آنتی‌سایکوتیک آتیپیک
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
آنتی‌سایکوتیک آتیپیک (به انگلیسی: Atypical antipsychotic) که به عنوان نسل دوم داروهای آنتی‌سایکوتیک نیز شناخته می‌شوند، داروهای جدیدی از گروه داروهای ضد روانپریشی هستند. این داروها از دهه‌ی ۹۰ میلادی تولید شده‌اند و جهت درمان بیماری‌های روانی مانند اسکیزوفرنی اختلال دوقطبی یا به همراه داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی اساسی تجویز می‌شوند. به‌طور کلی داروهای ضد روانپریشی به عنوان آرام‌بخش‌های قوی و نورولپتیک شناخته می‌شوند (گرچه دومی برای نسل اول به کار می‌رود) و از سال ۱۹۷۰ میلادی تا کنون برای شرایط روانپزشکی به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند.
هر دو نسل دارو تمایل به مسدود کردن گیرنده‌های دوپامین در مغز دارند. آتیپیک‌ها در مقایسه با هالوپریدول، که در میان ضد روانپریشی‌های تیپیکال (نسل اول) مصرف بالایی دارد، کمتر باعث ناتوانی دستگاه خارج هرمی در بیماران پارکینسون می‌شوند.
هر دو نسل دارو تمایل به مسدود کردن گیرنده های دوپامین در مغز دارند.آتیپیک ها در مقایسه با هالوپریدول،که در میان ضد روانپریشی های تیپیکال(نسل اول) مصرف بالایی دارد،باعث ناتوانی دستگاه خارج هرمی در بیماران اختلال حرکتی-پارکینسون ناپایدار، و باعث سفتی بدن، و لرزش های غیر ارادی نخواهند شد.با این حال نشان داده شده است که تنها تعدادی از آتیپیک ها نسبت به نسل اول در زمینه میزان مصرف و پتانسیل دارو برتری دارند.
موارد مصرف[ویرایش]
این دسته از داروها جهت درمان بیماری‌های روانی و اختلالات شخصیتی کاربرد دارند مانند اسکیزوفرنی، پارانویا، اختلال دوقطبی و اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت مرزی و در مواردی همراه با داروهای ضد افسردگی مورد استفاده می‌گیرند.
منابع[ویرایش]
This article "آنتی‌سایکوتیک آتیپیک" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:آنتی‌سایکوتیک آتیپیک. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
|
This page exists already on Wikipedia. |
