افول چین

جمهوری خلق چین

افول چین یا افول چینی، ایده‌ای است که می‌گوید جمهوری خلق چین از نظر سیاسی، نظامی، مالی، اقتصادی،اجتماعی و مسائل مربوط به نابرابری های درامدی و محیط زیستی در حال افول است.دربارهٔ میزان افول جایگاه کنونی چین، بحث‌هایی بسیاری در حال مطرح شدن است به خصوص بعد از دنیاگیری کووید-19.

چین کشوری است که چالشی برای تسلط جهانی آمریکا به‌حساب می‌آید و ازین‌رو در بحث های مخلف نیز همین مورد مطرح می شود. اما باتوجه به داده هایی که از این کشور طی چندسال اخیر از مطبوعات و یا موسسه های معتبر در زمینه های مختلف منتشر می شود گواه بر این است که چین از سال 2000 با از دست دادن محرک های خود از نقطه ی اوج در حال افول است.

عده بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که چین با کسری بودجه عظیم ، کاهش موالید ، مخارج زیاد دولت ، جنگ تجاری با ایالات متحده ، سرکوب شرکت های فناوری خصوصی و توتالیتاریانیسم در افول جایگاه جهانی خود مواجه می باشد.

برخی از محققان استدلال می کنند که ظهور چین تا سال 2020 پایان خواهد یافت. به گفته کارشناسان سیاست خارجی مایکل بکلی و هال برندز، چین به عنوان یک قدرت تجدیدنظرطلب، به دلیل «کمبود شدید منابع»، «فروپاشی جمعیتی» و «از دست دادن دسترسی به منابع، زمان کمی برای تغییر وضعیت موجود جهان به نفع خود دارد. جهان استقبال کننده که پیشروی آن را امکان پذیر کرد، افزود که «اوج چین» قبلاً رسیده است.به گفته اندرو اریکسون از کالج جنگ نیروی دریایی ایالات متحده و گابریل کالینز از مؤسسه بیکر، قدرت چین در حال اوج گیری است و "یک دهه از خطر سیستمی را ایجاد می کند که به طور فزاینده ای متوجه می شود که فقط زمان کوتاهی برای انجام برخی از حیاتی ترین و طولانی ترین خود دارد. » دیوید فون دره، ستون نویس واشنگتن پست، نوشت که مدیریت افول چین برای غرب دشوارتر از ظهور آن خواهد بودبه گفته جان مولر در مؤسسه کاتو، ممکن است به جای افزایش مداوم، "نزولی یا حداقل رکود طولانی مدت" برای چین رخ دهد. او محیط زیست، فساد، تنش‌های قومی و مذهبی، خصومت چینی نسبت به تجارت خارجی را از جمله عوامل مؤثر در افول قریب‌الوقوع چین برشمرد.

ارزیابی

پرونده:113425291 chinagdp28y-apr2020-nc.png

نمودار رشد تولید ناخالص داخلی چین از سال 1992 تا 2020.

پرونده:China national debt.svg

نمودار بدهی ملی چین از سال 2010 تا 2021.

افول اقتصادی

به طور فزاینده ای آشکار می شود که اقتصاد چین با بادهای معکوس قابل توجهی مواجه است. بیشتر این کار خود پکن است. سیاست سختگیرانه صفر کووید-19 بخش‌هایی از اقتصاد را قفل کرده، هزینه‌های مصرف‌کننده را به شدت تحت تأثیر قرار داده و تولید کارخانه‌ها را کاهش داده است. مقررات تهاجمی بخش فناوری، که به دلیل عقب نشینی شی جین پینگ، رئیس جمهور چین از شرکت خصوصی و پذیرش سوسیالیسم مائوئیستی، هدایت می شود، صنعت پویای خودرا را فلج کرده است. حباب بدهی در بخش املاک و مستغلات بیش از حد متورم این کشور منجر به سقوط های شگفت انگیزی شده است، از جمله نکول اورگراند، یک توسعه دهنده املاک غول پیکر. در همین حال، حمله روسیه به اوکراین باعث افزایش قیمت جهانی مواد غذایی، انرژی و سایر کالاهای وارداتی توسط چین شده است. به همه این دلایل، صندوق بین‌المللی پول اخیراً پیش‌بینی خود را برای رشد اقتصادی چین به 4.4 درصد در سال جاری کاهش داد که طبق استانداردهای گذشته چین بسیار کم است. اکونومیکس بلومبرگ پیش‌بینی می‌کند که رشد اقتصادی آمریکا برای اولین بار از سال 1976 از چین پیشی بگیرد. رشد تولید ناخالص داخلی چین از 15 درصد در سال 1992 همواره درحال کاهش بوده به طور دیگر می توان گفت سرعت رشد اقتصادی چین رو به زوال رفته است نرخ رشد تولید ناخالص داخلی چین از 15 درصد در سال 2007 به شش درصد در سال 2019 کاهش یافت، آن هم قبل از اینکه COVID-19 رشد را به کمی بیش از 2 درصد در سال 2020 برساند. حتی احتمالاً این ارقام مبالغه آمیز است: مطالعات دقیق نشان می دهد که نرخ واقعی رشد چین می تواند به اندازه نصف رقم ذکر شده در فهرست دولت باشد.

