بیانیه چهارم اسفند ۱۲۹۹
 | این مقاله، بیانیه چهارم اسفند ۱۲۹۹، اخیراً بهواسطهٔ فرایند ایجاد مقاله ایجاد شدهاست. بازبینیکننده در حال بستن درخواست است و این برچسب احتمالاً بهزودی برداشته میشود.
ابزارهای بازبینی: پیشبارگیری بحث اعلان به نگارنده |
خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد.
 | برای پیروی از استانداردهای کیفیت ویکی پدیا، ممکن است این مقاله یا بخش نیاز به بازنویسی داشته باشد. شما هم می توانید برای بازنویسی کمک کنید، ضمناً صفحه بحث ممکن است حاوی پیشنهادهایی باشد. در پایان، پس از بازنویسی میتوانید این الگوی پیامی را بردارید. |
در روز پس از کودتا رضاخان میرپنج بیانیه مهمی را منتشر کرد
رئوس بیانیه[ویرایش]
- جانبازی بریگارد قزاق در برابر متجاسرین و بلشویکها در حمایت از وطن
- نقش بیگانگان و خائنین داخلی در شکست قزاقها در انزلی
- لزوم ایجاد ارتش منظم و حکومت قانون در کشور
- در مورد مشخصات حکومتی که قادر به ترقی کشور باشد مطالبی را ذکر می‌کند من جمله:
الف-بیت‌المال مسلمین را وسیله شهوترانی مفتخواران تنبل و تن‌پروران بی‌حمیت قرار ندهد.
ب-ملک مسلمین را مرکز شقاوتها و کانون مظالم و قساوت نسازد.
ج-در سرزمین آن هزارها اولاد مملکت از گرسنگی و بدبختی نمیرند.
د-ناموس و عصمت مردم را محترم شمارد.
ه-برای سود اقلیتی از اشراف بدبختی مملکت را تجویز ننماید.
و-بازیچه دست دول خارجی نباشد.
متن کامل بیانیه[ویرایش]
هم‌وطنان،
وظایف مقدسه فداکاری نسبت به شاه و وطن ما را به میدان‌های خونین مرگباری که قشون دشمن برای تسخیر ایران و تهدید پایتخت با قوای فزون‌تر و اسلحه مکمل‌تر تشکیل نموده بود [کشاند].
افراد دلاور قزاق این وظیفه مقدسه را با جان و دل استقبال کردند.
زیرا تنها قوهٔ منظم ایرانی که می‌توانست وظیفه مدافعه وطن را ایفا نماید همین قوه و افراد آن بودند که بدون لباس، بدون کفش، بدون غذا، بدون اسلحه کافی، سینه و پیکر خود را سپر توپهای آتش‌فشان نمودند.
غیرت و حمیت ایرانی را ثابت و دستجات انبوه متجاسرین را از پشت دروازه قزوین تا ساحل دریا راندند.
اگر فداکاری و خدمات جانبازنه اردوی قزاق نتیجه مطلوبه را حاصل نکرد و نتوانستیم خاک مقدس وطن و عصمت برادران گیلانی خود را از دست دشمن نجات دهیم، تقصیری متوجه ما نبود بلکه خیانت‌کاری صاحبمنصبان و کسانی‌که سرپرستی امرو به آنها محول شده بود موجب عقیم ماندن نتیجهٔ خدمات ما گردید
ولی باز افتخار می‌کنیم که فوران خون قزاقان دلیر توانست پایتخت وطن مقدس ما را از استیلای دشمن نجات دهد.
اگر خیانتکاران خارجی توانستند نتایج فداکاری‌های اولاد ایران را خنثی نمایند برای این بود که خیانتکاران داخلی ما را بازیچه دست و آلت شهوترانی خود و دیگران قرار می‌دادند.
هنگام عقب‌نشینی از باتلاقهای گیلان در زیر آتش توپ دشمنان احساس نمودیم که منشأ و مبدأ تمام بدبختی‌های ایران، ذلت و فلاکت قشون، خیانتکاران داخلی هستند.
در همان هنگام که خون خود را در مقابل دشمن مهاجم می‌ریختیم، به حرمت همان خونهای پاک مقدس قسم خوردیم که اولین موقع فرصت خون خود را نثار نماییم تا ریشهٔ خیانتکاران خودخواه تن‌پرور داخلی را برانداخته، ملت ایران را از سلسله رقیت مشتی دزد خیانتکار آزاد نماییم.
مشیت کردگاری و خواست حضرت خداوندی این فرصت را برای ما تدارک دیده، اینک در تهران هستیم.
ما پایتخت را تسخیر نکرده‌ایم زیرا نمی‌توانسته‌ایم اسلحه خود را در جایی بلند کنیم که شهریار مقدس و تاجدار ما حضور دارد، فقط به تهران آمدیم برای اینکه پایتخت خود را پاک و شایسته این نماییم که معنی حقیقی سرپرستی مملکت و مرکزیت حکومت بدان اطلاق گردد.
حکومتی که در فکر ایران باشد
حکومتی که فقط تماشاچی بدبختیها و فلاکت ملت خود واقع نگردد.
حکومتی که تجلیل و تعظیم قشون را از اولین سعادت مملکت به‌شمار آورد، نیرو و راحتی قشون را یگانه راه نجات مملکت بداند.
حکومتی که بیت‌المال مسلمین را وسیله شهوترانی مفتخواران تنبل و تن‌پروران بی‌حمیت قرار ندهد.
حکومتی که سواد اعظم مسلمین را مرکز شقاوتها و کانون مظالم و قساوت نسازد.
حکومتی که در قطار سرزمین آن هزارها اولاد مملکت از گرسنگی و بدبختی حیات
را بدرود نگویند.
حکومتی که ناموس و عصمت گیلانی، تبریزی، کرمانی را با خواهر و مادر خود فرق نگذارد.
حکومتی که برای زینت و تجمل معدودی بدبختی مملکت را تجویز ننماید.
حکومتی که بازی دست سیاسیون خارجی نباشد.
ما سرباز هستیم و فداکاروحاضر شده‌ایم برای انجام این آمال خون خود را نثار نماییم و غیر از قوت و عظمت قشون برای حفظ شهریار و وطن مقدس آرزویی نداریم.
هرلحظه چنین حکومتی تشکیل شود و موجبات شرافت وطن، آزادی، آسایش و ترقی ملت را عملن نمودار سازد و با ملت نه مثل گوسفندان زبان بسته رفتار نماید بلکه به معنی واقعی ملت بنگرد، آن لحظه است که ما خواهیم توانست به آتیه امیدوار بود چنان‌که نشان دادیم وظیفه مدافعه وطن را ایفا نماییم.
با تمام برادران نظامی خود، ژاندارم و افواج پلیس که آنها هم با دلهای دردناک شریک فداکاری‌های اردوی قزاق بودند، کمال صمیمیت داشته و اجازه نخواهیم داد که دشمنان سعادت قشون، بین ماها تفرقه و نفاق بیفکنند.
همه شاه‌پرست و فداکار، همه اولاد ایران، همه خدمتگزار مملکت هستیم.
زنده باد شاه ایران
پاینده باد ملت ایران
قوی و باعظمت باد قشون و قزاقان دلاور ایران
رئیس دیوزیون قزاق اعلیحضرت شهریاری و فرمانده کل قوا
رضا[۱]
This article "بیانیه چهارم اسفند ۱۲۹۹" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:بیانیه چهارم اسفند ۱۲۹۹. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
- ↑ حیات یحیی ج4 ص 230.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
