تحلیل استراتژیک جمهوری خلق چین با رویکرد امنیتی و نظامی

تحلیل قدرت دفاعی و موشکی جمهوری خلق چین

 مطابق با بیانیه رئیس جمهور چین در نوزدهمین کنگره حزب چین مبنی بر اینکه ارتش چین تا سال۲۰۵۰ "به طور کامل به یک نیروی درجه اول تبدیل خواهد شد"، چین به افزایش تعداد قابلیتها و حفاظت از نیروهای هسته ای خود ادامه می دهد. در حالی که سیاست و دکترین اعلامی چین تغییر نکرده است، عدم شفافیت آن در مورد دامنه و مقیاس برنامه نوسازی هسته‌ای این کشور، سؤالاتی را در مورد اهداف آینده این کشور ایجاد می‌کند. چین یکموشک بالستیک بین قاره‌ای(ICBM) راهبردی با قابیت حمل جاده‌ای، یک نسخه جدید دارای چند کلاهک هسته ای از موشک بالستیک بین قاره‌ای مبتنی بر سیلوDF-5 و پیشرفته‌ترین زیردریایی موشک بالستیک خود مجهز به موشک‌های بالستیک جدید پرتاب‌کننده زیردریایی(SLBM) توسعه داده است.این کشور همچنین از توسعه یک بمب افکن استراتژیک جدید با قابلیت هسته ای خبر داده است که به چین توانایی یک سه گانه هسته ای می دهد. چین همچنین موشک بالستیک میان‌برد موشک بالستیک میان‌بردDF-26  هدایت شونده با قابلیت حمل اتمی را مستقر کرده است که قادر به حمله به اهداف زمینی و دریایی است.مانند روسیه، علیرغم انتقاد از دفاع موشکی داخلی آمریکا - که علیه تهدیدات موشکی محدود است - چین اعلام کرده است که در حال آزمایش یک سیستم دفاع موشکی جدید میان برد است، برنامه‌ای برای توسعه دفاع موشکی بالستیک میانبرد مبتنی بر دریا دارد. در حال توسعه سیستمهای دفاع موشکی بالستیک نمایشی است، اما جزئیات کمی ارایه کرده است.

 به نقل از مدیر اطلاعات ملی، دانیل آر کوتس^[۱] ، ارزیابی تهدیدات در سراسر جهان(۲۰۱۷) تسلیحات هسته ای و برنامه موشکی کره شمالی همچنان تهدیدی جدی برای منافع ایالات متحده و محیط امنیتی در شرق آسیا در سال ۲۰۱۷ خواهد بود. صادرات موشکهای بالستیک و مواد مرتبط کره شمالی به چندین کشور از جمله ایران و سوریه و کمک این کشور به ساخت رآکتور هسته‌ای سوریه که در سال ۲۰۰۷ تخریب شد، نشان‌دهنده تمایل این کشور برای تکثیر فناوری‌های خطرناک است. ایران نیز تهدیدی برای اشاعه است. آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر ایران اخیراً گفته است: «آمریکا دشمن شماره یک ملت ماست». در حالی که ایران با محدودیتهای برنامه هسته ای خود در برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) موافقت کرده است، در صورت عدم وجود اقدامات گسترده بین المللی، بسیاری از محدودیتهای توافق بر برنامه هسته ای ایران تا سال۲۰۳۱ پایان می یابد. ایران توانایی تکنولوژیکی و بسیاری از ظرفیتهای لازم برای تولید سلاح هسته ای را ظرف یک سال پس از تصمیم برای انجام این کار حفظ می کند.

