ایل موسیوند کلیایی
 | این مقاله، ایل موسیوند کلیایی، اخیراً بهواسطهٔ فرایند ایجاد مقاله ایجاد شده‌است. بازبینیکننده در حال بستن درخواست است و این برچسب احتمالاً بهزودی برداشته میشود.
ابزارهای بازبینی: پیشبارگیری بحث اعلان به نگارنده |
خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد. ایل شاخص کلیایی موسیوند است که یکی از طوایف بنام و وطن دوست کرد به شمار می روند و در قرون اخیر از میان آنان مردمانی وطن پرست و خیر خواه برخواسته که مصدر خدمات دولتی و ملی مهم شده اند ایل موسیوند با حفظ مناطق مرزی ایران به خصوص هنگامی که دولت مرکزی ایران براثر فشارها و گرفتاری های داخلی و خارجی رو به ضعف نهاده بود پیوسته مانند سد آهنین ایستادگی کرده و مدت ها در برابر تجاوزات سایر ملل اجنبی به خصوص عثمانیها و روس ها یکه و تنها جنگیده اند وهر مشت از خاک ایران زمین را با جان خود برابر داشته اند.
سکونتگاه این موسیوند کلیایی مبهم است است اما دست کم ۹ قرن است که در همین سکونتگاه امروزی حضور داشته اند و از همین ناحیه به مناطق دیگر پراکند شده اند بخش مهمی از این جا به جایی ها در نتیجه ی سیاست های سلطان علاءالدین کیقباد سلجوقی و شاه عباس صفوی، نادر شاه افشار،کریم خان زند آغا محمدخان قاجار بوده است موسیوندها که شامل ۲۵۰۰ خانوار بوده اند از ناحیه ی کلیایی به مناطقی چون: شیراز ، همدان ، لرستان( خرم آباد) کردستان عراق ، لیلاخ ،جوانرود و روانسر ، پاوه، خانقین و سلیمانیه،تویسرکان، کنگاور، قصر شیرین ، اسلام آباد غرب، صحنه ،اسدآباد، نهاوند، ملایر ، سیلاخور، خاوه ، چغلوندی و دامنه های اشترانکوه در ازنا، دورود و الیگودوز، خانسار و گلپایگان وقسمت هایی از استان مرکزی کوچ کرده اند و ممکن است در سایر نواحی ایران هم حضور داشته باشند بر اساس منابع کلیایی با شعباتش زیر شاخه ای از کرد و لک بوده اند و این موضوع تحت یک عنوان افتخار آمیز بر روی مزار موسیوندهای اشترانکوه که مسافت زیادی از کلیایی فاصله گرفته اند به صورت لک موسیوند ذکر شده اند و هم اکنون شهرت بسیاری از خاندان های آنها بر گرفته از این این غیور مند و پر افتخار است.
و در کلام دیگر بر گرفته از کتاب ایلات و طوایف کرمانشاهان: در نواحی شمالی کرمانشاهان و کردستان ایران به علت جایگاه ویژه پیوند خویشاوندی بین بزرگان ایل موسیوند کلیایی با ایل زندیه،کلهر، سنجابی،خاندان اردلان،وزیری، ایل بگوند(بیگوند)و فیله کوری و...شکل گرفته اند.
از زمان حرکت‌های تاریخی ایل موسیوند کلیایی در مناطق مختلف ایران مرکزی و فارس و خراسان و افغانستان برای دفاع از استقلال و تمامیت ارضی ایران آغاز گردید و به پاس این حمایت و طرفداری املاک وسیع و حاصلخیز منطقه کلیایی در مقابل آنچه که در زیستگاه زمستانی در شمال کردستان و خانقین و سلیمانیه در عراق کنونی از دست داده بودند به آنها واگذار گردید. توجه بیش از حد والیان اردلان و امرای ترک (عثمانی) در ماورای دیاله به منطقه کلیایی موجب گردید که موسیوند ها تا اوایل دوره افشاریه (۱۱۴۸ هـ. ق) و یکپارچگی ایران بزرگ، یاسای ایلی را در پیش گرفته و بر دوش اسب در سپاه قزلباش روزگار بگذرانند و در این دوران، حکومت منطقه کلیایی که شامل ایل و مرکز و اهالی ثابت (دهقانان) است در تواریخ و مآخذ با عنوان سنقر یاد شده‌است. در زمان شاه صفی (۱۰۳۸ – ۱۰۵۲ هـ. ق) حکومتی به نام سنقر (ایل موسیوند) و کلهر در این ناحیه ایجاد و به خوانین زنگنه تفویض شد زیرا سران زنگنه شاهرخ بیگ و شیخعلی خان فرزندان علی بیگ (آلی بالی بیگ) مورد توجه دربار صفوی بودند و شاهرخ بیگ زنگنه به این مقام منصوب گردید.
This article "ایل موسیوند کلیایی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:ایل موسیوند کلیایی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
