اف‌ام‌ای آی‌ای ۵۸ پوکارا
| آی. ای-۵۸ پوکارا | |
|---|---|
.jpg)
| |
| یک فروند آی. ای ۵۸ پوکارا متعلق به نیروی هوایی آرژانتین | |
| کاربری | هواگرد ضدشورش |
| کشور سازنده | آرژانتین |
| تولیدکننده | فابریکا میلیتار دی اویونز |
| نخستین پرواز | ۲۰ اوت ۱۹۶۹ (۲۹ مرداد ۱۳۴۹ خورشیدی) |
| معرفی | مه ۱۹۷۵ |
| وضعیت | در حال خدمت |
| کاربر اصلی | نیروی هوایی آرژانتین نیروی هوایی سریلانکا (بازنشسته‌شده) نیروی هوایی اروگوئه (بازنشسته‌شده) |
| ساخته‌شده | ۱۹۷۴–۱۹۹۳ |
| تعداد ساخته‌شده | ۱۱۰ |
اف. ام. ای آی. ای-۵۸ پوکارا (به معنای دژ به زبان کچوا) هواگرد تهاجمی و ضدشورش آرژانتینی است که توسط فابریکا میلیتار دی اویونز ساخته شده است. این هواپیما، تمام فلزی تک‌باله، بال پایین و دارای دو موتور توربوپراپ با ارابه فرود جمع‌شونده است که می‌تواند در صورت نیاز عملیاتی از باندهای فرود نیمه آماده، پرواز کند. این هواگرد در جنگ فالکلند و جنگ داخلی سریلانکا خدمت کرد.
توسعه[ویرایش]
در اوت ۱۹۶۶، کارخانه هواپیماسازی دولتی آرژانتین، Dirección Nacional de Fabricación e Investigación Aeronáutica (DINFIA)، توسعه ای. ایکس-۲، یک هواپیمای ضد شورش (COIN) را برای برآورده کردن نیاز نیروی هوایی آرژانتین آغاز نمود. این پروژه توسط مهندس ریکاردو اولمدو ترویج شد و تحت هدایت مهندس آنیبال دردمی قرار گرفت، که همچنین آی. ای-۶۳ گوارانی-II و آی. ای-۶۳ پامپا را طراحی کرد. طرح انتخابی یک هواپیمای تک باله بود که پیشرانه آن از دو موتور توربوپراپ نصب شده در بال‌ها تأمین می‌شد. به منظور آزمایش طرح پیشنهادی، DINFIA ابتدا یک وسیله نقلیه آزمایشی گلایدر بدون نیرو در مقیاس کامل ساخت که برای اولین بار در ۲۶ دسامبر ۱۹۶۷ پرواز کرد.[۱][۲]
آزمایش گلایدر هیچ مشکل عمده ای در کتترل و پروازنشان نداد و در سپتامبر ۱۹۶۸، ساخت یک نمونه اولیه موتوری به نام آی. ای-۵۸ دلقین آغاز شد، اما بعداً به پوکارا تغییر نام داد، تااز یک جفت موتورGarrett TPE331I به قدرت ۶۷۴ کیلووات (۹۰۴ اسب بخار) نیرو بگیرد. DINFIA در اوایل همان سال به فابریکا میلیتار دی اویونز" (اف.ام. آ)" تغییر نام داد.[۱] نمونه اولیه اولین پرواز خود را در ۲۰ اوت ۱۹۶۹ انجام داد، در دومین نمونه موتور در ۶ دسامبر ۱۹۷۰، موتورهای هواپیما به موتور قدرتمند تر توربومکا Astazou XVIG به قدرت ۷۲۹ کیلووات (۹۷۸ اسب بخار) تغییر یافت .[۳] اولین نمونه اولیه بعداً با موتور Astazou طراحی و مهندسی مجدد شد، این موتور برای نسخه تولیدی انتخاب شد، و در پی آن سومین نمونه اولیه در سال ۱۹۷۳ تولید شد.[۴] اولین مدل تولیدی در ۸ نوامبر ۱۹۷۴ پرواز کرد و تحویل در اوایل سال ۱۹۷۶ آغاز شد.[۵]
حداقل سه طرح توسعه از آی. ای-۵۸ پوکارا نشات گرفت. اولین مورد، یک بدنه هواپیمای پوکارا با بدنه افزایش طول یافته و با کابین تحت فشار برای شش سرنشین، مجهز به موتورهای توربوفن آستافان برای حمل و نقل سبک و وظایف عکاسی بود. دومی یک هواپیمای رصدی و شناسایی بود که پیکربندی مشابهی با فیرچایلد ریپابلیک ای-۱۰ داشت. سومین آی. ای ۶۰ نام داشت و یک هواپیمای آموزشی پیشرفته و تهاجمی سبک بود که توسط دو آستافن نیرو می‌گرفت که از بدنه اصلی هواپیما و کاناپی پوکارا با دم تی-شکل با بال‌های بلند بهره می‌برد. برخی آزمایش‌ها بر روی تونل‌های باد انجام شد، اما برای ادامه برنامه آی. ای-۶۳ پامپا، توسعه بیشتری صورت نگرفت.[۶]