 توسعه روزافزون توانمندی‌های موشک‌های بالستیک دوربرد ایران و استراتژی و فعالیت‌های تهاجمی آن برای بی‌ثبات کردن دولت‌های همسایه، پرسش‌هایی را در مورد تعهد بلندمدت این کشور به قابلیت‌های قبلی تسلیحات هسته‌ای ایجاد می‌کند. اگر ایران پس از پایان محدودیت‌های برجام به دنبال تسلیحات هسته‌ای باشد، فشارها بر سایر کشورهای منطقه برای دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای خود افزایش می‌یابد. تروریسم هسته ای همچنان تهدیدی برای ایالات متحده و امنیت و ثبات بین المللی است. جلوگیری از دستیابی غیرقانونی به سلاح هسته‌ای، مواد هسته‌ای، یا فناوری و تخصص مرتبط توسط یک سازمان افراطی خشن، یک اولویت مهم امنیت ملی ایالات متحده است. هر چه کشورهایی بیشتر- به ویژه کشورهای سرکش- دارای سلاح‌های هسته‌ای یا مواد، فناوری و دانش مورد نیاز برای ساختن آن‌ها باشند، خطر بالقوه دستیابی به تروریست‌ها بیشتر می‌شود.علاوه بر این، با توجه به ماهیت ایدئولوژیهای تروریستی، باید فرض کنیم که آنها در صورت دستیابی به سلاح هسته ای از آن استفاده می کنند(وزارت دفاع آمریکا، بازنگری وضعیت هسته ای، ۲۰۱۸: ۱۳).^[۲] ؛ https://media.defense.gov/2018/Feb/02/2001872886/-1/-1/1/2018-NUCLEAR-POSTURE-REVIEW FINAL  REPORT. PDF
رهبری چین دو بار دیگر از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی، دستورالعمل‌های استراتژیک نظامی ملی خود را تنظیم کرده است. در سال ۱۹۹۳، جیانگ زمین^[۳]  پس از مشاهده عملیات نظامی ایالات متحده در جنگ خلیج فارس، ارتش آزادیبخش خلق چین را هدایت کرد تا برای درگیری تحت شرایط مدرن و با فناوری پیشرفته آماده شود. در سال ۲۰۰۴، هو جین تائو ^[۴]به ارتش دستور داد تا بر پیروزی در "جنگ محلی تحت شرایط اطلاعاتی" تمرکز کنند.

تایوان همچنان "قطب استراتژیک" اصلی ارتش آزادیبخش خلق چین است، یکی از مناطق جغرافیایی که رهبری آن را دارای اهمیت استراتژیک می داند. سایر مناطق تمرکز شامل دریای چین شرقی، دریای چین جنوبی و مرزهای چین با هند و کره شمالی است. در سال ۲۰۱۵، چین هشت (وظیفه استراتژیک) یا انواع مأموریتهایی را که ارتش آزادی بخش خلق چین باید آماده اجرای آنها باشد، ترسیم کرد: حفاظت از حاکمیت قلمرو چین؛ حفظ وحدت ملی؛ حفاظت از منافع چین در حوزه های جدید مانند فضا و فضاهای مجازی؛ حفظ بازدارندگی استراتژیک؛ مشارکت در همکاریهای امنیتی بین المللی؛ حفظ امنیت سیاسی و ثبات اجتماعی چین و مأموریتهای نجات اضطراری، امداد در بلایای طبیعی و(حفاظت از حقوق و منافع) (گزارش سالانه کنگره، توسعه امنیتی و نظامی شامل جمهوری خلق چین، ۲۰۱۸: ۴۵).

عملیات حفظ صلح (PKO)

 در سال ۲۰۱۷، چین همچنان بیشترین تعداد نیرو را در میان اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد داشت. مشارکت چین در سازمان ملل متحد از اهداف ملی مختلف پشتیبانی می کند - از جمله بهبود وجهه بین المللی چین، کسب تجربه عملیاتی برای ارتش آزادیبخش خلق چین و فراهم کردن فرصتهایی برای جمع آوری اطلاعات. این عملیات همچنین نشان دهنده نقش در حال گسترش ارتش آزادیبخش خلق چین در خارج از مرزهای چین است. چین پلیس غیرنظامی، ناظران نظامی، مهندسان، متخصصان پشتیبانی لجستیکی و پرسنل پزشکی را در اختیار مأموریتهای سازمان ملل متحد قرار می دهد.

