خسرو شکیبایی
«خسرو شکیبایی» درگذشت[ویرایش]
خبرگزاری فارس: خسرو شکیبایی ۹ صبح امروز به علت نارسایی قلبی درگذشت.
به گزارش خبرگزاری فارس، «خسرو شکیبایی» بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ساعت ۹ صبح امروز جمعه ۲۸ تیر در سن ۶۴ سالگی به علت نارسایی قلبی در بیمارستان پارسیان تهران درگذشت. «خسرو شکیبایی» در سال ۱۳۲۳ در تهران به دنیا آمد و تحصیلاتش را در رشته بازیگری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان برد. او تا پیش از انقلاب فقط در عرصه تئاتر فعالیت داشت و فعالیت حرفه ای در عرصه سینما را با بازی در فیلم «خط قرمز» (۱۳۶۱، کیمیایی) آغاز کرد. اما سرآغاز دورهٔ تازه فعالیت بازیگری شکیبایی را باید فیلم «هامون» (۱۳۶۹، مهرجویی) دانست. او به خاطر بازی در این فیلم سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول را در هشتمین جشنواره فیلم فجر به دست آورد. او همچنین برای بازی در فیلم «کیمیا» (۱۳۷۴، درویش) بار دیگر برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول از سیزدهمین جشنواره فیلم فجر شد. شکیبایی بازی در بیش از بیست و سه فیلم سینمایی و نیز مجموعه‌های تلویزیونی متعددی چون «خانه سبز»، «سرزمین سبز» و… را در کارنامه خود دارد. «خسرو شکیبایی» اخیراً در دومین جشن منتقدان سینمایی، جایزه یکی از برترین بازیگران سی سال سینمای پس از انقلاب را روی صحنه از دستان محمدباقر قالیباف، محمد خزاعی و محمدرضا جعفری‌جلوه گرفت و با ابراز تشکر، صحنه را ترک کرد
برای سالروز تولد خسرو شکیبایی، اگر بود ۷۱ ساله می‌شد[ویرایش]
تاریخ انتشار: پنجشنبه ۶ فروردین ۱۳۹۴ ساعت ۲۲:۰۳ ۷ فروردین ماه تولد خسرو شکیبایی است؛ بازیگری که هفتمین روز بهار به دنیا آمد و عاشق قطعه «بهار دلنشین» بنان بود.
به گزارش ایسنا، خسرو شکیبایی بازیگر لحظه‌های فراموش نشدنی سینمای ایران هفتم فروردین ۱۳۲۳ در محله مولوی تهران به دنیا آمد. شغل پدرش فرصتی شد برای راهیابی او به سالن‌های سینما و تئاتر. پدرش که ارتشی بود به بهانه یافتن سربازهای فراری، به سالن‌های سینما سرک می‌کشید و «خسرو» ی خردسال را هم با خود می‌برد.
پسرک در تاریکی سالن به پرده نقره‌ای خیره می‌شد و به دنیاها و دیارهای رؤیایی می‌رفت. پرده نقره‌ای سینما آنچنان او را مسحور خود کرد که در دوره نوجوانی تصمیمش را گرفت و بازیگری را انتخاب کرد. سال ۴۲ وارد بازیگری تئاتر شد و اتفاقاً هم نقش اول و منفی نمایشنامه «پنجه عدالت» کار حسین افشار را بازی کرد.
سال ۴۶ بعد از پایان دوره سربازی دنبال کاری بود که هم به تئاتر نزدیک باشد و هم درآمدی داشته باشد، بنابراین در استودیو «شهاب» آزمون گویندگی داد، قبول و بعد از مدتی هم استخدام شد.
خسرو شکیبایی در آن سال‌ها اغلب به جای بازیگران نیمه معروف صحبت کرد، در عین حال گوینده بازیگرانی چون «چارلتون هستون»، «جیمز میسون»، «بیلی کازبی» و … هم بود تا اینکه به‌طور رسمی توسط عباس جوانمرد سرپرست گروه «هنر ملی» به عضویت در این گروه دعوت شد و بعدتر هم به استخدام اداره تئاتر درآمد.