. همچنین بدهی ملی چین از سال 2008 تا 2019 حدود 8 برابر شده و تا قبل از کووید-۱۹ به میزان ۳۰۰ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور رسیده بود .با وجود سیاست های سخت گیرانه در دولت چین شرکت‌های بزرگ با مشکلات مالی مواجه شده اند و تبلیغات دولتی جای خود را به تحلیل‌های دقیق اقتصادی داده اند. رویکرد خشن شی جین پینگ در برابر فساد، باعث شده کارآفرینی با مشکل مواجه شود. برخی سیاست‌های جدید نزدیک به ۱ تریلیون دلار سرمایه را از دست شرکت‌های اصلی حوزه فناوری چین خارج کرده است. شی نه تنها آزادی اقتصادی دهه‌های اخیر چین را متوقف نکرده، بلکه آنرا برعکس کرده است.سرمایه گذاری های تریلیون دلاری چین در پروژه بزرگ کمربند-جاده فشار مضاعفی بر پیکره اقتصاد چین وارد کرده و همین عامل بر قدرت صنعتی و اقتصادی چین تاثیر منفی میگذارد.

افول سیاسی

سیاست مهار چین طی چندسال اخیر بسیار تشدید شده است . اینها در حالی رخ می‌دهد که چین با مقابله شدیدتر دیگران هم مواجه شده است. ترکیب کووید-۱۹، محکومیت‌های مستمر در زمینه حقوق بشر و سیاست‌های تهاجمی رقبا باعث شده چین به نگاه‌هایی منفی روی آورد که از زمان کشتار میدان تیان‌آنمن در سال ۱۹۸۹ میلادی دیده نشده است. کشورهایی که نگران چین هستند، هزاران مانع تراشی بر سر راه کالاهای چینی اعمال کرده اند. تعداد قابل توجهی از کشورها از طرح “کمربند-جاده” چین خارج شده اند و آمریکا هم یک کمپین بین المللی علیه شرکت‌های کلیدی فناوری چین به ویژه هوآوی ایجاد کرد. جهان کمتر از قبل با چین برای پیشرفتش همکاری می‌کند و چین دارد به طور روز افزونی محاصره می‌شود، آن هم به همان شکلی که آلمان و ژاپن در گذشته به ناامیدی رسیده بودند.در طول پنج سال گذشته ، ایالات‌متحده تعامل را رها کرده و از راهبرد جدید مهار استقبال کرده است. واشنگتن بزرگترین توسعه دریایی و موشکی خود را در یک نسل انجام داده، تهاجمی ترین تعرفه های خود را از جنگ جهانی دوم وضع کرده و شدیدترین محدودیت های خود را برای سرمایه گذاری خارجی از زمان جنگ سرد علیه چین اعمال کرده است. همچنین فروش سلاح و حمایت نظامی از دولت‌های حاضر در خط مقدم افزایش یافته است. تحریم‌های تکنولوژیکی ایالات‌متحده ، هوآوی و دیگر شرکت‌های چینی را تخریب می کند. چرخش ایالات متحده علیه چین به واکنش گسترده تری علیه قدرت پکن کمک کرده است. در شمال شرقی آسیا، تایوان بیش از پیش مصمم به حفظ استقلال خود شده است و دولت یک استراتژی دفاعی جدید جسورانه را تصویب کرده است که فتح جزیره را بسیار سخت می‌کند. ژاپن موافقت کرده است تا با آمریکا برای جلوگیری از تجاوز چین در منطقه همکاری نزدیک داشته باشد. پکن از طریق جنگ طلبانه خود به اتحاد آمریکا و ژاپن یک بازیگر صریح ضد چین داده است.

کشورهای اطراف دریای چین جنوبی نیز در حال کنترل و رصد چین و افزایش حفاظت هستند. ویتنام در حال خرید موشک های متحرک ساحلی ، زیردریایی های تهاجمی روسیه ، هواپیماهای جنگنده جدید و کشتی های سطحی مجهز به موشک های کروز پیشرفته است. سنگاپور بی سر و صدا به یک شریک مهم نظامی ایالات متحده تبدیل شده است. اندونزی هزینه های دفاعی خود را 20 درصد در سال 2020 و 21 درصد دیگر در سال 2021 افزایش داد. حتی فیلیپین که در بیشتر دوره ریاست جمهوری رودریگو دوترته از چین حمایت کرد ، اکنون ادعاهای خود را در دریای چین جنوبی تکرار می کند و گشت های هوایی و دریایی را افزایش می دهد.همه اینها به سیاست مهار چین برمی گردد.همچنین هدف حزب کمونیست چین بازپس گیری تایوان، تسلط بر غرب اقیانوس آرام و گسترش نفوذ خود در سراسر جهان است. شی اعلام کرده است که چین به دنبال آینده ای است که در آن «ما در ابتکار عمل پیروز شویم و موقعیت غالب را داشته باشیم». با وجود کند شدن رشد اقتصادی و رویارویی چین با جهانی متخاصم، این رویا در حال فروپاشی است.

