دشت سهرین زنجان

دشت سهرین زنجان(دشت آهوان) با مساحت 122618هکتار در ادامه دشت زنجان و در قسمت شمال شهر زنجان در كنار روستاي سهرين، تنها مأمن آهوان شمال غرب كشور است.
دشت آهو خیز سهرین قسمتی از منطقه حفاظت شده سرخ آباد زنجان است كه یكی از مناطق با ارزش و به عنوان آخرین زیستگاه آهوان شمالغرب و غرب ایران محسوب می شود.
اين دشت تنها مأمن و زیستگاه آخرین بازمانده آهوی ایرانی (Gazella subgutturosa )در شمال غرب كشور محسوب می شود و طبق آخرین سرشماری‌ها(سال 1396)،¹ 1105 راس آهو در این دشت زندگی می كنند.

موقعيت جغرافيايي[ویرایش]

عرض متوسط این دشت ده تا دوازده كیلومتر و متوسط ارتفاع آن ۱۶۵۰ متر و شیب متوسط دشت سهرین دو تا سه درصد به سمت جنوب غربی است، این دشت جزء یكی از دشتهای مهم استان زنجان است كه می تواند در بخش اكوتوریسم پذیرای جذب و جلب گردشگران داخلی و خارجی باشد.

منطقه حفاظت شده[ویرایش]

این اكو سیستم دشتی در گذشته از نظر اكولوژیكی به عنوان یك زیستگاه تابستانی و یك كریدور حیاتی در جهت گدار مهاجرتی برای آهوان محسوب می شد و آهوان فلات مركزی ایران در تابستانها به این دشت مهاجرت می كردند كه در سال 1358 جمعیتش بالغ بر سه هزار رأس رسید. این حیوانات به طور پراكنده از خردادماه تا آذرماه هر سال در این منطقه دیده می شوند اما به علت توسعه راهها، خطوط انتقال برق و گاز و توسعه شهرها و مراكز مسكونی، روند گذر آهوان را مختل و اثرات سوء خود را نمایان ساخت و لزوم حفاظت این منطقه اجتناب ناپذیر شد و در نهایت در بهمن 1357 با مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست در قالب بخشی از منطقه حفاظت شده سرخ آباد تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت.

پوشش گياهي[ویرایش]

مهمترین گونه‌های گیاهی منطقه را پیچك، تاتوره، گون، خارشتر، ریش‌بز، گز، درمنه‌دشتی، بومادران، بابونه، كاكوتی، كاروانكش، درمنه ، كلاه میرحسن، یولاف ،ختمی، زرشك، ارغوان، داغداغان، شیرین‌بیان، گلپر و بید تشكیل می‌دهند. در ارتفاعات این دشت نیز قارجهای خوراكی (دنبلان )، ریواس، كنگر، كاكوتی ، آویشن و برخی دیگر از گیاهان كه مصارف خوراكی و دارویی دارند می روید كه همه ساله تعدادی از ساكنین اطراف را برای جمع آوری این گیاهان به خود جذب می‌كند.²

پوشش جانوري[ویرایش]

وحوش و پستانداران دیگری نظیر گرگ، شغال، روباه معمولی، رودك، تشی، گراز، خرگوش و پرندگانی چون باقرقره شكم سیاه، كبوتر چاهی، كبك معمولی، سارگپه پابلند، عقاب طلایی، بحری، دلیجه، انواع چكاوك، زنبورخوار، جغدكوچك، سارصورتی و طرلان علاوه بر این آهوی زیبا در این زیستگاه زندگی می كنند.³

آب و هوا[ویرایش]

دامنه ارتفاعی 500 تا2900 متر بارندگی و دمای متوسط سالیانه 500 میلیمتر و 11 درجه سانتیگراد منطقه را دارای اقلیم های نیمه خشک مدیترانه ای معتدل نموده است.⁴ اقلیم منطقه از نوع خشك و سرد بوده و دمای متوسط این منطقه 10 درجه سانتی گراد، حداكثر دمای مطلق هوا 38 درجه و حداقل دمای آن 29 درجه سانتی گراد و متوسط رطوبت نسبی این منطقه سالانه 71 درصد است.

در این دشت 28 روستا با 2727 خانوار و 12 هزار و 852 نفر ساكن بوده و ارتباط تنگاتنگی با زیستگاه آهوها دارند كه از مهمترین آنها می توان به روستای سهرین، ارمغان خانه، مشكين، سارساقلو، ینگجه، وننق، ولیاران و قره تپه اشاره كرد. این روستائیان به كارهای كشاورزی (كشت گندم، جو، نخود، هندوانه و افتابگردان) و دامداری (پرورش گاو، گوسفند، بز و طیور) و باغداری (سیب و زرد آلو) به فعالیت مشغول هستند.

منابع[ویرایش]

This article "دشت سهرین زنجان" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:دشت سهرین زنجان. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.