چین در ده مأموریت از پانزده مأموریت حفظ صلح سازمان ملل متحد تقریباً ۲۶۵۴ پرسنل در آفریقا و خاورمیانه دارد. پس از ایالات متحده، که ۲۸/۴۷ درصد از بودجه عملیات حفظ صلح سازمان ملل متحد را تأمین می کند، چین دومین کمک کننده مالی است که ۱۰/۲۵ درصد از کل بودجه ۶/۸ میلیارد دلاری را برای دوره ژوئیه ۲۰۱۷ تا ژوئن ۲۰۱۸ متعهد شده است. در سپتامبر ۲۰۱۷، چین یک نیروی حافظ صلح آماده به کار متشکل از ۸۰۰۰ پرسنل را به عنوان بخشی از سیستم آمادگی توانایی حفظ صلح سازمان ملل ثبت کرد.

نیروی آماده باش چین متشکل از نیروهای پیاده نظام، خلبانان هلیکوپتر، تدارکات و پرسنل اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی (ISR) است. در ژوئن ۲۰۱۷، اولین واحد هلیکوپتر حافظ صلح ارتش آزادیبخش خلق چین برای پیوستن به مأموریت اتحادیه آفریقا در دارفور  وارد سودان شد. در اکتبر ۲۰۱۷، واحد هلیکوپتر حافظ صلح ارتش آزادیبخش خلق چین فرآیند تأیید تجهیزات سازمان ملل را تکمیل کرد و به آن اجازه داد در عملیات حفظ صلح فعالیت کند. تلاشهای ضد دزدی دریایی در سال ۲۰۱۷، چین با اعزام ۲۵، ۲۶، ۲۷ و ۲۸ نیروهای ویژه اسکورت دریایی خود در این منطقه از سال ۲۰۰۸، به عملیات ضد دزدی دریایی در خلیج عدن ادامه داد. در آوریل ۲۰۱۷، نیروهای ویژه چینی تحت پوشش یک هلیکوپتر نیروی دریایی هند، سوار یک کشتی باری ربوده شده و خدمه آن را نجات دادند. چین همچنین به ارسال زیردریاییها به اقیانوس هند ادامه داد تا ظاهراً از گشت زنی های ضد دزدی دریایی حمایت کند. زیردریایی‌های تهاجمی چینی در سپانگار^[۵] مالزی و کراچی پاکستان تماس‌های بندری داشتند؛ این گشت‌های زیردریایی توانایی نوظهور را هم برای ممانعت از خطوط ارتباطی دریایی (SLOC) و هم برای افزایش قدرت پرتاب چین به اقیانوس هند نشان می‌دهند (گزارش سالانه کنگره، توسعه امنیتی و نظامی، ۲۰۱۸).^[۶]

دیپلماسی نظامی چین

اقلام کلیدی

گسترش سفر ارتش آزادیبخش خلق چین به خارج ازکشور افسران را قادر می سازد تا ساختارهای فرماندهی نظامی خارجی، تشکیلات واحد و آموزش عملیاتی را مطالعه کنند. رهبران ارشد ارتش آزادیبخش خلق چین فعالانه شکل می دهند که چین چگونه نگرانی های امنیتی خود را در طول مشارکت ارتش آزادیبخش خلق چین در مکانیسم های هماهنگی چندجانبه بیان می کند(گزارش سالانه کنگره، توسعه امنیتی و نظامی، ۲۰۱۸: ۲۱). ^[۷]

برای سال ۲۰۲۲، چین رتبه ۳ از ۱۴۲ کشور در نظرگرفته شده برای بررسی سالانهGFP را دارد. دارای امتیاز۰/۰۵۱۱ (نمره۰/۰۰، عالی در نظرگرفته می شود). آخرین به روز رسانی این مطلب در تاریخ ۲۰۲۲/۰۵/۰۴ صورت گرفته است.^[۸]

This article "تحلیل استراتژیک جمهوری خلق چین با رویکرد امنیتی و نظامی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:تحلیل استراتژیک جمهوری خلق چین با رویکرد امنیتی و نظامی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.