جاینامهای ایرانی در ارمنستان
 | این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
جاینامهای ایرانی در ارمنستان: منطقه‌ای که هم اکنون کشور ارمنستان را در بر می‌گیرد زمانهای درازی جزئی از کشور ایران بوده‌است و از این رو شهرها و آبادیهای بسیاری در آنجا نامهای ایرانی داشته‌اند. برخی از این نامها که با آنها در کتابهای گوناگون تاریخ ارمنستان برخورد می‌کنیم به قرار زیرند:
سرهنگ آباد، سردار آباد، میش خانه، کاروانسرا، پارسی (رامگردی)، شهریار، شیرآباد، گنبد، دودانگه، جان خدا، خوش خبر، جان درویش، فرخ، آب سیاه (بابکی یا بادکی)، میرزاخان، کیاخرابه، ابراهیم‌آباد، گرگان، مراد آباد، زنگیان، تالش، بوزاوند، چهارباغ، دولت‌آباد، اشترک، لوشان، حسن‌آباد علی جان، پیرپالوده، صفی‌آباد، سما درویش، رحیم آباد، نازروان، آخوند آباد، بهبود، گوراوان، قمصر، جعفرآباد، بیبی تاق، جنت آباد، کُردعلی، آتش، سلیمان‌آباد، چهل، زنگزور، شفیع‌آباد، حسن جان، تاجر آباد، رود زنگی و غیره. در ارمنستان روستاها، کوه‌ها و شهرهای زیادی را می‌بینیم که نام آنها با پسوندهای فارسی مانند -وان، کَرد (کرت)، کند، آباد و غیره ساخته شده‌است. بیشتر این نامها در زمان شوروی و بعد، تغییر داده شده و بجای آنها نامهای ارمنی گذاشته شده‌است. برای نمونه روستای آلدره در مرز با ایران (دره سرخ: آل به احتمال زیاد همان آل فارسی به معنی سرخ است که در واژه آلاله (لاله سرخ) هم می‌بینیم) بتازگی به الوانک عوض شده، یا نو وادی به نرنادزور. برخی از آنها هم هنوز مانده‌اند مانند:
کارچوان، هانکوان (هنگوان)، چکتنوان، نخجوان (در اران)، شیشکرت. از شهرهای بزرگ اطراف ایروان و غیره مثلاً شهر آرتاشات، در دوره‌ای فتح‌آباد نام داشته یا نام یغگنادزور، کشیش کند بوده، رود بارکوشات، رود بازار نام داشته، واهاگنی، شاه علی بوده، سیسیان، سیسوان بوده و غیره. (در موزه شهر سیسیان یکرشته سنگنوشته قدیمی فارسی بر کتیبه‌هایی به شکل گوسفند هست که در سیسوان پیدا شده‌است). برخی از این نامها از دوران باستان مانده، برخی هم از زمان صفویان و قاجاریان و حضور ایرانیان در آنجا ریشه می‌گیرد. در واقع در ۲۵۰۰سال پیش گروهی از اصیلترین مردان پارس (از جمله مردان بادکی و رامگرد) به ارمنستان کنونی و تاجکستان که آب وهوایی کاملاً شبیه رامگرد دارند و بسیار برای دامپروری و کشاورزی مناسب بوده فرستاده می‌شوند، زیرا تصمیم چنین گرفته شده بوده که در نقاط مرزی از اصیلترین و باغیرت‌ترین و وفادارترین افراد به امپراطوری هخامنشی استفاده شود. وباید بدانیم در آن زمان و پس از آن بیشترین خونها برای حفظ ایران در ارمنستان کنونی و پس از آن در مرز تاجکستان ریخته شده‌است. هر چند تا سالها حتی لهجه و خط خود را نیز حفظ کرده بودند. اما بازمانده‌های آنها که اکنون جمعیتی میلیونی نیز شده ا ند در دوران تغییر مذهب از زرتشی به ارمنی و… و دوران کمونیسی شوروی جرم نوشتن به پارسی برای آنها و سایر نقاط اشغالی مرگ اعلام می‌شود هر چند هنوز در بسیار نقاطش لهجه پارسی و بادکی رواج دارد، امیدوارم سفر کنید واز نزدیک ببیند.
This article "جاینامهای ایرانی در ارمنستان" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:جاینامهای ایرانی در ارمنستان. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
