توتالیتاریسم در ایران
نظام های حکومتی ایران اکثرا در حقیقت تمامیت خواه یا همان توتالیتاریسم بوده اند یا به نحوی اکثر جنبه های حکومتی توتالیتار را به همراه داشته اند. توتالیتاریسم یا تمامیت‌خواهی (بهانگلیسی:Totalitarianism) شکلی از حکومت و نظام سیاسی است که با استفاده از قدرت و با اصل ایجاد وحشت در جامعه، در کلیه امور اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و آموزشی به شکلی انحصاری و با ایجاد فضای خفقان، دخالت می‌کند.نمونه هایی چون کمونیسم،فاشیسم، نازیسم، اسلام گرایی به خصوص سَلَفی و سوسیالیسم و لنینیسم و استالینیسم از زیر رده های تمامیت خواهی به شمار می روند.تاکنون در تاریخ بشر حکومت هایی چون اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، نازی های آلمان و حکومت کره شمالی، طالبان در افغانستان، آل سعود در عربستان و نظام جمهوری اسلامی در ایران سرشناس ترین حکومت هایی هستند که به عنوان توتالیتاریست می توان از آنها نام برد. [۱] [۲] اکنون به تبیین و تفسیر و تجزیه و تحلیل این می پردازیم که نظام جمهوری اسلامی ایران چگونه یک حکومت با ویژگی های بارزتوتالیتاریستی است. جمهوری اسلامی هیچگونه رسانه خصوصی ندارد که پخش رسمی داشته باشند و رسانه ها و شبکه های خصوصی به گونه زیر زمینی فعالیت دارند. همچنین سانسور شدید در همه ابعاد اینترنت، رسانه های اجتماعی و امثالهم وجود دارد. وزارت اطلاعات، سازمان اطلاعات سپاه و بسیج به گونه ای همان وجودپلیس مخفی مخوف گسترده است که درزمانپهلوی نیز ساواک باعث ایجاد رعب و وحشت از فعالیت سیاسی باز در عموم جامعه شده بود. همچنین اقتصاد بسته و سراسر رکود با نرخ تورم بالا و هر از گاهی اختلاس هایی بسا میلیارد دلاری از سوی مسئولین جمهوری اسلامی به وقوع می پیوندد. از سالهای ریاست جمهوری دوم احمدی نژاد بحث خصوصی سازی در ایران سرعت گرفت که نتایج خوبی به همراه نداشت. طبقه فرهنگی-اجتماعی غنی جامعه جمهوری اسلامی ایران بخش های گسترده ای از نفت و گاز و صنایع و معادن را در دست گرفتند و چندین سال بعد شاهد اعتراضات کارگری مانند کارگران معدن هفت تپه شدند.[۳]بخش خصوصی نئولیبرالیسم را در اقتصاد بسته و تحت تحریم های بین المللی شدید رواج داد و باعث فقر و تنگدستی و افزایش فاصله طبقاتی بیشتری شد. خمینی گرایی خود نمونه دیگری از توتالیتاریسم بود که اصول گرایان و طرفداران تندروی حکومت جمهوری اسلامی پیروش شدند. خمینی گرایی به صورت بنیادین به خارج از ایران نیز نفوذ کرد و سازمان های شبه مسلح-سیاسی مانند حزب الله و حشدالشعبی پیرو آن گردیدند. خمینی گرایی فرمان حمله همه جانبه به حضور کشورهای غربی به خصوص آمریکا در منطقه را نشان گرفت. جمهوری اسلامی به عنوان نظام توتالیتار به سرکوب اقلیت های دینی مانند بهائیان و بودائیان پرداخت و اعلام کرد هر نوع دین و مذهب غیر ابراهیمی اجازه فعالیت در ایران را ندارد و باید آنها را پالایش کرد! عدم آزادی های زنان و مبارزه با گروه های فمینیستی از نمونه های دیگر توتالیتاریسم در جمهوری اسلامی است. سرکوب شدید اعتراضات اپوزیسیون و مردم غیرنظامی عادی مخالف سیاست های مخرب به خصوص خارجی جمهوری اسلامی توسط سپاه پاسداران و بسیج و نیروی انتظامی و یگان ویژه فراجا از نمونه های دیگر توتالیتاریسم در ایران است. فراجا امروزه دست کمی از واجا در ایجاد رعب و وحشت در جامعه ندارد.[۴] [۵]
This article "توتالیتاریسم در ایران" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:توتالیتاریسم در ایران. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
