برنامه حقوق بشر کارتر
پس از روی کار آمدن جیمی کارتر، سیاست خارجی ایالات متحده به سوی تأکید جدیدی بر حقوق بشر، ارزش‌های دموکراتیک و فقر جهانی تغییر یافت. کارتر به حمایت ایالات متحده از رژیم سوموزا در نیکاراگوئه پایان داد و کمک‌های نظامی به آگوستو پینوشه از شیلی، ارنستو گیزل از برزیل و خورخه رافائل ویدلا از آرژانتین را که همه آنها به دلیل نقض حقوق بشر مورد انتقاد قرار داشتند راکاهش یا پایان داد. او در معاهدات توریجوس-کارتر در سال ۱۹۹۹ کانال پاناما را به پاناما بازگرداند. در تلاش برای پایان دادن به درگیری اعراب و اسرائیل، او به تنظیم قرارداد کمپ دیوید بین اسرائیل و مصر کمک کرد. او همچنین اولین رئیس‌جمهور ایالات متحده بود که از جنوب صحرای آفریقا بازدید کرد که بازتابی از اهمیت جدید در دولت کارتر بود.
کارتر که در دوره ای از روابط نسبتاً گرم با چین و اتحاد جماهیر شوروی روی کار آمد. در ابتدا به سیاست‌های آشتی جویانه خود ادامه داد. او روابط با چین را عادی و معاهده دفاعی با تایوان را لغو کرد. او همچنین به گفتگوهای محدودسازی تسلیحات استراتژیک با اتحاد جماهیر شوروی ادامه داد. اگرچه همچنان از اتحاد جماهیر شوروی به دلیل نقض حقوق بشر آن انتقاد می‌کرد. پس از آغاز جنگ شوروی-افغانستان، او سیاست‌های آشتی جویانه خود را در قبال اتحاد جماهیر شوروی کنار گذاشت و دوره ای از تقویت نظامی را آغاز کرد؛ تحریم غلات را آغاز کرد و به شورشیان مجاهد در افغانستان کمک کرد. پانزده ماه پایانی دوره ریاست جمهوری کارتر با چندین بحران بزرگ، از جمله بحران نفتی ۱۹۷۹، بحران گروگانگیری در ایران و بعد از آن، عملیات شکست خورده عقاب، مواجه شد. این بحران‌ها به شکست قاطع کارتر در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۸۰ کمک کرد.
This article "برنامه حقوق بشر کارتر" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:برنامه حقوق بشر کارتر. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
