امید از منظر روانشناسی
 | این مقاله، امید از منظر روانشناسی، اخیراً بهواسطهٔ فرایند ایجاد مقاله ایجاد شدهاست. بازبینیکننده در حال بستن درخواست است و این برچسب احتمالاً بهزودی برداشته می‌شود.
ابزارهای بازبینی: پیشبارگیری بحث اعلان به نگارنده |
خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد.
تعریف امید[ویرایش]
مجموعه شناختی که مبتنی بر احساس موفقیت ناشی از منابع گوناگون (تصمیم های هدف‌دار) و مسیرها (شیوه انتخاب‌شده برای نیل به اهداف) است.[۱]
نظریه‌های امید[ویرایش]
چندین نظریه امید در ادبیات پژوهشی روانشناسی و پرستاری ارائه‌شده است. عده‌ای از نظریه‌های امید بر اساس کار دوفوت و مارتاکشیو[1] ساخته‌شده است. اطلاعات نظریه آن‌ها از داده‌های جمع‌آوری‌شده از دو گروه بیمار (35 بیمار سالخورده مبتلابه سرطان و 47 بیمار بزرگ‌سال مبتلابه بیماری‌های کشنده از طریق تشخیص‌های مختلف) گرفته‌شده است و بر اساس یافته‌ها آن‌ها نظریه امید را با دو حوزه و شش مؤلفه ساخته‌اند و تعریف آن‌ها از امید به این صورت است که امید نیروی چندبعدی پویا و حیاتی زندگی است که به‌وسیله دلگرمی از انتظارات نامعلوم جهت دست‌یابی به آینده‌ای روشن و خوب مشخص می‌شود و شخص را امیدوار می‌کند که به‌صورت واقع‌گرایانه امکان تحقق آن وجود دارد. در اینجا دو شکل امید وجود دارد، امید عمومی و امید اختصاصی. امید عمومی معنای گستره وسیعی دارد و به هیچ هدف خاصی مرتبط نیست و برای حفاظت در برابر ناامیدی به‌خصوص زمانی که هدف اختصاصی حضور ندارد مورداستفاده قرار می‌گیرد. امید عمومی موجب کسب معنا شده و دیدگاه منعطفی را برای کسب نتایج احتمالی فراهم می‌کند. حوزه دوم نظریه شامل امید اختصاصی است که در آن پیامدها و امید به هدف خاصی مدنظر است. این ویژگی با انتظارات خاص مشخص می‌شود و تمرکز بر انرژی فردی و تلاش است.
نظریه امید اسنایدر از بطن روانشناسی مثبت برخاسته است و طبق نظریه وی امید عبارت است از ظرفیت ادراک‌شده برای تولید مسیرهایی به سمت هدف‌های مطلوب و انگیزه ادراک‌شده برای حرکت در این مسیرها. ازنظر او، امید فرایندی است که طی آن فرد هدف‌های خود را تعیین می‌کند، راهکارهایی برای رسیدن به آن‌ها می‌سازد و انگیزه لازم را برای اجرای این راهکارها را ایجاد و در طول مسیر حفظ می‌کند. در نظریه امید، هدف‌ها منبع اصلی هیجان هستند. هیجان مثبت، ناشی از دست‌یابی به هدف یا تصور نزدیک شدن به آن است، درحالی‌که هیجان منفی، ناشی از شکست در دست‌یابی به هدف یا تصور دور شدن از آن است.
مؤلفه‌های امید[ویرایش]
تفکر هدف[ویرایش]
نظریه امید بر مبنای ضرورت و اهمیت هدف‌ها بناشده و هدف، یکی از ابعاد کلیدی این نظریه است. تقریباً تمام آنچه یک فرد انجام می‌دهد، به سمت دست‌یابی به هدفی است و این هدف، شامل هر چیزی است که خود فرد مایل است به آن برسد و آن را انجام دهد یا اینکه آن را تجربه یا ایجاد کند. هدف‌ها نیروی محرک هر رفتاری هستند و می‌توانند در دامنه‌ای گسترده، از حرکتی ساده برای بیدار شدن در هنگام شنیدن زنگ ساعت تا تعمیر بخشی از یک هواپیما و گاه به پیچیدگی کسب یک مدرک دانشگاهی قرار داشته باشند.
تفکر گذرگاه[ویرایش]
این تفکر، عبارت است از توانایی ادراک‌شده فرد برای شناسایی و ایجاد مسیرهایی به سمت هدف ازآنجاکه ممکن است برخی طرح‌ها با شکست مواجه شوند، افراد دارای امید زیاد برای مقابله با موانع احتمالی، چندین گذرگاه را در نظر می‌گیرند. شایان‌ذکر است که آثار سودمند امید، تنها ناشی از توانایی واقعی در ایجاد گذرگاه‌ها نیست، بلکه نتیجه این ادراک است که در صورت لزوم می‌توان چنین گذرگاه‌هایی را تولید کرد.
تفکر عامل[ویرایش]
این تفکر بعدی انگیزشی برای به حرکت درآوردن فرد در مسیرهای در نظر گرفته‌شده برای رسیدن به هدف است. تفکر عامل را نه‌تنها انرژی روانی متمرکز بر هدف، بلکه احساس مهم بودن در دست‌یابی به هدف تعیین کرده‌اند. ازنظر آن‌ها، این نوع انگیزه متمرکز بر هدف، در جمله‌هایی هم چون «من می‌توانم این کار را انجام دهم»، «من به آن خواهم رسید» و... نمایان می‌شود این مفهوم بسیار شبیه به انگیزه است.
[1]. Dufault & Martocchio
This article "امید از منظر روانشناسی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:امید از منظر روانشناسی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
