آندرانیک آساطوریان
1446-آندرانیک، تجسم نیم قرن موسیقی ایران، جاودانه شد
آیدا آساطوریان: آندرانیک آساتوریان (آندو) یکی از پیشگامان بزرگ وبی بدیل موسیقی مدرن ایران، روز یکشنبه ۳ اسفند ۹۳ (۲۲ فوریه ۲۰۱۵) در سن ۷۳سالگی در کالیفرنیا دیده ازجهان فروبست. او ۵شهریور۱۳۲۰ در همدان بدنیا آمد و ۶ ماهه بود که خانواده اش به اهواز منتقل شدند. آندو از طفولیت علاقه و شوق وافری به موسیقی ابراز می‌کرد. از ۹سالگی به تحصیل موسیقی پرداخت و بعدها به تهران آمد و برای ادامه تحصیلات موسیقی به هنرستان عالی موسیقی پیوست. درآن روزگار او اولین ارکسترهای پاپ را در ایران بنیان گذاشت. آندرانیک برای ارتقای موسیقی پاپ ایران با استفاده از دانش وسیع علمیش، آرانژمان و ارکستراسیون را با جدیت و تلاش زیاد دراین فرم موسیقی تلفیق کرد. با ورود آندرانیک به دنیای موسیقی روز، سطح و محتوای کارهای نسل جوان آن روزگار ارتقای چشمگیری یافت. به جرأت می‌توان گفت که او با ذوق و قریحه سرشارش و با دانش ژرف و وسیع خود، موسیقی روز را غنا و جلوه خاصی بخشید که مورد استقبال گسترده میلیونها تن از مردم ایران گردید. اکثر قریب باتفاق خوانندگان نامدار آن روزگار در اشتیاق و آرزوی این بودند که آندرانیک ترانه‌های آنها را آرانژمان کند، زیرا وقتی آندو قطعه و ملودی ساده ای را بدست می‌گرفت و به آرانژمان آن می‌پرداخت، نتیجه کار بدون شک یک شاهکار ماندگار و پر ابتکار و جذاب می‌بود. بدین سبب تمام آثار او چه آنهایی که خود ساخته و پرداخته و چه کارهایی که ارکستراسیون آنرا بعهده داشته و اجرا و ضبط کرده در زمره آثار ماندگار و فراموش ناپذیر موسیقی مدرن امروز ایران است. رپرتوار او شامل صدها قطعه و اثری است که چون خورشید در آسمان موسیقی ایران می‌درخشد. او اولین تنظیم آهنگش را در تاریخ ۱۹۷۲ انجام داد. نام این آهنگ «نمیاد” بود که گوگوش آنرا اجرا کرد. بعد از آن تنظیم آهنگهای ”شقایق» (خواننده داریوش) ترانه «قصه من» (خواننده هایده)، ترانه «گل سرخ» (خواننده ابی)، ترانه برف (خواننده فرهاد) و … را می‌توان نام برد. آندرانیک در زمینه تنظیم ترانه‌ها بسیار مستقل بود و در کار با خوانندگان بسیار تلاش می‌کرد تا یک نتیجه حرفه ای از کار بدست آید. او در سال ۱۳۷۸برای تحصیل موسیقی فیلم و جاز همراه خانواده اش به آمریکا عزیمت کرد و در آنجا ضمن تحصیل به اجرای برنامه‌های بزرگ هنری نیز پرداخت. شور و شوق آزادی میهن از چنگال ارتجاع او را در مسیر مقاومت ایران قرارداد. او به پیام همبستگی شورای مقاومت ایران درسال ۱۳۷۲ پاسخ مثبت داد و به همراه بسیاری دیگر از هنرمندان نامدار آن زمان از جمله زنده یاد منوچهر سخایی، شادروان عماد رام و همچنین هنرمند برجسته ویگن و … در کنسرت همبستگی در پاله دوکنگره در پاریس حضور یافت و با اجرای چند اثر و رهبری ارکستر حضور فعال خود را در درون مقاومت ایران اعلام کرد.