کاربران[ویرایش]
کاربران فعلی[ویرایش]
کاربران قبلی[ویرایش]
- نیروی هوایی سریلانکا (۱۹۹۳–۱۹۹۹, ۲ عدد سقوط کردند، ۲ عدد بازنشسته شدند)[۹][۱۰]
- نیروی هوایی سلطنتی یک فروند هواپیمای پوکارا به غنیمت گرفته شده پس از درگیری فالکلند، قبل از اهدا به موزه نیروی هوایی سلطنتی در مؤسسه آزمایشی هواپیما و تسلیحات مورد ارزیابی قرار گرفت.[۱۱]
- نیروی هوایی اروگوئه. در سال ۲۰۱۷ بازنشسته شد.[۱۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
Citations[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Air International October 1977, p. 166.
- ↑ Donald World Air Power Journal Volume 6, p. 137.
- ↑ Donald World Air Power Journal Volume 6, pp. 137–138.
- ↑ Air International October 1977, pp. 166–167.
- ↑ Taylor 1982, p. 4.
- ↑ Historia de la Industria Aereonaútica Argentina, Halbritter, Francisco, Biblioteca Nacional de Aereonáutica, Tomo II, 2006
- ↑ خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ متنی برای ارجاع‌های با نامfenix1وارد نشده است - ↑ خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ متنی برای ارجاع‌های با نامfenix2وارد نشده است - ↑ "Old Wings New Wings - Sri Lanka Air Force". www.airforce.lk. Retrieved 16 July 2018.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Sri_Lanka". Archived from the original on 2015-05-03. Retrieved 2017-03-07.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ INDIVIDUAL HISTORY. FMA 1A 58 PUCARA A-515/ZD485/9245M. MUSEUM ACCESSION NUMBER 83/A/1159. rafmuseum.org.uk
- ↑ "Un Adiós… ¡Con orgullo!" [Goodbye… Proudly!] (به español). Fuerza Aérea Uruguaya. 17 March 2017. Archived from the original on 17 March 2017.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
کتابشناسی[ویرایش]
- Burden, Rodney A.; Draper, Michael I; Rough, Douglas A.; Smith, Colin R.; Wilton, Davis L. (1986). Falklands: The Air War. British Aviation Research Group. ISBN 0-906339-05-7.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- Chant, Chris (1987). Compendium of Armaments and Military Hardware. Routledge. ISBN 0-7102-0720-4.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- Huertas, Salvador Mafé (April 1996). "Pucara's Wrong War". Air International. 50 (4): 248–251.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- "Latin American Flying 'Fortress': Argentina's IA 58 Pucará". Air International. 13 (4): 165–172. October 1977.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- Michell, Simon (1994). Jane's Civil and Military Upgrades 1994–1995. Coulsdon, UK: Jane's Information Group. ISBN 0-7106-1208-7.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- Taylor, John W. R. (1982). Jane's All The World's Aircraft 1982–83. London: Jane's Yearbooks. ISBN 0-7106-0748-2.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
This article "اف‌ام‌ای آی‌ای ۵۸ پوکارا" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:اف‌ام‌ای آی‌ای ۵۸ پوکارا. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
