انتقادات بر انتخابات ریاست جمهوری ایران
از زمان اولین همه پرسی که در بحبوحه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در فروردین ماه ۱۳۵۸ به صورت آری یا خیر به حکومت جمهوری اسلامی برگزار شد و طبق شمارش آرا ۹۹/۵ درصد شرکت کنندگان به جمهوری اسلامی آری گفتند، ۴۳ سال می گذرد[۱]. هنوز نیز پس از گذشت سالیان سال انتقادهای گسترده ای هم بر این نوع از انتخابات منتهی به برگزیده شدن نظام جمهوری اسلامی، هم بر بازنگری آن توسط مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۶۷[۲] پس از مرگ آیت الله خمینی و هم انتخابات های ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و در سطوح خرد تر جامعه شناختی انتخابات شورای شهر(به ویژه شورای شهر تهران) و حتی شورای روستاها وارد است.
مقدمه[ویرایش]
منتقدان در مورد انتخابات آری/خیر ۱۳۵۸ به این نکته می پردازند که چرا فقط نظام جمهوری اسلامی را برای انتخاب قرار دادند و به هیچ احزاب سیاسی و انواع دیگر نظام های سیاسی اهمیتی ندادند و چرا انتخابات به گونه مضحک آری یا نه برگزار گردید منتقدین حتی اعتقاد دارند نهایتاً ۸۰ درصد مردم ایران رای آری دادند استنتاج شان این است که در آن زمان مردم اصلاح طلب رادیکال غرب گرا و به قول جمهوری اسلامی کراواتی ها از سویی و از سوی دیگر سازمان ها و احزاب مردمی مخالف جمهوری اسلامی که عمدتاً همان سوسیالیست/کمونیست ها و نیز لائیک ها و سکولاریست ها و... بودند حداقل ۲۰ الی ۳۰ درصد رای دهندگان را تشکیل می دادند که قطعا رای نه را داخل صندوق ها انداخته بودند.
فعالیت های احزاب و سازمان ها بر علیه نتایج[ویرایش]
سازمان مجاهدین خلق و حتی چریک های فدایی خلق که مارکسیست/سوسیالیسم اسلامی محسوب می شدند از این اقدام(برگذیده شدن و حکمرانی نظام جمهوری اسلامی) خشمگین شدند و از اینکه چرا به آنها میدان داده نشده است به نوعی به تنگ آمده بودند. احزاب و سازمان های انقلابی دیگری نظیر جبهه ملی ایران و همچنین ناسیونالیست ها، کمونیست ها، لیبرالیسم ها و... نیز از اینکه فقط حزب جمهوری اسلامی برگزیده شده بود(برای انتخابات) ناراضی بودند و حتی برخی مانند سازمان مجاهدین خلق پس از استقرار و حکومت حزب جمهوری اسلامی اقدام به درگیری های مسلحانه، نافرمانی مدنی/اجتماعی و بمب گذاری و اقدامات بسیار خشمگینانه کردند. مانند قضیه بمب گذاری در دفتر نخست وزیری که طی آن رئیس جمهور وقت رجایی و افراد کلیدی دیگری کشته شدند.
انتقادات جدیدتر[ویرایش]
از دیگر انتقادات گسترده می توان به انتقاد بر انتخابات های ریاست جمهوری و شوراها[۳] که به اعتقاد منتقدین کاملا مهندسی سازی شده(طبق یک برنامه منسجم و هوشمندانه توسط حکومت) هستند اشاره کرد نمونه بارزی که آنها مثال می زنند انتخابات دولت سیزدهم بود که از قبل کاملا مشخص بود ابراهیم رئیسی سکان ریاست جمهوری را در دست خواهد گرفت[۴] و انتخابات ۱۳۸۸ که به اعتقاد آنها میرحسین موسوی باید رئیس جمهور منتخب می شد و محمود احمدی نژاد فقط در استان های خراسان جنوبی ، سیستان و بلوچستان و کرمان طرفداران کثیری داشت[۵]. و شورای شهر تهران که به اعتقاد آنها در دوره اخیر باید پسر بزرگ اکبر هاشمی رفسنجانی یعنی محسن هاشمی رفسنجانی مجدد رئیس شورای شهر می شد و برادر مصطفی چمران ، مهدی چمران به طور مهندسی سازی شده رئیس شورای شهر تهران شده است.[۶] [۷]
This article "انتقادات بر انتخابات ریاست جمهوری ایران" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:انتقادات بر انتخابات ریاست جمهوری ایران. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
