվ մուրացկաններ‎; Medzabadiv Muratsganner)^[۴] و Armenian humorist یروانت اودیان classic "Comrade Panchoonie" ("Enger Pantchouni" به زبان ارمنی).

آلفرد ماردویان رهبر کُر ملی ایران بود که پس از انقلاب به آمریکا مهاجرت کرد.^[۵]

This article "آلفرد ماردویان" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:آلفرد ماردویان. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.