دبیرستان نیکان
از EverybodyWiki Bios & Wiki
معرفی دبیرستان
چکیده ای از تاریخچه و فعالیت های دبیرستان
دبیرستان نیکان یکی از واحدهای موسسه فرهنگی نیکان است که در سال 1346 توسط مرحوم علامه کرباسچیان و عدهای دیگر از دلسوختگان تعلیم و تربیت اسلامی تأسیس گردید.
در این موسسه سعی میشود محصلین به گونهای در ابعاد مختلف تربیت شوند که با توانمندی روحی و جسمی و برخورداری از بهداشت روانی لازم، زندگی دنیوی و اخروی نیکوئی داشته و انسان مفیدی برای خود، خانواده و جامعه باشند.
در قسمت زیر به پارهای از این فعالیتها اشاره میشود، امید که با استعانت از خداوند و همراهی خانواده و ظرفیت دانشآموزان و بضاعت بشری مربیان، چشم انداز زیر محقق شود. به یقین اهداف واقعی تربیت انسانها بسی فراتر از تقریرات بشری است.
دانش پژوهان این موسسه با آگاهی از این حقیقت که "هدایت واقعی از اوست" خود را در معرض این نسیم قرار می دهند، تا به قدر تلاش، ظرفیت، علاقهمندی، آراسته به زیور انسانیت گردند.
اهداف دبیرستان نیکان
مهم ترین اهداف آموزشی و تربیتی دانش آموزان
علمی و آموزشی[ویرایش]
- خو گرفتن به پژوهش علمی و اِعمال آن در دو جنبه عمومی و تخصصی؛ بدین ترتیب كه هم آشنایی دورادور با موضوعات، اهداف و كاربرد علوم پایه، تجربی و انسانی روز حاصل گردد و هم در رشته برگزیده شخصی، روز آمدی اطلاعات مورد اهتمام قرار گیرد و به آموختههای اولیه و قالبی اكتفا نشود.
- اهتمام به تحصیلات عالیه با تفكر كیفیتگرا ، چنانكه با آگاهی از میزان سودمندی هر یك از رشتههای تحصیلی در خدمت رسانی به مردم (هم كیشان و بلكه هم نوعان) اقدام به انتخاب كنند.
- عنایت قلبی به انگیزههای الهی و معنوی كسب دانش، چنانكه این انگیزهها موجب ایمنی از آفاتی شود كه ممكن است گریبان گیر طالب علم گردد.
- تمركز قوا در یادگیری و آموزش و پرهیز از پراكندگی فكری كه نتیجه مسلم آن چیزی جز كند شدن روند آموزش و كاستن از بازدهی علمی نیست.
- آشنایی با كلام وحی و سخنان خاندان عصمت و طهارت علیهمالسلام به گونهای كه نه تنها فهم ظاهر عبارت را میسر سازد، بلكه موجب توانایی دریافت مقصود اصلی كلام و یافتن مصادیق عینی و كاربردی برای آن باشد.
- اصالت دادن به تفكر و تعقل و نگرش علمی به پدیدهها و حوادث پیرامونی، به گونهای كه دانشآموزان در برخورد با تازهها و ناشناختهها، پیش از هر تصور دیگری، به تبیین عقلانی و توضیح علمی آنها بیندیشند.
- توانایی و اشتیاق برای آموزش دانستهها به دیگران كه تقویت پیوسته بنیه علمی و نیل به خودباوری در این زمینه میتواند موجب آن باشد.
- آفاتی كه ممكن است متوجه این بعد از شخصیت انسان باشد به صورت مدرك گرایی، شهرتطلبی، فضل فروشی، خودبزرگبینی و دنیاخواهی جلوهگر میشود كه پرهیز از این آفات و نظایر آن هر چند بیشتر جنبه اخلاقی دارد، می تواند در روند موفقیت علمی هم تاثیر واقعی داشته باشد.
بعد اعتقادی[ویرایش]
- باور قلبی و آگاهانه به اصول دین، چنانكه مبتنی بر اندیشه و تحقیق و به دور از انحراف اعتقادی باشد كه حاصل بیگانگی با آموزههای معرفتی خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام و دل سپردن به نظریات و آراء متفكرانی است كه نحله فكری آنان اصالت زمینی و بشری دارد، نه اصالت الهی.