با پیوستن بانوی بزرگ آواز زنده یاد مرضیه، آندرانیک هم به فعالیت‌های گسترده‌تری دست زد و چندین قطعه جاودانه مرضیه را از جمله می‌زده، دیدی که رسوا شد دلم و نیز از خون جوانان وطن و بسیاری قطعات دیگر را برای ارکستربزرگ بازسازی و آرانژه کرد. او بدنبال تقاضای عضویت در شورا، در اردیبهشت سال ۱۳۷۷ رسماً به عضویت شورای ملی مقاومت درآمد و تا واپسین دم حیات پرافتخارش برپیمانش برای استقرار آزادی استوارماند. عشق بیکران او به شورای مقاومت ملی در طول دهسال گذشته، برای همگان زبانزد بود. در طول این مدت ده‌ها قطعه زیبا و حماسی و رزمی برای این رزمندگان که آنان را فرزندانش می‌نامید ساخت. او درپیامی که در بحبوحه بیماری جانکاهش ارسال کرد با قلبی مالامال از عشق، عواطف زلال انسانی اش را به رهبران و رزمندگان راه آزادی ابراز کرد. خبر کوتاه بود و جانگداز. هنرمندی که سالهای سال با پنجه‌های نازنینش تارهای وجود انسانها را می‌لرزاند با یک بیماری توانفرسا دست به گریبان شد ولی با همان روحیه رزمنده و مقاوم، بیماری را پس می‌زد و لحظه به لحظه از همان عشق همیشگی نیرو می‌گرفت. بیمار بود و رنجور ولی شیدا دل و پرشور. هنوز آرزوهایش دنبال کردنی بودند و از فردا می‌گفت. او خودش می‌گفت آندرانیک یعنی همین، یعنی زنده به آرمان، زنده به ایمان. بدون شک آندرانیک، که در زمره برجسته‌ترین نوادر موسیقی زمان بود، به دلیل خصائل برجسته فردی و انقلابی و مبارزاتیش و نیز در همراهی و همدلی در طول دو دهه با رزمندگان آزادی، همواره جاودانه خواهد ماند. آندو مظهر پاکی و اخلاص و اخلاق بود و یادش همیشه دردل انسانهای نیک نهاد و هنرمندان آزادیخواه مانا خواهد بود. تو زنده ای آندو، زنده در دل قلب میلیونها ایرانی، در تک تک نغمه‌هایت، در تک تک ترانه‌هایت، تا به ابد برای تمامی نسلها، تا مردم ایران بدانند آندرانیک چه کسی بود و چه کرد و چگونه آبروی هنر ایران را خرید. یادش و راهش گرامی باد!! وی در بخشی ازآخرین پیامش به دوستان هم‌رزم در شورای ملی مقاومت نوشت: نور چشمان مردم ایران از محبتهای شما در این دوران بیماری بی‌نهایت سپاسگزارم. پرافتخارترین و زیباترین روزهای زندگی‌ام، روزهایی است که با شما بودم و برای شما سرودم و آهنگ ساختم. من در دریای محبتهای شما، درد بیماری را بهتر تحمل می‌کنم و از همه همرزمان شورایی خواهران و برادران مجاهدم که در این دوران لحظه‌به‌لحظه با من هستند ممنونم. خدا شاهد است از اول ورودم به بیمارستان، با تمام احساسم به همسرم آیدا گفتم که این‌جا این‌همه امکانات هست در حالی‌که خواهران برادران بیمارم در لیبرتی در شرایط محاصره قرار دارند و نمی‌دانم چطور باید معالجه شوند؟ به فکر آنها بودم و شرایط سختی که در آن به‌سر می‌برند. جوانانی که به‌طور مستمر از ایران با من تماس می‌گیرند، همه می‌گویند تنها امید آزادی مردم ایران شما هستید. من بالاترین افتخار زندگی‌ام همراهی با مجاهدین و عضویت در شورای ملی مقاومت ایران. باید بگویم همسرم آیدا در همگامی و همراهی با شورا همواره، پشتیبان و یار و هم‌رزم و مشوقم بوده است.
This article "آندرانیک آساطوریان" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:آندرانیک آساطوریان. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
