انواع سکونتگاه (برای مطالعه)

خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد.

قدیمی ترین سکونتگاه که در ایران شناخته شده است،سکونتگاه عشایری است.دراین شیوه زندگی ،سکونتگاه و یکجا نشینی دائمی دیده نمی‌شود.عشایر به طور مستقیم از منابع طبیعی استفاده می کنند،در ایران ،وجود کوه های البرز و زاگرس و نیز دشت های پست و همجوار آنها از قرن ها پیش اوضاع مساعدی را برای دامپروری فراهم کرده است.عشایر زندگی اجتماعی قبیله ای دارند و از ایل و طایفه تشکیل شده اند و پیوند های خویشاوندی و با هم دارند. ایل سون ،بختیاری ،قشقایی و ترکمن از ایلات عمده کشور ایران هستند.

روستا ، محلی است که فعالیت اغلب ساکنان آن به زمین وابسته است و بیشتر روستاييان به کشاورزی اشتغال دارند.فضای باز اطراف روستاها،چشم انداز های طبیعی زیبایی را برای روستاییان فراهم فراهم کرده است. روستاییان نسب به آداب و رسوم محل زندگی خود،پایبند هستند. بسیاری از روستاييان در (کاشت داشت و برداشت) محصول،با یکدیگر همکاری می کنند.هوای پاک ،طبیعت زیبا و زندگی ساده آرامش بیشتری را برای روستاييان فراهم آورده است. معمولا در روستاها،عرضه خدماتی نظیر بیمارستان،فروشگاه و حمل و نقل عمومی ،کمتر و محدود تر است.

جمعیت زیاد شهرها به خدمات و تسهیلات بیشتری نیاز دارد.جمعیت زیاد سبب شده است خانه ها فشرده و محله ها پرتراکم شود. بیشتر مردم سکونتگاه های شهری ،در بخش خدمات و صنعا شاغل هستند،در شهر ها معمولا تفاوت بسیاری در ارزش ها ،آداب و رسوم و شیوه زندگی مردم مشاهده می‌شود.