شکیبایی که دانش‌آموخته تئاتر از دانشکده هنرهای زیباست، در نمایش‌هایی چون «زیر گذر لوطی صالح»، «سنگ و سرنا»، «صایادان»، «شب بیست و یکم»، «بیا تا گل برافشانیم»، «تراژدی کسرا»، «همه پسران من» و … بازی کرد و با هنرمندانی چون محمود استادمحمد، هادی مرزبان، مجید جعفری و … همکاری داشت.
او مشغول بازی در نمایش «شاهزاده و گدا» کار هادی مرزبان بود که داریوش مهرجویی به‌طور اتفاقی این نمایش را دید و از آنجاکه در جستجوی بازیگری برای فیلم تازه‌اش «هامون» بود، شکیبایی را دعوت به کار کرد.
هرچند خسرو شکیبایی را به عنوان «هامون» سینمای ایران می‌شناسیم، اما او پیش‌تر در فیلم‌هایی مانند «خط قرمز»، «دزد و نویسنده»، «ترن»، «رابطه»، «عبور از غبار» و … هم بازی کرده بود، اما شوریدگی‌ها و سرگشتگی‌های حمید هامون بود که سال‌ها هم شکیبایی و هم تماشاگران سینما را آنچنان شیفته کرد که از آن پس، شکیبایی همواره زیر نام هامون ماند و عنوان هامون سینمای ایران را گرفت.
او در طول سال‌های فعالیتش در سینما در آثاری چون «یک بار برای همیشه»، «بلوف»، «درد مشترک»، «کیمیا»، «خواهران غریب»، «سارا»، «پری»، «سرزمین خورشید»، «کاغذ بی خط»، «رئیس»، «حکم»، «سالاد فصل»، «شب» و … بازی کرد و با کارگردان‌هایی چون مهرجویی، ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی، کیومرث پوراحمد، سیروس الوند، احمدرضا درویش، فریدون جیرانی، رسول صدرعاملی و … همکاری داشت. شکیبایی سه بار سیمرغ بلورین بهترین بازیگری مرد را از جشنواره فیلم فجر گرفت و یک بار هم دیپلم افتخار جشنواره به او اهدا شد، همچنانکه بارها از سوی منتقدان و مجلات سینمایی تحسین شد.
هرچند در آخرین سال‌های فعالیتش گاه بازی او در برخی از آثار با واکنش منفی دوستدارانش روبرو می‌شد زیرا معتقد بودند بازیگری مانند او نباید در برخی آثار سطح پایین بازی کند، اما بازی در فیلم «اتوبوس شب» به کارگردانی کیومرث پوراحمد، بار دیگر فرصتی داد به شکیبایی تا بار دیگر هم دل علاقه‌مندانش را به دست آورد و هم ثابت کند، همچنان بازیگری توانمند است.
شکیبایی به همان اندازه که برای تماشاگران سینما و تئاتر دوست داشتنی بود، با بازی در سریال‌هایی چون «مدرس»، «کوچک جنگلی»، «کاکتوس»، «تنفنگ سرپر» و البته «روزی روزگاری» و «خانه سبز» برای تماشاگران تلویزیون نیز بازیگری محبوب بود.
اما عشق شیدایی او فقط منحصر به بازیگری نبود چراکه شکیبایی عاشق شعر بود. شعر را هم خوب می‌شناخت، هم خوب می‌خواند. او به خوبی از صدای جادویی که به عنوان هدیه‌ای خدایی نصیبش شده بود، بهره برد و با دکلمه شعرهای فروغ، سهراب، سید علی صالحی، محمدرضا عبدالملکیان و با اجرای ۴۰ حکایت از گلستان سعدی، خلوت دوستدارنش را آهنگین کرد.
