بنر پیروزی (اتحاد جماهیر شوروی)
پرچم پیروزی اتحاد جماهیر شوروی ( روسی: Знамя Победы ) بنری بود که توسط سربازان ارتش سرخ در ساختمان رایشس تاگ در برلین درتاریخ ۱ می ۱۹۴۵، [۱] یک روز بعد از خودکشی آدولف هیتلر برافراشته گردید. این توسط ۳ سرباز شوروی بزرگ شد: الکسی برست ، میخائیل یگوروف و ملیتون کانتاریا .
بنر پیروزی که در شروطمیدان جنگ آماده شده است، نشان رسمی پیروزی اتحاد جماهیر شوروی بر آلمان نازی در اندازه جنگ جهانی دوم می باشد. همچنین یکی از گنج های با ارزش ملی روسیه هست. در کتیبه سیریلیک آمده است: [۲]
تفنگ ۱۵۰، سفارش کوتوزوف کلاس ۲، ایدرایتسا لشکر،سپاه تفنگ ۷۹، ۳ ارتش شوک، اولین جبهه بلاروس
گرچه این پرچم تنها پرچمی نبود که بر روی رایشس تاگ برافراشته شد، ولی نخستین و تنها بازمانده از کل پرچم‌های "رسمی" بود که به ویژه برای برافراشتن در ان مکان آراسته شده بودند.
طبق قانون فدراسیون روسیه، پرچم پیروزی باید برای پیوسته در محلی پس انداز گرددکه ایمنی و در دسترس بودن آن برای همگان گردآوری باشد.
اصل و نژاد[ویرایش]
سرچشمه بنر از بیانیه فرمانده سومین ارتش تهاجمی به رئیس اداره سیاسی ارتش سرخ در باره نبرد برای رایشس تاگ و قرار دادن پرچم پیروزی بر روی آن به تاریخ ۲ ژوئیه ۱۹۴۵ آمده است:
فرمانده جبهه نخست بلاروس مارشال اتحاد جماهیر شوروی، رفیق ژوکوف به نیروهای ارتش شوک سوم دستور داد تا با سر در برلین داخل شوند. مرکز شهر و رایشستاگ را ایمن کنید و بنر پیروزی را روی آن قرار دهید. <...>
با شکست دادن آخرین سنگرهای دشمن، نیروهای ارتش در ساعت 6:00 بعد از ظهر روز ۲۱ آوریل ۱۹۴۵ داخل برلین شدند. <...>
بعد از تصاحب مرکز شهر، نیروهای ارتش تهاجمی سوم در انتهای ۲۹ آوریل ۱۹۴۵ به محله رایشس تاگ نفوذ نمودند. درتاریخ ۳۰ آوریل با طلوع خورشید حمله بزرگی به رایشس تاگ را شروع نمودند. <...>
در تاریخ۳۰ آوریل ۱۹۴۵ در ساعت ۱۴:۲۵ (۲:۲۵ بعد از ظهر) سربازها گروهبان ارشد گروه سیانوف با هم جنگیدند و به پشت بام رسیدند. جنگجویان شجاع - ستوان کمونیست برست، کومسومول عضو سرباز اگوروف و گروهبان جوان فاقد حزب کانتاریا یک بنر، پرچم افتخار اتحاد جماهیر شوروی را بر فراز ساختمان پارلمان آلمان، نمادی از بزرگ ما نصب کرده اند. پیروزی.
پرچمی که بر بالای رایشس تاگ پرپاگردیده، آتش گرفته و با گلوله به گلوله اصابت کرده و پیروزمندانه بر آسمان برلین شکست خورده پرواز کرده. <...>
— واسیلی کوزنتسوف (عمومی) | واسیلی کوزنتسوف و آندری لیتوینوف
پرچم پیروزی میانجی و غیر کمونیستی[ویرایش]
پرچم پیروزی، بدون نشانه های کمونیستی، ستاره قرمز ، چکش و داس ، که رئیس جمهور بوریس یلتسین درتاریخ ۵ آوریل ۱۹۹۶ وضعیتی همانند پرچم ملی به آن داد، موجود است. رئیس جمهور ولادیمیر پوتین نیز پرچم پیروزی را به عنوان پرچم رسمی ارتش روسیه قبول کرد. این پرچم بعد از پرچم برافراشته شده در رایشس تاگ نام گذاری شده است، ولی به آن پرچم پیروزی نیز می گویند.
