رابطه‌گرایی (فلسفه)
 | این مقاله، رابطه‌گرایی (فلسفه)، اخیراً بهواسطهٔ فرایند ایجاد مقاله ایجاد شدهاست. بازبینیکننده در حال بستن درخواست است و این برچسب احتمالاً بهزودی برداشته می‌شود.
ابزارهای بازبینی: پیشبارگیری بحث اعلان به نگارنده |
خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد. رابطه‌گرایی (فلسفه) به معنای کلان، در مورد هر سیستم فکری که به ماهیت رابطه‌ای واقعیت‌ها می‌پردازد گفته می‌شود. اما به معنای خرد و فلسفی، به زعم فیلسوف هندی جوزف کایپاییل و دیگران، به نظریه relationalism اشاره دارد که وجود، طبیعت و معنای هر چیزی را از نظر رابطه بین‌شان تفسیر می‌کند. از منظر رابطه‌گرایانه ، هر چیزی، نه نهاد خود برجسته دارد و نه امر مبهم، بلکه از جزئیات رابطه‌ای تشکیل شده است. جزئیات ذاتاً رابطه‌ای دارند، زیرا از نظر هستی‌شناختی در فطرت و رفتار خود با سایر چیزها در تعامل هستند. جزئیات، به عنوان کوچک‌ترین بخش رابطه، اجزای مهم واقعیت هستند. جزئیات با یکدیگر در تعامل هستند و واقعیت پارچه‌ای را ایجاد می‌کنند.
منابع[ویرایش]
- Kaipayil, Joseph (2008). "An Essay on Ontology". Bangalore: JIP Publications
This article "رابطه‌گرایی (فلسفه)" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:رابطه‌گرایی (فلسفه). Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