صحبت از بازیگری است که به طرز بی‌رحمانه‌ای دوست داشتنی بود و این جمله رامبد جوان است که در مجموعه «خانه سبز» با شکیبایی همبازی بود؛ «عمو خسرو خیلی بی رحم بود. نمی‌شد او را ببینی و عاشقش نشوی…»
و شکیبایی در مرگ هم بی رحم بود. بامداد ۲۸ تیر سال ۸۷ که ناگهان کوله بار زندگی‌اش را جمع کرد، دیگر هنرمندان همکارش و دوستدارانش هم شوکه شدند، هم غصه دار و هم عصبانی چراکه آنها معتقد بودند او هرگز آنطور که باید از خودش مراقبت نکرد به فکر سلامتی‌اش نبود و هیچ فکر نکرد با این کوچ ناگهانی و تکان دهنده، چگونه دوستان و دوستدارانش را اندوهگین می‌کند.
روز خاکسپاری‌اش محمد اصفهانی در میان جمعیت غیرقابل کنترلی که در تالار وحدت گرد هم آمده بودند، قطعه «بهار دلنشین» بنان را اجرا کرد تا کوچ تابستانی بازیگر شیدایی ما رنگ و بویی از بهار داشته باشد.
«خسرو» سینمای ما امسال اگر بود، ۷۱ ساله می‌شد.
[۱][ویرایش]
[۲][ویرایش]
قلب هنرمند بزرگ سینمای ایران از تپش ایستاد درگذشت خسرو شکیبایی جام جم آنلاین: «خسرو شکیبایی» بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون پس از دوره ای جدال با بیماری و مرگ، امروز جمعه در سن ۶۴ سالگی در تهران درگذشت تا کارنامه یکی از هنرپیشگان نامدار معاصر ایران برای همیشه بسته شود. زمان تشییع پیکر او روز یکشنبه پس فردا از مقابل تالار وحدت به سوی بهشت زهرا اعلام شده‌است.
در حالی که ایرنا پیش از این گزارش داده بود شکیبایی شب گذشته بدرود حیات گفته‌است اما اغلب خبرگزاریها، نوشته‌اند که او ساعت ۹ صبح امروز جمعه ۲۸ تیر به علت ایست قلبی در بیمارستان پارسیان تهران درگذشت.
خبرگزاری فارس، علت مرگ شکیبایی را «نارسایی قلبی» و خبرگزاری مهر، آن را «ایست قلبی ناشی از بیماری مزمن دیابت» بیان کرده‌است. ایرنا هم علت مرگ او را «ایست قلبی» گزارش داده‌است.
آخرین حضور شکیبایی در برابر دوربین، چند هفته پیش در جریان دومین جشن کانون منتقدان سینما بود که وی در آن به عنوان یکی از برترین بازیگران سی سال سینمای پس از انقلاب مورد تجلیل قرار گرفت و جایزه دریافت کرد.
سرگذشت خسرو
خسرو شکیبایی که خانواده و دوستانش او را با نام مستعار «محمود» صدا می‌کردند، فروردین ۱۳۲۳ در خیابان مولوی تهران چشم به جهان گشود. پدرش، سرگرد ارتش بود اما خسرو او را در ۱۴ سالگی بر اثر بیماری سرطان از دست داد.
خسرو شکیبایی پیش از اینکه وارد عرصه تئاتر شود، در حرفه‌هایی چون خیاطی، کانال سازی و ساخت آسانسور کار می‌کرد. در ۱۹ سالگی برای اولین بار روی صحنه تئاتر رفت و پس از مدتی، بازیگری را به صورت کاملاً حرفه ای آغاز کرد.
او تحصیلاتش را در رشته بازیگری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان برد. تا پیش از انقلاب فقط در عرصه تئاتر فعالیت داشت اما پس از آن پا به دنیای سینما گذاشت و اولین کار سینمایی خود را با بازی در فیلم «خط قرمز» در سال ۱۳۶۱ به کارگردانی مسعود کیمیایی تجربه کرد. با این حال، ۸ سال طول کشید تا شکیبایی با بازی در فیلم «هامون» در مقام هنرمندی چیره‌دست در عرصه سینما شهرت یابد. در واقع، حضور در فیلم «هامون» در نقش «حمید هامون» به کارگردانی داریوش مهرجویی در سال ۱۳۶۹ را باید سرآغاز دوره تازه فعالیت بازیگری شکیبایی دانست.
