استیو سوپر
| استیو سوپر | |
|---|---|
 سوپر در حال رانندگی با مک لارن F1 GTR در دانینگتون پارک، انگلستان در سال ۱۹۹۷. | |
| ملیت |  بربتانیایی |
| زاده | ۲۷ سپتامبر ۱۹۵۱ (۷۲ سال) |
استیون سوپر (زاده ۲۷ سپتامبر ۱۹۵۱) یک راننده مسابقه‌ای بریتانیایی است.
او در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در رده‌های اصلی خودروهای اسپورت و خودروهای تور مسابقه می‌داد. او در سال ۱۹۹۵ قهرمان اتومبیل‌های تور ژاپن شد و همچنین در رویدادهای ۲۴ ساعت نوربرگ رینگ در سال ۱۹۸۷، ۲۴ ساعت اسپا در سال ۱۹۹۵ و مسابقه گویا در سال ۱۹۹۷ قهرمان شد. او بسیاری از موفقیت‌های خود را از طریق بیشترین مدت همکاری خود با بی ام و به دست آورد.
حرفه[ویرایش]
در بیش از دو دهه، سوپر برنده سه مسابقه مهم شد: ۲۴ ساعت نوربرگ رینگ در سال ۱۹۸۷، ۲۴ ساعت اسپا در سال ۱۹۹۵ و مسابقه گویا در سال ۱۹۹۷.
.jpg)
سوپر قبل از اینکه در سال ۱۹۸۲ در مترو آستین برای اولین بار در مسابقات قهرمانی خودروهای سالون بریتانیا به صحنه برود، در یک سری ساخت موفق بود.[۱] استعداد او توسط تام والکینشاو کشف شد و در سال ۱۹۸۳ به TWR پیوست. او قهرمانی را در اولین فصل خود با تیم آستین روور به دست آورد، اما رقیبش فرانک سیتنر به تیم TWR اعتراض کرد و روور ویتس او بعداً به دلیل مشکل در نصب موتور غیرقانونی تلقی شد. TWR رد صلاحیت شد و این عنوان به اندی روس اعطا شد.[۲] او بعداً به شرکت موتور اسپورت پیوست و در سال ۱۹۸۸ با فورد سیرا RS500 Cosworth به عنوان نایب قهرمان این سری به پایان رسید و از نبردهای زیادی در مسیر با اندی روز در این روند لذت برد.[۳]
سوپر در سال ۱۹۹۱ برای این عنوان به چالش کشیده شد و چهارم شد و در سال ۱۹۹۳ به عنوان نایب قهرمانی پس از هم تیمی یواخیم وینکلهوک برای بی ام و به پایان رسید. سوپر در بیشتر فصل قهرمانی را رهبری کرده بود، اما بدشانسی در پایان سال به چالش قهرمانی او آسیب زد. در طول فصل پایانی مسابقات قهرمانی سال ۱۹۹۲، سوپر درگیر برخورد بدنام با جان کلیلند شد، که باعث شد کلیلند عنوان قهرمانی را به دست آورد و باعث شد تا او به سوپر برچسب «حیوان» بزند.[۴] در سال ۱۹۹۵، سوپر در مسابقات قهرمانی سوپر تورینگ ژاپن برای اشنیتزر بی ام و مسابقه داد و در همان سال قهرمانی را به دست آورد.
سوپر در سال ۱۹۹۶ در جام سوپر تورنواگن آلمان شرکت کرد و برای عنوان قهرمانی به چالش کشید تا اینکه در اواخر فصل اتفاقی با هم تیمی‌اش رخ داد و به شانس قهرمانی او پایان داد. او در مجموع پس از امانوئل پیررو دوم شد. در سال ۱۹۹۷ در مسابقات قهرمانی اف ای آی جی تی دوم شد. سوپر پنجمین رانندگی با فورد سیرا برای موتور اسپورت را در مسابقات قهرمانی جهانی اتومبیل‌های تورینگ در سال ۱۹۸۷ تحت قوانین گروه A به پایان رساند. در آن سال، او برنده باسورث ۱۰۰۰ شد، اما بعداً به دلیل نقص فنی رد صلاحیت شد[۵] به سوپر پیشنهاد شد برای بی ام و کار کند و در مسابقات اتومبیلرانی تورینگ اروپا، ژاپن و آلمان در شب شرکت کرد.[۶] در طول مسابقات ۲۴ ساعته آلمان در سال ۱۹۹۹، او نسبت به مسابقه کلاسیک ۲۴ ساعته که در اوایل قرن بیستم تأسیس شد ابراز بیزاری کرد.
در سال ۲۰۰۰، سوپر با گرهارد برگر، که مسئول عملیات موتوراسپرت بی ام و بود، از مسابقات بازنشسته شد، زیرا او صرفاً به مسابقه اتومبیل‌های بی ام و علاقه داشت و یک نمایندگی بی ام و در لینکلن به دست آورد.[۷] برای سال ۲۰۰۱، او با اکراه با پژو به مسابقات اتومبیلرانی تورینگ بریتانیا بازگشت. ساخت این خودرو باعث شد که موفقیت کمتری نسبت به واکسهال آسترا داشته باشد. او در یک رشته نازک رتبه ششم را به پایان رساند و پس از یک تصادف سنگین در دور پایانی به دلایل پزشکی بازنشسته شد.
در سال ۲۰۰۵، سوپر توسط گروهی از کارشناسان در <i id="mwVw">مجله موتور اسپورت</i> به عنوان برترین راننده ماشین توریستی شناخته شد.[۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳] در سال ۲۰۲۴، اتواسپورت او را به عنوان بهترین راننده بی تی سی سی که موفق به کسب این عنوان نشده است، رتبه‌بندی کرد.[۱۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ "Steve Soper". historicracing.com. Archived from the original on 2015-10-19.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Trimoco RAC British Saloon Car Championship". History of Touring Car Racing 1952-1993.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Up Close and Personal with A 'group A' Great". 20 July 2012.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Taylor, Simon (February 2014). "Lunch With... Steve Soper". Motorsport.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Dowling, Joshua (18 May 2010). "Niedzwiedz: 'sorry' for cheating Bathurst 1987".صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "BMW Motorsport: DTM: DTM History". www.bmw-motorsport.com. Archived from the original on 2014-05-25.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Exclusive Interview with Steve Soper". BTCCCrazy. 17 December 2010.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Davies, Steve (22 May 2013). "Touring car legend Steve Soper returns to racing". Transmission. Retrieved 19 March 2023.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Top 20 tin-top drivers". Motor Sport Magazine (به English). 2016-04-04. Retrieved 2024-02-13.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Motor Sport Magazine February 2005 – Page 46".صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Motor Sport Magazine February 2005 – Page 47".صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Motor Sport Magazine February 2005 – Page 48".صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Motor Sport Magazine February 2005 – Page 49".صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Top 10: Ranking the greatest BTCC drivers not to be champion". www.autosport.com (به English). 2024-02-12. Retrieved 2024-02-13.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
پیوند به بیرون[ویرایش]
| جایگاه‌های ورزشی | ||
|---|---|---|
| پیشین: Masanori Sekiya |
Japanese Touring Car Championship Champion ۱۹۹۵ |
پسین: Naoki Hattori |
| پیشین: Frank Biela |
Guia Race winner ۱۹۹۷ |
پسین: Joachim Winkelhock |
This article "استیو سوپر" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:استیو سوپر. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