اکنون این گوناگونی دیگر یک رمز یا نشانه رسمی نیست. پرچم نیروی زمینی روسیه بار دیگر به پرچمی فاقد ستاره دوران شوروی تغییر پیدا کرد. [۳] [۴]
پرچم هایی که برای جشن های روز پیروزی شوروی مورد استفاده قرار می گرفت توسط یک قانون فدرال توصیف می شد. [۵]
وضعیت در برخی کشورها[ویرایش]
بلاروس[ویرایش]
با فرمان رئیس جمهور الکساندر لوکاشنکو درتاریخ ۶ مه ۱۹۹۵، یک نسخه کپی از بنر پیروزی برای کار ها در تاریخ ۹ می، ۲۳فوریه و ۳ ژوئیه صادر گردید. پرچم اتحاد جماهیر شوروی نیز با دارا بودن وضعیتی معادل می باشد. در سال ۲۰۱۱، روسیه یکی از کپی‌های رسمی پرچم پیروزی را که در موزه جنگ گسترده میهنی بلاروس محافظت می‌شود، به بلاروس هدیه داد. [۶]
جمهوری خلق دونتسک و لوهانسک[ویرایش]
در جمهوری های خودمختاری، جمهوری خلق دونتسک و جمهوری های خلق و جمهوری خلق لوهانسک در روز پیروزی، از پرچم پیروزی در رژه های نظامی استفاده می شود. در سال ۲۰۱۸، پارلمان های دی پی آر و ال پی آر قوانین "در رابط پرچم پیروزی" را تصویب نمودند که وضعیت و بنیاد قانونی استفاده از نسخه های پرچم پیروزی را در جمهوری ها تشکیل داد. [۷] [۸] [۹]
قزاقستان[ویرایش]
در تاریخ ۲۱ آوریل ۲۰۱۰، در تالار نام آوران موزه مرکزی جنگ گسترده میهنی در مسکو، مراسمی که در آن یک نسخه از پرچم پیروزی به رئیس ستاد قسمت اداری رئیس جمهور قزاقستان واگذار شد. این نسخه در موزه نورسلطان نظربایف محافظت می شود. پیشواز از این بنر در تاریخ ۱ مه واقع در پارک ۲۸ پاسدار پانفیلوف در آلماتی انجام گردید. [۱۰] [۱۱] درتاریخ ۶ مه ۲۰۱۵، با همراهی یک گارد افتخار، یک کپی دقیق از بنر پیروزی، ساخته شده توسط صنعتگر های روسی، به بایگانی ملی قزاقستان انتقال یافت. [۱۲] سپس در تاریخ ۱۲ ژوئن ۲۰۱۵، روسیه نسخه دیگری را به وزارت دفاع قزاقستان تحویل داد. این بنر برای محافظت به موزه تازه افتتاح گردیده تسلیحات و تجهیزات نظامی نیروهای مسلح قزاقستان در نورسلطان انتقال یافت. [۱۳] در تاریخ ۲۳دسامبر ۲۰۱۵، پیش از نشست شورای وزرای دفاع کشورهای مستقل مشترک المنافع ، سرگئی شویگو ، وزیر دفاع روسیه، نسخه دیگری از پرچم پیروزی را به ایمانگالی تاسماگامبتوف ، وزیر دفاع قزاقستان واگذار کرد. [۱۴]
ترانس نیستریا[ویرایش]
در تاریخ ۲۱ اکتبر ۲۰۰۹، شورای عالی ترنس نیستریا قانونی را در باره برابری پرچم پیروزی با پرچم ترانس نیستریا تصویب نمود. [۱۵] در سال ۲۰۱۴، در یادمان شکوه در تیراسپل ، یک نسخه رسمی از پرچم پیروزی از روسیه به ترانسنیستریا انتقال داده شد.
اوکراین[ویرایش]
در تاریخ ۲۱ آوریل ۲۰۱۱، رادای عالی اوکراین قانونی را تصویب نمود که به امضای رئیس جمهور ویکتور یانوکوویچ رسید که روندی را برای استفاده رسمی از پرچم پیروزی، به خصوص در آرامگاه سرباز گمنام و بنای یادمان ملوان ناشناس تعیین نمود. در ژوئن همان سال، دادگاه قانون اساسی اوکراین این قانون را مغایر قانون اساسی تشخیص داد. [۱۶] [۱۷] در تاریخ ۹ آوریل ۲۰۱۵، رادای ورخوونا قانون نوینی را تصویب نمود که کل نام پرچم پیروزی را حذف کرد. [۱۸]
بعد از حمله روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲ ، نیروهای روسی پرچم را در چندین محله ها اشغال گردیده از غبیل ساختمان های دولتی به نمایش گذاشتند. این ممکن است به تعطیلات روز پیروزی در تاریخ ۹ مه [۱۹] و همچنین نظایر انواع تصویر های شوروی مورد استفاده توسط سربازان روسی در طول جنگ در اتباط می باشد.