افول اجتماعی و جمعیتی

پرونده:China population growth chart.png

نمودار جمعیتی چین . آبی : نرخ زاد و ولد. قرمز : نرخ مرگ و میر . سبز : نرخ طبیعی رشد جمعیت

جمعیت چین برای اولین بار از زمان قحطی بزرگ در 60 سال پیش رو به کاهش است و چین به سرعت در حال پیر شدن است. در سال 1978، میانگین سنی یک شهروند چینی 21.5 سال بود. تا سال 2021 به 38.4 رسیده بود که از ایالات متحده پیشی گرفت. اگر چین به مسیر کنونی خود ادامه دهد و بقیه شرق آسیا را در کاهش نرخ باروری بسیار پایین دنبال کند، میانگین سنی آن تا سال 2050 به بیش از 50 سال افزایش خواهد یافت.جامعه چین به سرعت در حال پیر شدن و کاهش نرخ زاد و ولد چالش‌هایی را برای رهبران این کشور ایجاد می‌کند، از جمله کاهش تعداد کارگران جوان و سیستم بازنشستگی به طور فزاینده‌ای بی‌ثبات. پکن به طور پیوسته به سمت طرفداری از تولد به عنوان یک استراتژی برای کاهش این خطرات حرکت می کند. اما با سیاست های تشویقی ، پکن نتوانسته مردم را به فرزندآوری تشویق کند و همچنان چین با افول جمعیتی روبروست که در آینده این کشور را با هزینه های بسیار اعم از درمانی برای جمعیت سالخورده خود مواجه می کند . با پیری جمعیت ، رشد اقتصادی نیز کم خواهد شد.

افول نظامی

پرونده:China+cybersecurity+tech+crackdown+Xi.jpg

افول چین یکی از بحث های جدید میان پژوهشگران است.

اواخر سال 2015، شی اولین بار پس از شناسایی ارتشی که برای برآورده کردن الزامات انجام جنگ محلی تحت شرایط اطلاعاتی تلاش می کرد، کمپین اصلاحات نظامی خود را تدوین کرد. این مفهوم از جنگ شبکه ای مبتنی بر نظارت و شناسایی مداوم همراه با مهمات هدایت شونده دقیق است که هم آسیب های جانبی و هم خطر تشدید نظامی ناخواسته را کاهش می دهد. شی همچنین او یک ارتش آزادی بخشی را مشاهده کرد که به دلیل ساختارهای فرماندهی منسوخ و فساد گسترده نتوانست به طور مؤثر عملیات مشترکی را انجام دهد که چندین شاخه خدمات را در یک تلاش نظامی ادغام کند. این کشور به مناطق نظامی تقسیم شد که اغلب به عنوان شاه نشین خود عمل می کردند و تمرینات مشترک بین منطقه ای کمی را انجام می دادند. علاوه بر این، این مناطق فاقد منابع لجستیکی کافی برای حفظ یک کارزار بزرگ بودند. سرانجام، ارتش آزادی بخش خلق از یک سیستم نیروی انسانی مملو از رشوه رنج می برد و تلاش می کرد تا یک نیروی تحصیل کرده بزرگ ایجاد کند.

افول محیط زیستی

پرونده:AP 20042694740581-696x468.jpg

کانتینرهای مواد شیمیایی خطرناک نفتی چین در یک گورستان زایدات

چین در حال از دست دادن منابعش است: آب در چین کمیاب شده و چین بیش از هر کشور دیگری غذا و انرژی وارد می‌کند، چراکه منابع خودش را به پایان رسانده است. به همین دلیل هم مجبور است هزینه بیشتری برای رشد اقتصادی اش بپردازد. بر اساس داده‌های بانک DBS، حالا چین باید برای تولیدات مشابه نسبت به یک دهه پیش، سه برابر بیشتر هزینه کند.همچنین احداث ابتکار کمربند جاده به نوبه خود یک پروژه مخرب زیست محیطیست که توسط دولت چین درحال اجراست.به عنوان نمونه ، به گزارش آسوشیتدپرس، در سودان جنوبی، شرکت های دولتی جمهوری خلق چین از جمله شرکت ملی نفت چین، کنسرسیوم های نفتی را که باعث آلودگی آب و خاک با مواد شیمیایی سمی شده اند، تأمین مالی کرده اند. ساکنان در نزدیکی این مناطق با مشکلات سلامتی جدی و نگران کننده ای، از جمله نقص مادرزادی مواجه شده اند.

جستار های وابسته

• ارتش آزادی بخش خلق
• جمهوری خلق چین
• ابتکار کمربند و جاده

منابع

This article "افول چین" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:افول چین. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.

---

 Facebook Page

 Follow us on Twitter !

Read or create/edit this page in another language

• افول چین in English