او به خاطر بازی در این فیلم سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول را در هشتمین جشنواره فیلم فجر به دست آورد. او همچنین برای بازی در فیلم «کیمیا» ساخته احمدرضا درویش در سال ۱۳۷۴ بار دیگر برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول از سیزدهمین جشنواره فیلم فجر شد و برای فیلم «سالاد فصل» اثر فریدون جیرانی در سال ۱۳۸۳ نیز سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل را تصاحب کرد.
شکیبایی همچنین برای فیلم «کاغذ بی خط» تندیس حافظ را از ششمین جشن ماهنامه دنیای تصویر گرفت و در سال ۱۳۸۶ تندیس جشن یازدهم خانه سینما را برای فیلم «اتوبوس شب» از آن خود کرد.
«خسرو شکیبایی» اخیراً در دومین جشن منتقدان سینمایی، جایزه یکی از برترین بازیگران سی سال سینمای پس از انقلاب را روی صحنه از دستان محمدباقر قالیباف، محمد خزاعی و محمدرضا جعفری‌جلوه گرفت و با ابراز تشکر، صحنه را ترک کرد.
تله‌فیلم‌های «بختک» ساخته یوسف صیادی، «پیوند» ساخته سعید عالم‌زاده و «آشیانه‌ای برای زندگی» ساخته حمید طالقانی از آخرین کارهای شکیبایی بود.
شکیبایی بازی در نمایش‌هایی چون زیر گذر لوطی صالح، سنگ و سرنا، لحظه، کتیبه، پنجه عدالت، صیادان، سمک عیار، همه پسران من، شب بیست و یکم و بیا تا گل برافشانیم، مجموعه‌های تلویزیونی مدرس، روزی روزگاری، خانه سبز، سرزمین سبز، کاکتوس، تفنگ سرپر، گل‌های وحشی و در کنار هم را در کارنامه خود دارد.
او برای فیلمهای «یکبار برای همیشه»، «سایه به سایه» و «کاغذ بی خط» نامزد دریافت سیمرغ بلورین بوده‌است. خط قرمز، دادشاه، صاعقه، رابطه، دزد و نویسنده، ترن، شکار، هامون، عبور از غبار، ابلیس، جستجو در جزیره، سارا، پرواز را بخاطر بسپار، یکبار برای همیشه، بلوف، کیمیا، پری، درد مشترک، لژیون، سایه به سایه، خواهران غریب، سرزمین خورشید، عاشقانه، روانی، زندگی، دختردایی گمشده، میکس، دختری بنام تندر، کاغذ بی‌خط، مزاحم، اثیری، صبحانه برای دو نفر، ازدواج صورتی، سالاد فصل، حکم، ستاره‌ها، عروسک فرنگی، چه کسی امیر را کشت؟، دلشکسته، دوشیزه باران، حیران، از جمله کارهای سینمایی وی بوده‌اند.
خسرو شکیبایی علاوه بر هنرنمائی درنقش آفرینی در سینما و تئاتر، برخی از شعرهایی سهراب سپهری دکلمه کرده و چند آلبوم موسیقی با نام‌های نامه‌ها و نشانی‌ها، مهربانی، پریشانی و مسافر را روانه بازار کرده بود. او در بیست و ششمین جشنواره فیلم فجر نیز بازیگر و گوینده تیزر جشنواره بود.
به گزارش خبرگزاری فارس، «خسرو شکیبایی» ۱۳ مهر سال گذشته به دلیل حادشدن بیماری‌اش و ابتلا به دیابت در بستری شده بود اما به درخواست خودش، این خبر تکذیب شد.