رویدادها با بنر[ویرایش]
رژه های نظامی[ویرایش]
قسمت برنامه ریزی گردیده رژه پیروزی مسکو در سال ۱۹۴۵ قرار بود راهپیمایی پرچم پیروزی باشد که درتاریخ ۲۰ژوئن در برلین به مسکو واگذار گردید و قرار بود راهپیمایی نیروها در تاریخ ۲۴ ژوئن شروع شود. با وجود این، تمرین ضعیف یگوروف، کانتاریا و استپان نوستروف ، مارشال گئورگی ژوکوف را مجبور کرد که این بخش از رژه را ادامه ندهد. [۲۰] در تاریخ ۹ مه، در جریان رژه روز پیروزی در مسکو ، یک کپی از بنر پیروزی شماره ۵ بلافاصله در عقب پرچم روسیه توسط گروه نگهبانان افتخار و رنگینی هنگ فرماندهی مسکو نقل می گردد. (در سال ۲۰۱۵ این ترتیب وارون گردیده. در اندازه رژه روز استقلال و رژه پیروزی در مینسک ، نگهبانان رنگی تشکیل گردیده از پرچم بلاروس ، پرچم پیروزی و پرچم اتحاد جماهیر شوروی نخستین کسانی هستند که در رژه راهپیمایی می کنند. بنر پیروزی در اکتبر ۲۰۰۴ برای شرکت در رژه به افتخار ۶۰ امین سالگرد آزادی اوکراین از مسکو به کیف آورده شد. این نخستین موردی می باشد که روسیه این بنر را به جمهوری شوروی پیشین ارسال می کند. در سال ۲۰۱۵، این بنر به آستانه (نورسلطان، پایتخت قزاقستان امروزی) آورده شد تا توسط پرسنل هنگ ریاست جمهوری آیبین در رژه روز مدافع میهن در ۷ مه از راه میدان الی قزاقستان سرباز شود. [۲۱] در سال ۲۰۲۰، در طی اولین رژه پیروزی که در عشق آباد برگزار گردد، بنر از روسیه آورده شد تا در میدان نزدیک مجتمع یادبود هالک هاکیداسی مستقر گردد. [۲۲]
استفاده های دیگر[ویرایش]
در تاریخ ۹ مه ۲۰۱۷، گسترده ترین نسخه از بنر پیروزی به ابعاد ۶۰ در ۲۵متر در میدان مجمع ملی بزرگ در پایتخت مولداوی ، کیشینو ، مستقر گردید. این بنر در یک کارخانه بومی در مدت ۲هفته دوخته گردید. [۲۳] در سال ۲۰۲۰، ملوان های ناوگان شمالی روسیه پرچم را بر فراز ناحیه های دوردست قطب شمال روسیه برافراشتند. [۲۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ Федеральный закон от 7 мая 2007 г. № 68-ФЗ «О Знамени Победы» // Собрание законодательства Российской Федерации от 14 мая 2007 г. № 20 ст. 2369 (in Russian)
- ↑ Донесение командующего 3-й ударной армией начальнику главного политического управления Красной Армии о бое за Рейхстаг и водружении над ним знамени Победы // militera.lib.ru (in Russian)
- ↑ "Флаги". Archived from the original on 2007-12-10. Retrieved 2007-12-02.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Федеральный закон Российской Федерации «О знамени Вооруженных Сил Российской Федерации, знамени Военно-Морского Флота, знаменах иных видов Вооруженных Сил Российской Федерации и знаменах других войск»
- ↑ Федеральный закон Российской Федерации от 7 мая 2007 г. N 68-ФЗ "О Знамени Победы"
- ↑ Россия подарила Беларуси копию знамени Победы بایگانی‌شده در ۲۶ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine // belarmy.by
- ↑ "Парламент ДНР принял закон о Знамени Победы" (به русский). www.pnp.ru. Retrieved 2019-05-01.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Закон ДНР от 7 декабря 2018 года № 03-IIНС «О Знамени Победы»
- ↑ Закон ЛНР от 8 октября 2018 года № 273-II «О Знамени Победы»
- ↑ В Алматы доставили копию Знамени Победы // q99.it
- ↑ Знамя Победы: точка или многоточие в истории ВОВ? // www.unikaz.asia
- ↑ Знамя Победы передано в Национальный архив Казахстана بایگانی‌شده در ۷ فوریه ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine // newtimes.kz
- ↑ Россия передала Казахстану знамя Победы // mirtv.ru
- ↑ Фарида Шарафутдинова. Российская Федерация передала Казахстану историческую копию Знамени Победы // otyrar.kz
- ↑ Приднестровье выбрало Знамя Победы государственным символом // lenta.ru
- ↑ Янукович узаконил знамя Победы // www.lenta.ru
- ↑ КС Украины признал неконституционным использование красного знамени Победы // www.rg.ru
- ↑ Про увічнення перемоги над нацизмом у Другій світовій війн… від 09.04.2015 № 315-VIII
- ↑ Paul P., Murphy (21 April 2022). "World War II Soviet victory flag begins to appear across parts of Russian-occupied Ukraine". CNN. Retrieved 6 May 2022.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "The first victory parade of the year. Victory Parade History: How It Was". Archived from the original on 2021-02-25. Retrieved 2020-06-30.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Historic Scenes, Retro Military Equipment to be Presented in Victory Parade - The Astana Times". The Astana Times (به English). 2015-04-24. Retrieved 2017-10-20.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Telephone conversation with President of Turkmenistan Gurbanguly Berdimuhamedov".صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Такого мир ещё не видел: В Молдове развернули самое большое Знамя Победы // kp.md
- ↑ "Military sailors of the Northern fleet will raise the victory Banner over the Arctic | KXAN36 - Austin Daily News".صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
This article "بنر پیروزی (اتحاد جماهیر شوروی)" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:بنر پیروزی (اتحاد جماهیر شوروی). Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