- شناخت و ارادت نسبت به پیشوایان معصوم شیعه علیهم السلام آن گونه که التزام به سیره عملی ایشان و تسلیم به فرمودههای آن بزرگواران را در پی داشته باشد و به یاد كرد لفظی و احترام صوری به آنان محدود نباشد.
- اُنس و علاقهمندی به قرآن كریم و آشنایی نسبی با راز و رمز الفاظ آن و اعتقاد به این كه قرآن كتاب انسان سازی است. طبیعی است كه چنین اعتقادی به رهایی از بند الفاظ و پرداختن به فضای آزاد مفهوم و مقصد كلام میانجامد و شخص با استفاده علمی از آیات و جست و جوی مصادیق عینی آنها را میآموزد.
- اعتقاد به بقای روح، چنانكه باور داشته باشند زندگی دنیوی مجالی است برای توشه برداری جهت سعادت جاویدان و بدین ترتیب، درتصحیح نگرش به شئون مادی زندگی و انگیزههای رفتاری خویش بكوشند. به نظر می آید كه این اعتقاد همان است كه برخی از صاحب نظران علوم تربیتی از آن به عنوان «باور به جاودانگی خیر» یاد كرده و از بنیانهای رشد اخلاقی دانستهاند.
- خود باوری و رشد یافتگی دینی مبتنی بر رشد شناختی و انگیزش درونی با چنین رشدی هم متكی بر خرد ورزی در فهم اصول اعتقادی مذهب تشیع است، هم متكی بر تحقیق و تفحص در خصوص دیدگاههای عمده انحرافی در این زمینه. افزون بر این شخص برای رد شبهات دین ستیزان ـ كه در لسان وحی از آن به عنوان «جدال به احسن» یاد كرده اند ـ بر انگیخته و توانا گردد.
- شفافیت اعتقاد به مهدویت و آشنایی صحیح با فرهنگ انتظار كه به شناخت وظایف عبادی و اعتقادی شیعه در دوران غیبت بیانجامد و روحیه صلاح و سداد شخصی و اصلاح طلبی اجتماعی را پدید بیاورد. روشن است كه اعتقاد و آشنایی و شناخت باید به گونهای باشد كه زنگار هر تردیدی را در این مورد بزداید و راه رسوخ آراء فرق ضاله را به دل سد كند.
- تلاش برای تعظیم شعائر دینی با اهتمام به تبلیغ عملی (تعبد آگاهانه، همراه با خلوص نیت در برابر دستورهای دینی معصومین علیهمالسلام و عنایت ویژه به امر به معروف و نهی از منكر به شیوه غیر مستقیم در زندگی اجتماعی) و پرهیز از رفتارهای بی محتوا كه ریشه در خرافه گرایی، كهن پرستی و افراط دارد و تنها با پشتوانه همین عوامل، رنگ و لعاب دینی به خود گرفته است.
- اهتمام به هدایت اعتقادی دیگر افراد مستعد و شیفتگان معارف آسمانی را سرلوحه برنامههای زندگی خویش قرار دهد.
بعد اخلاقی[ویرایش]
آنچه در این بعد مهم است این است كه اولا مضمون و محتوای آموزههای اخلاقی تعالیم آسمانی خاندان عصمت و طهارت باشد و نه نظریات فلسفی و عرفانی، ثانیا رفتار اخلاقی باید در ساختار شخصیتی فرد نهادینه شود تا هماهنگی آن با دانش اخلاقی تضمین گردد.
- نیل به مرتبهای از خود شناسی كه آگاهی به عظمت روح آدمی و توجه به كرامت نفس انسانی را در بردارد. شرح صدری كه بدین ترتیب به دست آید بركات فراوانی به دنبال میآورد؛ مانند: بیاعتنایی قلبی به دنیا، استواری در برابر ناگواریهای زندگی اجتماعی و مشكلات اجتماعی، آرامش روحی و رضامندی به نتیجه تلاشهای شخصی، استقلال شخصیت و نادیده گرفتن مدح و ذم دیگران، پرهیز از مفاسد اخلاقی و دوری از افكار و رفتاری كه به احساس فرومایگی میانجامد.
