تکنینک های گسترش یافته موسیقی

درموسیقی، تکنیک های گسترش یافته به معنی روش های غیر استاندارد و یا نا متعارف برای بدست آوردن صداها و یا طبقات صدایی ناشناخته است که در آواز و یا نواختن سازها بکار گرفته می شود.تکنیک های گسترش یافته مواردی هستند که از نیمه دوم قرن بیستم ابداع شده اند و یا جز تکنیک های مرسوم در قرن های گذشته بوده اند.تکنیک های گسترش یافته در موسیقی عامه پسند شکوفا شده است و تقریبا همه نوازندگان جاز از تکنیک های گسترش یافته استفاده می کنند، به ویژه در سبک های جدید تر مانند فری جاز یا جاز آوانگارد.نوازندگان در بداهه نوازی نیز از تکنیک های گسترش یافته استفاده می کنند.نمونه هایی از تکنیک های گسترش یافته عبارتند از: استفاده از کلیک های کلیدی بر روی ساز بادی، دمیدن بیش ازحد در ساز بادی بدون دهنی،یا قرار دادن اشیا مختلف مانند گیره،پیچ در بین سیم های پیانو و یا نواختن گیتار با استفاده از قاشق، قرار دادن چوب کبریت بین سیم های گیتار و خراشیدن سیم ها.از آهنگسازان و نوازندگان قرن بیستم برای تکنیک های گسترش یافته می توان به به هنری کاول(استفاده از مشت و بازو روی کیبورد، نواختن در داخل پیانو)جان کیج(قرار دادن اشیا بین سیم های پیانو)و جورج کرامپ و کوارتت کرونوس اشاره کرد.

This article "تکنینک های گسترش یافته موسیقی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:تکنینک های گسترش یافته موسیقی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.

---

 Facebook Page

 Follow us on Twitter !

Read or create/edit this page in another language

• تکنینک های گسترش یافته موسیقی in English