خودشبیهی در ترافیک شبکههای کامپیوتری
خودشبیهی(خودهمانندی) مفهومی است که در دو دهه ی گذشته وارد ادبیات شبکه های کامپیوتری شده است و نقش بسزایی در مدلسازی ترافیک شبکه های کامپیوتری دارد.
خودشبیهی یک ویژگی از یک شی تصادفی مانند سری زمانی است که در مقیاس های مختلف زمان و فضا بدون تغییر باقی می ماند. در فرآیندهای خودشبیه با مقیاس گذاری، آمارگان دو فرآیند قبل و بعد از مقایس گذاری، با یکدیگر یکسان می باشد.
خودشبیهی ترافیک شبکه های محلی[ویرایش]
ویژگی خودشبیهی ترافیک شبکه های کامپیوتری برای اولین بار در سال 1994 توسط آقای للاند و همکارانش مظرح گردید. للاند و همکارانش با مطالعه و بررسی ترافیک واقعی اترنت و با مقیاس گذاری های مختلف، ویژگی خودشبیهی و حفظ خاصیت انفجاری بودن را در ترافیک واقعی مشاهده کردند. همچنین آنها دریافتند که ترافیک تولید شده توسط مدلهای سنتی تولید ترافیک در مقیاس گذاری های مختلف، خاصیت انفجاری خود را حفظ نمی کنند و اثری از خودشبیهی در ترافیک تولید شده توسط مدلهای سنتی دیده نمی شود.
للاند و همکارانش با استفاده از روش تخمین پارامتر هرست میزان خودشبیهی ترافیک شبکه های محلی را 0.8 اندازه گیری کردند.
خودشبیهی ترافیک شبکه های گسترده[ویرایش]
بررسی های انجام شده در مورد ترافیک اینترنت و پروتکلهای آن در شبکه های کسترده نشان دهنده وجود خودشبیهی در ترافیک شبکه های گسترده می باشد.
از دلایل وجود خاصیت خودشبیهی در ترافیک وب می توان به توزیع دنباله بلند اندازه فایلها و ماهیت تصادفی رفتار انسانها اشاره کرد.
This article "خودشبیهی در ترافیک شبکههای کامپیوتری" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:خودشبیهی در ترافیک شبکههای کامپیوتری. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.