او پس از دریافت تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشن یازدهم خانه سینما گفته بود:" در میان مردم مرسوم است که آن را که بیشتر به دیده می‌آید و گره ژانر به دست او باز می‌شود، به عنوان بازیگر اول می‌شناسند، اما بردن این جایزه یک جور لطف خدا در مورد من بوده، درست است که این نقش برایم یک مقدار سخت بود به این علت که در جاده‌ای که ما می‌رفتیم در هر لحظه اش خطرات مختلفی وجود داشت، مثل چپ کردن اتوبوس و… همین طور فرصت نداشتیم تمرین کنیم که ببینیم قلق آن چگونه است و حتی دو بار هم نزدیک بود که در یک زاویه ۹۰ درجه ماشین چپ شود اما به هر حال لطف خدا بود؛ چون ۴۳ نفر در آن اتوبوس بودند و من اگر سکاندار آن بودم حتماً دستی روی شانه من و حتی روی شانه کیومرث پوراحمد بوده که این فیلم ساخته شده‌است. آنجا حتی باران هم که می‌آمد، خوب بود و از آن استفاده می‌شد. "
شکیبایی در مورد اولین کار پوراحمد در خصوص سینمای جنگ و اعتمادش به وی گفته بود:"وقتی کسی کارگردان هست دیگر فرق نمی‌کند، اگر صد فیلم بسازد، صد و یک‌اش را هم اگر در ژانر دیگری باشد می‌سازد. یک کارگردان جدا از هر چیزی که منسوب به اوست، باید چیزی مانند ژن در وجودش باشد که بتواند هر نوع فیلمی را بسازد و از آنجایی "اتوبوس شب" اولین کار جنگی کیومرث است، آن را دوست دارم."
او می‌افزاید: «از طرفی من فکر می‌کنم دلنوشته‌های حبیب احمدزاده، پوراحمد را به سمت این فضا کشانده و بر روی آن تأثیر گذاشته‌است.»
فراز و فرودهای یک هنرمند
به گزارش ایرنا، شکیبایی با بازی در نقش کوتاهی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۱) به سینما آمد و تا سال ۱۳۶۸ در نقشهایی از جمله در فیلمهای دزد و نویسنده، ترن و رابطه خوب ظاهر شد. اما از بازی در فیلم هامون (داریوش مهرجویی، ۱۳۶۸) بود که نام خسرو شکیبایی سر زبانها افتاد. او برای بازی بسیار زیبای اش در همین فیلم از هشتمین جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین دریافت کرد و تحسین منتقدان و مردم را برانگیخت.
شکیبایی از سال ۱۳۶۸ هر چند جلوه‌هایی از «حمید هامون» را به صورت تیپ تکرار کرد، اما توانایی‌های انکارناپذیرش را در چند فیلم به معرض نمایش گذاشت. بازی تأثیرگذار او در دو فضای کاملاً متفاوت در فیلم کیمیا (احمدرضا درویش، ۱۳۷۳) و بازی متفاوت او در فیلم کاغذ بی خط (ناصر تقوایی، ۱۳۸۰) از آن جمله اند.
شکیبایی در تلویزیون هم موفق بود. از همان زمان که در نقش مدرس بازی کرد و آن مونولوگ طولانی معروفش را اجرا کرد تا بازی در مجموعه‌های تلویزیونی روزی روزگاری، خانه سبز، کاکتوس، تفنگ سر پر و در کنار هم که در هر کدام در نقشی متفاوت و تأثیر گذار ظاهر شد.
او پس از گذشت نزدیک به ۲۲ سال از اولین حضورش در سینمای مسعود کیمیایی، بار دیگر و اینبار در کنار استاد عزت‌الله انتظامی در فیلمی از مسعود کیمیایی ایفای نقش کرد: «حکم» (۱۳۸۳)
جوایز و سیمرغ بلورین
جوایز و سیمرغ بلورین شکیبایی از جشنواره فیلم فجر عبارتند از:
- هامون / هشتمین دوره
- کیمیا / سیزدهمین دوره
و همچنین نامزد جشنواره فیلم فجر برای سیمرغ بلورین، فیلمهای "یکبار برای همیشه" در یازدهمین دوره، "سایه به سایه" در پانزدهمین دوره و "کاغذ بی خط " در بیستمین دوره آن شده بود.