- رهایی از بند خویش خواهی كه موجب میشود در برخورد با دیگران تواضع جای كبر و كدورت را بگیرد و توفیقات گوناگونی مانند برقراری روحیه صلح و صفا در خانوادهها، پذیرش اشتباهات شخصی و سعی در برطرف كردن آنها و كوشش برای یاری رساندن به همنوعان به دست آید.
- دارا بودن روحیه توكل به خداوند متعال و توسل به اولیای الهی، به گونهای كه نه مانع به كارگیری قوای شخصی برای انجام وظایف و نیل به اهداف سازنده گردد و نه به احساس خود باوری مفرط و بی نیازی كاذب از بزرگانی كه وسایل نیل به قرب الهی و بركات مادی و معنویاند، بیانجامد.
- تخلق به اخلاقی حسنه اسلامی با مراقبت بر فرایض و سنن مذهبی در زندگی شخصی و خوش رفتاری هر چه تمامتر با اعضای خانواده و معاشران كه در مدار گذشت، مهرورزی و مهربانی، پاسداشت حرمتها و حقوق دیگران تجلی مییابد.
- پرهیز از مفاسد اخلاقی، خویشتن داری به هنگام احساس خشم از رفتارهای ناپسند عرفی اطرافیان و دوری كردن از هر عادت رفتاری كه به حجابزدگی خرد و اندیشه انسان میانجامد و موجب تكرار روز افزون رفتارهای نابخردانه و مذموم اخلاقی میگردد.
- رعایت نظم و انضباط به ویژه آنجا كه مربوط به برنامهریزی و زمانبندی و وقتشناسی باشد، چنانكه هم در استفاده بهینه از فرصتهای زندگی اثر گذارند و هم رسیدگی و پیگیری به موقع در خصوص وظایف دائمی و مسئولیتهای ادواری را به یك عادت سنجیده رفتاری تبدیل كند.
- كوتاه سخن اینكه رشد اخلاقی: اولا به باورهای مذهبی وابستگی تام دارد، ثانیا نمودهای رفتاری آن در دو جنبه فردی و اجتماعی جست و جو میشود. پس نیل به هر دو خصیصه اعتقادی و عملی چنین رشدی باید مورد توجه در بعد اخلاقی باشد.
بعد عاطفی و روانی[ویرایش]
- واقع بینی كه استادان فرهیخته تربیت اسلامی آن را همان حكمت و خیر كثیری دانستهاند كه در قرآن كریم از آن یاد شده و میتواند اعتدال روحی روانی باشد؛ زیرا درك درست از ارزش واقعی پدیدهها و اشخاص موجب میشود منزلت آنها در اندیشه و جان آدمی از كوچك نمایی و بزرگ نمایی بركنار ماند و این خود از عوامل دست یابی به آرامش درونی است.
- آگاهی نسبت به تواناییها و ناتواناییهای خویش كه مقدمه پرورش استعدادهای شخصی است و می تواند از اتلاف عمر و صرف بی حاصل هزینههای مادی و معنوی برای رسیدن به اهداف نامتناسب با شخصیت فردی و اجتماعی انسان جلوگیری كند.
- حساسیت عاطفی نسبت به اوضاع و احوال خویشان، معاشران، آحاد امت اسلامی و جامعه جهانی به گونهای كه در برابر ناگواریهای زندگی دیگران بی اعتنا نباشد و حس همدردی و نوعدوستی ایشان نمود عملی بیابد.
- توانایی در ابراز صحیح احساسات و عواطف متعادل خویش نسبت به نزدیكان و معاشران كه روش پسندیده پیشوایان دینی بوده و شیوهای موثر در حفظ آرامش روحی و برقراری ارتباطات شفاف و سازنده اجتماعی است. این توانایی نباید فقط به ارتباط با محیطهای مأنوس و آشنایان دیرین محدود باشد؛ بلكه باید بتواند از آن در جهت گشایش افقهای تازهتر و گستردهتری در روابط اجتماعی نیز به موقع استفاده كرد.
