حقوق زنان پس از سقوط جمهوریت در افغانستان

خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد. حقوق زنان پس از سقوط جمهوریت در افغانستان:

پس از تسلط طالبان در افغانستان وضعیت حقوق بشر در مجموع و وضعیت زنان بصورت خاص دگرگون شد. طالبان که خود یک گروه رادیکالیزم اسلامی است به شدت با حضور زنان در ادارات حکومتی و اجتماعات مخالف است این گروه تندرو که پس از فرار رئیس جمهور اشرف غنی کابل را تصرف کردند در اولین اقدام شان وزارت زنان را منحل و آنرا به وزارت امر به معروف و نهی از منکر تبدیل کرد^[۱]،

دیری نگذشته بود که فرمان رهبر این گروه تندرو علیه زنان صادر شد که در آن از حجاب اجباری برای زنان خبر می داد که در صورت عدم رعایت این فرمان از سوی زنان، زنان و بعد تر مرد بزرگ تر خانواده مجازات خواهند شد .

قوانین سخت گیرانه طالبان علیه زنان باعث شد که زنان را از حقوق ابتدائی و انسانی شان محروم شوند،دختران دیگر نمی توانند به مکتب بروند ،زنان از حق کار در کنار مردان محروم شدند و حضور زنان در اجتماع کم رنگ شد زنان شجاع افغانستان بار ها به جاده ها برآمدند و شعار آزادی،تحصیل و کار را دادند^[۲], ولی هر بار از طرف تفنگ بدستان طالبان سرکوب ،شکنجه،تحقیر و به زندان فرستاده شدند، و اعتراف های اجباری از زنان در زندان گرفته شد^[۳].

در واقع زنان در افغانستان از سوی طالبان به گروگان گرفته شده اند ، چنانچه هر تلاش گروه طالبان که برای به رسمیت شناخته شدن حکومت استبدادی قومی ، و مذهبی آنان از سوی جامعه جهانی به ناکامی می انجامد، طالبان با فرمان تازه ای محدودیت بیشتری بر زنان وضع می‌کنند .

زنان تنها ای که خود نان آور خانواده هستند با وضع قوانین سخت گیرانه طالبان علیه زنان که حق بیرون رفتن زنان تنها را منع قرار داده است با چالش جدی تری مواجه شده اند. فقر و بیکاری از یک طرف قیودات سخت گیرانه و غیر انسانی طالبان از سوی دیگر عوامل است که زنان را عملاً به انزوا کشانده.

در حال حاضر هیچ زنی در کابینه حکومت طالبان ،ادارات حکومتی و در اجتماعات در سراسر افغانستان وجود ندارد، در واقع نیم از پیکر جامعه افغانستان از صحنه حذف شده است.

از آزادی بیان و آزادی رسانه ها خبری نیست خبرنگاران محدود زن که در رسانه ها باقی ماندن مجبور کردن که در رسانه های تصویری با ماسک ظاهر شوند.

طالبان هر انتقادی علیه خودشانرا جرم تلقی کرده و هر منتقد را سرکوب ،تحقیر ،شکنجه و به زندان فرستاده اند.

جامعه جهانی از وضعیت نابه هنجار و غیر انسانی که زنان افغانستان با آن دست و پنجه نرم می کند هیچ اقدام کار عملی نکرده است و تنها با اظهار تأسف از چالش های زنان با آنان رو برو اند بسنده کرده است.

در جامعه که فقر بیکاری بیداد می کند ،امنیت روانی از جامعه به هم ریخته و امید به آینده به صفر تقرب کرده دختران که از تحصیل باز مانده است و زنان که دست شان از کار گرفته شده است اولین قربانیان این وضعیت است.

طالبان که یک گروه ایدولوژیک است،و به ارزش های حقوق بشری وقعه نمی گذارد ،پس از به قدرت رسیدن ،کمسیون حقوق بشر افغانستان را لغو کرد و با قانونی ساختن تبعیض علیه زنان عملا مشارکت زنان را در اجتماع مسدود ساخته .

