بمب سیاه چاله ای
بمب سیاه چاله‌ای نامی است که به یک اثر فیزیکی که از نحوه برخورد میدان بوزان با یک سیاه چاله درحال گردش استفاده میکند تا انرژی را به طریق پراکندگی ابرتابشی تقویت کند. اگر میدان تقویت شده به سمت سیاه چاله بازتاب شود، تقویت دوباره می‌تواند تکرار شود که منجر به رشد فرار میدان میشود یعنی انفجار میشود. یکی از راه هایی که این بازتاب می‌تواند به واقعیت بپیوندد، این است که میدان بوزان جرم داشته باشد. سپس جرم میدان می‌تواند حالت های تقویت شده را دور سیاه چاله گیر بیاندازد، که منجر به یک چرخه بی‌پایان خودتقویتی میشود. مکانیسمی که بمب سیاه چاله با ان کار میکند را پراکندگی ابرتابشی می‌گوید. همچنین پراکندگی ابرتابشی می‌تواند به روش هایی همانند برای ایجاد اثر فراری هم استفاده شود، مانند یک کره پنروز بدون هیچ دریچه‌ای برای فرار غیرفعال انرژی.
تاریخ[ویرایش]
این ایده که تکانه و انرژی زاویه ای ممکن است از یک سیاهچاله در حال چرخش به ذره ای که توسط آن پراکنده می شود منتقل شود توسط راجر پنروز در سال 1971 ارائه شد. اولین بحث در مورد یک اثر فرار، بمب سیاه چاله، توسط WH Press و SA Teukolsky در سال [۱] مورد بررسی قرار گرفت. اگر چنین تأثیری به طور خود به خود رخ دهد، ممکن است به فیزیک جدیدی فراتر از مدل استاندارد اشاره کند و نشان دهد که سیاهچاله ها دارای "مو" هستند، همانطور که در مقاله ای از سال 2017 توسط ویلیام ایست و فرانس پرتوریوس اشاره شد. [۲]
This article "بمب سیاه چاله ای" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:بمب سیاه چاله ای. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
- ↑ Sam Dolan (24 July 2017). "Viewpoint: Spinning Black Holes May Grow Hair". Physical Review Letters. American Physical Society.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Hamish Johnston (27 July 2017). "Spinning black holes could grow long hair". Physics World.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