بعد فرهنگی و هنری[ویرایش]
- آگاهی از هویت ملی ـ مذهبی خویش و شناخت تحلیلی از فراز و فرودهایی كه در روند شكلگیری فرهنگ این مرز بوم پشت سر گذاشته شده و عوامل تاریخی موثر در پدید آمدن آنها.
- تكیه بر ارزشهایی كه در فرهنگ اسلامی ایران زمین ریشه دارد، احساس سر افرازی از آنها و تلاش برای آراستن خویش به آن ارزشها.
- آشنایی نسبی با فرهنگهای كهن و دیرینهای كه هنوز در عرصه جهانی حضور محسوس دارند و نیز فرهنگ كشورهای غربی (شناخت كلی از نقاط قوت و ضعف اصلی كلانفرهنگهای زنده دنیا) و تشخیص امتیازات فرهنگ خودی نسبت به فرهنگهای بیگانه كه میتواند مایه ایمنی از خودباختگی فرهنگی گردد.
- ذوق زیبایی شناسی در نگرش به پدیدههای جهان آفرینش و نیز رفتارها، روابط و مناسبات انسانی.
- علاقهمندی به یكی از رشتههای موجه و سازنده هنری در این سرزمین (هم به لحاظ شكوفایی عواطف انسانی و تهذیب روحی خویشتن، هم به لحاظ سودمندی واقعی به دور از ابتذال برای دیگران، تلاش برای تسلط یافتن به آن و به كارگیری توانایی خویش در این زمینه برای تاثیر مطلوب در افراد جامعه).
- حضور موثر در آیینهای مذهبی، ملی و تلاش برای برپایی هر چه باشكوهتر آنها كه میتواند به ترویج فرهنگ در جامعه منجر شود.
بعد اجتماعی[ویرایش]
- آشنایی با حقوق فردی واجتماعی خویش و دیگران، التزام به رعایت آن حقوق ـ به ویژه آنچه در اصطلاح اسلامی به "حق الناس" معروف است و پرهیز و جلو گیری از تضییع آنها به دست خود و دیگران.
- مسئولیت پذیری در فعالیتهای سازنده اجتماعی و آمادگی برای شركت فعال در انجام كارهای گروهی كه حاصل توانایی در برقراری ارتباطات سالم با دیگر اعضای جامعه است.
- ارج نهادن به خدمت و یاری رسانی به مردم و سودمندی هر چه بیشتر به حال ایشان با انگیزه دینی كه میتواند این رفتار را با خلوص نیت همراه سازد و از ایستایی آن در برابر عوامل بازدارنده جلوگیری كند.
- اعتقاد به مساوات اسلامی كه موجب به وجود آمدن احساس نزدیكی و یكرنگی با آحاد همكیشان میگردد و از دوگانگی نگرش و رفتار كه ممكن است با توجه به عواملی مانند گوناگونی نژادی و طبقاتی پدید آید، جلوگیری میكند.
- اهتمام به اصلاح امور مسلمانان از جنبههای گوناگون مادی و معنوی كه در اقداماتی مانند تلاش برای رفع نیازهای معیشتی مستمندان ایشان و گسترش و ارتقای ارزشهای عالی اسلامی و انسانی در میان همكیشان نمود می یابد.
- اهتمام به عبادات اجتماعی اسلام؛ به ویژه امر به معروف و نهی از منكر، با در نظر گرفتن حدود و شرایط و روشهای اصولی و پسندیدهای كه اثرگذاری مطلوب آن را در افراد جامعه تضمین میكند.
- عنایت به معیارهای مذهبی در گزینش دوستان و معاشران؛ تلاش در جهت حفظ وگسترش و تعمیق ارتباطات اجتماعی با اهل صلاح و پرهیز از معاشرت و همرنگی با افرادی كه به باورها و احكام مذهبی پایبند نیستند.
- به كارگیری آداب پسندیده اجتماعی از دید اسلام و عرف موجه و رایج در جامعه كه بازتاب مطلوب آن بتواند در جذب عامه مردم به سوی مذهب و افراد مذهبی مؤثر واقع گردد.
- اهتمام به امر ازدواج در نخستین سالهای جوانی با در نظر گرفتن ارزشهای معنوی و انسانی در همسریابی و رعایت وظایف اسلامی همسرداری.