گروه حاکم خود کامه و اقتدارگرا که فاقد مشروعیت داخلی و بین المللی است و از راه زور به قدرت رسیده با نگاه تنگ نظرانه اش نسبت به زنان ،اقلیت های قومی و مذهبی و زندگی آنها را به مشکل مواجه ساخته در حکومت طالبان تنها کسانی راه می یابند که تفکر و ایدئولوژی طالبان را بازتاب دهد.

با تحولات جدید در جهان به خصوص جنگ اکراین ، جامعه جهانی سرنوشت مردم فقر زده افغانستان را به دست رادیکالیزم گروه سپرده است که ۲۵ سال در جنگ و خشونت خو گرفته اند و با صلح و هم دیگرپذیری و حقوق شهروندی بیگانه است .

گروه که در اثر توطئه در افغانستان حاکم شد به هیچ اصول شهروندی و حقوق بشری پابند نیست این گروه فاقد مشروعیت هر از گاهی فرامین و دستورات جدید را برای محدودیت حقوق شهروندی و حق دسترسی به اطلاعات به اجرا می گذارد این گروه به صلح و احترام گذاشتن به حقوق اتباع باورمند نیست ، صلح همدیگرپذیری نه بلکه تسلیم شدن بدون قید شرط مخالفان شان می پندارد و به هیچ وجه برافراندوم و انتخابات تن نمی دهد.

یک سال قبل که جمهوریت در افغانستان حاکم بود مشارکت زنان در تمام سطوح دولتداری،پارلمان،قضا ،سیاست ،اقتصاد ،اجتماع ،آموزش ،صحت و سایر بخش ها نمونه های بارز از گام برداشتن افغانستان به جلو به حساب می آمد و حفظ این دست آورد ها و حضور زنان در مذاکرات صلح با گروه طالبان در قطر نماینده های زن نیز طرف مذاکره کننده بودند و در مورد حقوق بشر، حقوق زنان و حفظ دست آورد های ۲۰ سال اخیر با طالبان در چانه زنی بودند.

اما یک سال پس از سقوط جمهوریت توسط طالبان زنان این کشور از کوچکترین و ابتدایی ترین حقوق اولیه زندگی یعنی حق کار و حق آموزش محروم شدن زنان که در سطوح اجتماع حضور داشتند از وظیفه سبک دوش شدن و خانه نشین شدند،

اما نه سخنی از حفاظت حقوق زنان افغانستان است و نه شاهد مشارکت زنان در ساختار حکومتداری در سطوح مختلف جامعه هستیم گروه تاریک اندیش طالبان صلح را به سخره گرفته اند و زنان افغانستان از دسترسی به ابتدایی ترین حقوق شان نیز محروم شده اند.

فقر و تنگ دستی خانواده ها را مجبور ساخته است تا دست به فروش فرزندان شان بزنند، فقر و بیکاری در حال گسترش است و طالبان هیچ برنامه و راهکار برای کاهش فقر نداشته و ندارد.

طالبان تسلط یک سالگی شانرا به افغانستان در حال جشن میگیرند که بالاتر از ٪۷۰ مردم در خط فقر بسر می برند. و بسیاری از خانواده ها برای سیر کردن کدام فرزندش تصمیم سختی باید بگیرند تا یکی از فرزندش فروخته شود تا شکم بقیه سیر شود در این میان دختران زودتر به فروش میرود و ازدواج های قبل از وقت بیشتر از پیش رونق گرفته است.

رسانه ها دیگر نمی توانند مانند گذشته آزادانه گزارش دهند و هر از گاهی مورد ضرب و شتم قرار می گیرند و دسترسی به اطلاعات محدود شده است.

گزارش تازه سازمان گزارشگران بدون مرز نشان می‌دهد که تا قبل از ۱۵ آگست سال ۲۰۲۱ افغانستان دارای ۵۴۷ رسانه بود اما از این میان ۲۱۹ رسانه طی یک سال اخیر تعطیل شده اند.

به گفته ی این سازمان در مجموع هفت هزار و ۹۸ روزنامه نگار دیگر کار نمی کنند که ۵۴،۵۲ درصد از این روزنامه نگاران مرد هستند.

به گفته این سازمان زنان روزنامه نگار از این وضعیت بیشتر متأثر شده اند و ۷۶،۱۹ درصد آنها شغل خود را از دست داده اند^[۴].

منابع: