تولیت آستان قدس رضوی در دوره صفوی

تولیت آستان قدس رضوی همگام با رویکار آمدن صفویه، رسمی شدن مذهب تشیع و بیرون راندن ازبکان از مشهد و خراسان از اهمیت ویژه‌ای برخورد دار شد.^[۱]

اسامی تولیت‌های دوره صفویه عبارتند از:

خواجه عتیق منشی (۹۱۶): وقف بیست رقبه و مزرعه بزرگ از جمله مزرعه کنه‌بیست، چاه خاصه، تنزل‌آباد و حمام آغچه و... بر اطعام فقرا و زوار
غیاث الدین محمد صدر خراسان.
خلیفه اسدالله اصفهانی (۹۶۲-۹۷۰)
امیر عبدالله شوشتری (۹۷۰-۹۷۱)
سیدعلی رضوی (۹۷۱-۹۷۴)
ابوالولی انجوی و میرزا عبدالله به اتفاق یکدیگر به تولیت واجبی و سنتی انتخاب شدند (۹۷۴-۹۸۱)
می‌رسیدعلی مفضل استرآبادی (۹۸۱)
سیدکمال‌الدین استرآبادی و ابوالقاسم اصفهانی - به تولیت واجبی و سنتی انتخاب شدند
می‌رسیدعلی متولی (۹۶۶)
عبدالکریم متولی (۹۹۷)
قاضی سلطان متولی (۱۰۰۸-۱۰۲۶)
میرزا محسن رضوی (۱۰۲۶-۱۰۳۰)
ابوطالب رضوی (۱۰۳۱-۱۰۳۵)
محمد مؤمن حسینی الموسوی (۱۰۳۷-۱۰۳۸)
محسن رضوی (۱۰۵۵)
محمدباقر رضوی (۱۰۵۵-۱۰۷۳)
میرزا بدیع رضوی (۱۰۷۳-۱۰۷۷)
تقی‌الدین محمد رضوی (۱۰۷۷-۱۰۹۳)
محمدابراهیم رضوی (۱۰۹۴-۱۱۰۰)
میرزا عبدالمؤمن شهرستانی (۱۱۰۱)
میرزا داود متولی (۱۱۰۸-۱۱۳۳)
میرزا عبدالله، حسینی نائب التولیه میرزا داود متولی (۱۱۲۲-۱۱۲۸)
میرزا محمدعلی حسینی، فرزند میرزا داود متولی (۱۱۲۸-۱۱۳۳)
شمس‌الدین محمد رضوی (۱۱۳۵)