- تلاش در حفظ و نگهداری سرمایههای ملی با رعایت توصیههای زیست محیطی و احتراز از تخریب منابع حیاتی زادبوم خویش.
بعد سیاسی نظامی[ویرایش]
- آشنایی با مبانی مردم سالاری به عنوان نظام حكومتی رایج در اغلب كشورهای توسعه یافته و توانایی نقد آن با توجه به معیارهای جهان بینی اسلامی در زمینه حكومت.
- آگاهی نسبی از خصوصیات جریانها و مرامنامه احزاب عمده سیاسی كه در كشور فعالیت دارند و دارای بیشترین تاثیرات در سمت و سو بخشیدن به جریانهای گوناگون فرهنگی، اجتماعی، اقتصادیاند.
- آگاهی از دیدگاه پیشوایان شیعه نسبت به حكومت و حقوق متقابل حكام و رعایا.
- پرهیز از شخصیتزدگی، تقلید و هواداری كوركورانه و تندروی سیاسی كه ممكن است به زیان دیدگی جبران ناپذیر مادی و معنوی خویش و نیز به زیر پا گذاشتن حدود اسلامی و تعدی به حقوق انسانی سایر افراد جامعه بیانجامد.
- فراگیری كامل برنامههای آموزش نظامی مصوب آموزش و پرورش، طبق بخشنامههای صادره مربوط به این زمینه.
- آگاهی و شناخت تاریخ اسلام و تاریخ معاصر ایران و تلاش برای حفظ دستاوردها و ارزشهای نظام.
بعد اقتصادی[ویرایش]
- توانایی كسب درآمد حلال از راه اشتغال مولد و شرافتمندانه برای خود بسندگی مالی شخصی و خانوادگی .
- بی اعتنایی به انگیزههای صرفا دنیوی در فعالیتهای اقتصادی كه می تواند به بروز خصلتهای ناپسندی مانند آزمندی، تنگ چشمی، سود جویی و فرصت طلبی لجامگسیخته گردد.
- ارج نهادن به نفس اشتغال سازنده به عنوان فعالیتی كه همه بزرگان دین و اخلاق انسانی به آن سفارش كردهاند و پرهیز از تن آسانی و سربار دیگران گشتن.
- تلاش برای به كار بستن ابتكاراتی كه زمینه موفقیت و پیشرفت شغلی را برای شخص فراهم كند و نهایتا به توسعه اقتصادی جامعه نیز یاری رساند.
- خودداری از دست یازیدن به مشاغل كاذب و درآمدهای حرام، شبهه ناك و بادآورده كه از موجبات دامن زدن به نابسامانیهای اقتصادی جامعه به شمار میآید.
- عمل به وظایف مالی كه بر عهده انسان مسلمان گذاشته شده است؛ اعم از فرایض و سنن (خمس، زكات، صدقه، و انفاق در راه خدا).
- خویشتن داری از صرف درآمدهای شخصی به اسراف و تبذیر.
- قناعت به داشتهها و دسترنج مشروع خویش و چشم طمع و حسرت برگرفتن از دارایی دیگران.
بعد زیستی[ویرایش]
- آگاهی از تغییراتی كه بر اثر فرآیند طبیعی رشد در جسم آدمی پدیدار میگردد و ارتباط آن با تحولات روحی ـ روانی (شناخت تأثیرات متقابلی كه به دنبال تغییر در اوضاع جسمی، در احوال روحی پدید میآید و بالعكس).
- مراقبت از سلامت تن و روان خویشتن با رعایت پیوسته دستورات بهداشتی و پرهیز از انجام رفتارهایی كه بالمآل موجب نا آرامی، افسردگی و پریشان خاطری خواهد شد.
- رعایت كامل نظافت شخصی و اجتماعی به عنوان یك ارزش دینی.
- اهتمام به انجام حركات ورزشی تا آنجا كه برای سلامت جسمی و نشاط روحی مفید است و پرهیز از افراط در این زمینه.
- التزام به انجام توصیههای پزشكی و آداب و سنتی كه پیشوایان دینی شیعه یادآوری كردهاند تا روابط زناشویی بهبود و ارتقای كیفی بیابد.
This article "دبیرستان نیکان" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:دبیرستان نیکان. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