کارنامه سینمایی
کارنامه فیلمهای سینمایی خسرو شکیبایی عبارت است از:
- خط قرمز (مسعود کیمیایی - ۱۳۶۱)
- دادشاه (حبیب کاووش - ۱۳۶۲)
- صاعقه (۱۳۶۴)
- رابطه (پوران درخشنده - ۱۳۶۵)
- دزد و نویسنده (کاظم معصومی - ۱۳۶۵)
- ترن (امیر قویدل - ۱۳۶۶)
- شکار (مجید جوانمرد - ۱۳۶۶)
- هامون (داریوش مهرجویی - ۱۳۶۸)
- عبور از غبار (پوران درخشنده - ۱۳۶۸)
- ابلیس (احمدرضا درویش - ۱۳۶۸)
- جستجو در جزیره (مهدی صباغزاده - ۱۳۶۹)
- سارا (داریوش مهرجویی - ۱۳۷۱)
- پرواز را بخاطر بسپار (حمید رخشانی - ۱۳۷۱)
- یکبار برای همیشه (سیروس الوند - ۱۳۷۱)
- بلوف (ساموئل خاچیکیان - ۱۳۷۲)
- کیمیا (احمدرضا درویش - ۱۳۷۳)
- پری (داریوش مهرجویی - ۱۳۷۳)
- درد مشترک (یاسمین ملک نصر - ۱۳۷۳)
- لژیون (سیدضیاءالدین دری - ۱۳۷۳)
- سایه به سایه (علی ژکان - ۱۳۷۴)
- خواهران غریب (کیومرث پوراحمد - ۱۳۷۴)
- سرزمین خورشید (احمدرضا درویش - ۱۳۷۴)
- عاشقانه (علیرضا داودنژاد - ۱۳۷۴)
- روانی (داریوش فرهنگ - ۱۳۷۶)
- زندگی (اصغر هاشمی - ۱۳۷۶)
- دختردایی گمشده (داریوش مهرجویی - ۱۳۷۷)
- میکس (داریوش مهرجویی - ۱۳۷۸)
- دختری به نام تندر (حمیدرضا آشتیانی پور - ۱۳۷۹)
- کاغذ بی خط (ناصر تقوایی - ۸۰/۱۳۷۹)
- مزاحم (سیروس الوند - ۱۳۸۰)
- اثیری (محمدعلی سجادی - ۱۳۸۰)
- صبحانه برای دو نفر (مهدی صباغزاده، ۱۳۸۲)
- ازدواج صورتی (منوچهر مصیری، ۱۳۸۳)
- سالاد فصل (فریدون جیرانی، ۱۳۸۳)
- حکم (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۳)
- ستاره‌ها (فریدون جیرانی، ۱۳۸۴)
- عروسک فرنگی (فرهاد صبا، ۱۳۸۴)
مجموعه‌های تلویزیونی
مجموعه‌های تلویزیونی که شکیبایی در آنها ایفای نقش کرده‌است، عبارتند از:
- روزی روزگاری
- مدرس
- خانه سبز (مجموعه - بیژن بیرنگ، مسعود رسام - ۱۳۷۵)
- کاکتوس (مجموعه سری اول - محمدرضا هنرمند - ۱۳۷۷)
- تفنگ سرپر (مجموعه - امرالله احمدجو - ۷۹/۱۳۷۸)
- در کنار هم (مجموعه تلویزیونی - فتحعلی اویسی- ۱۳۸۱)
اعلام پیام تسلیت «محمود احمدی‌نژاد» در مراسم تشییع «خسرو شکیبایی»[ویرایش]
[۳][ویرایش]
This article "خسرو شکیبایی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:خسرو شکیبایی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
|
This page exists already on Wikipedia. |
