رسانش دانش
رسانشِ دانش (science communication) روند آگاه‌سازی، آموزش، به‌اشتراک‌گذاری و افزایش آگاهی درباره‌ی موضوعات مرتبط با دانش است. رسانشِ دانش را می‌توان به دو دسته‌ی کلی طبقه‌بندی کرد:
- گسترش (برون‌رسانی) دانش (science outreach): که به طور معمول توسط دانشمندان حرفه‌ای به مخاطبان غیرمتخصص صورت می‌گیرد و سبب کسب، افزایش یا تغییر آگاهی در آنان می‌شود. منظور از مخاطبان غیرمتخصص نه تنها مردم، که مراجع تصمیم‌گیری نیز هستند. جریان رسانشِ دانش در اینجا، بیشتر به شکل یک‌سویه، از دانشمند دانش‌رسان به سوی مخاطب است. هرچند، باید تا آنجا که امکان دارد با خارج‌کردن مخاطبان از انفعال احتمالی، آنها را نیز درگیر روند گسترش دانش نمود.
- درون‌رسانی دانش (science inreach): ارتباط علمی‌ای که بین متخصصین با پیشینه‌ی علمی مشابه یا متفاوت وجود دارد. پس جریان رسانشِ دانش در اینجا راحت‌تر میتواند شکلی دوسویه به خود بگیرد. این شکل از رسانشِ دانش میتواند پشتوانه‌ای برای تحقیقات و مطالعات علمی پس از خود فراهم آورد و از انواع آن می‌توان به ارتباط آکادمیک بین‌دانشگاهی و انتشار مقاله در مجلات علمی اشاره کرد.
دانش‌رسانی به عموم مردم امروزه یک رویکرد فرارشته‌ای (transdisciplinary) است. رسانش دانش میتواند اهداف مختلفی داشته باشد، به عنوان مثال حمایت از تحقیقات علمی یا مطالعه یا اطلاع‌رسانی به سیاستگذاران حوزه های سیاسی و اخلاق. [نیازمند منبع] در رسانش دانش به جای اکتفا به شرح یافته‌های علمی، بر تبیین روش‌ها تأکید بیشتری می‌شود. [نیازمند منبع] این کار به خصوص در مقابله با اطلاعات نادرست علمی که به سادگی گسترش مییابند اهمیت دارد چرا که اطلاعات نادرست مشمول محدودیت‌های روش علمی نیستند.[۱][۲][۳][۴] دانش رسانان میتوانند از سرگرمی و ترغیب شامل طنز، داستان پردازی و استعاره استفاده کنند. این افراد میتوانند برخی از تکنیک‌های بازیگران را یاد بگیرند و از آنها برای بهبود مهارت‌های دانش رسانی خود استفاده کنند.[۵]
انگیزه‌ها[ویرایش]
در سال 1987 Geoffrey Thomas و John Durant در مقاله ای، دلایل مختلفی را برای افزایش درک عمومی از علم یا سواد علمی مطرح کردند.[۶] مهندسان آموزش دیده تر و دانشمندان می توانند موجب شوند تا ملتی به لحاظ اقتصادی قوی تر شود.[۱] :۱۱–۱۷ علم همچنین میتواند به نفع افراد باشد. علم میتواند حتی جذابیت زیبایی‌شناسی داشته باشد (به عنوان مثال، دانش عامه پسند یا علمی تخیلی). با تکنولوژیک تر شدن هر روزهٔ زندگی، ایجاد بستر آگاهی عمومی می تواند به گفتگوی دربارهٔ فناوری کمک کند. علم سعادت نمونه ای از حوزه ای است که پژوهش در آن میتواند پیامدهای مستقیم و آشکاری برای افراد داشته باشد. دولتها و جوامع نیز میتوانند از سواد علمی بهره ببرند، چرا که یک رای دهندهٔ آگاه موجب ارتقاء جامعه دموکراتیک تر می‌شود. علاوه بر این، علم میتواند منجر به تصمیمات آگاهانه تر در زمینه سیاست گذاری در حوزهٔ اخلاق شود (به عنوان مثال، پاسخ به سؤالاتی در مورد اینکه حیوانات میتوانند احساس درد کنند، چگونگی تأثیر فعالیت‌های نوع بشر بر آب و هوا یا حتی علم اخلاق).
در سال ۱۹۹۰، استیون هیلگارتنر، پژوهشگر حوزهٔ مطالعات علم و فناوری، از برخی تحقیقات دانشگاهی در حوزهٔ درک عمومی از علم انتقاد کرد.[۲] وی گفت آنچه که او «دیدگاه غالب» در مورد عمومی سازی علمی می‌خواند، حاکی از اتصالی محکم حول کسانی است که میتوانند دانش واقعی و قابل اعتماد را بیان کنند. به گفته هیلگارتنر، دانشمندان با تعریف یک «کمبود عمومی» به عنوان گیرنده دانش، باید بر هویت خود به عنوان متخصص تأکید کنند. با چنین فهمی، رسانش دانش شاید صریحاً برای مرتبط کردن دانشمندان به بقیهی جامعه وجود دارد، اما رسانش دانش همچنین میتواند ارتباط بین عموم و متخصصان را تقویت کند (طبق پژوهش برایان وین در سال 1992[۷] و ماسیمیانو بوچی در سال 1998[۸]). در سال ۲۰۱۶، مجله علمی پژوهشی Public Understanding of Science مسابقه مقاله ای را با عنوان "مدل کسری" یا "مفهوم کسری" ارتباطات علمی برگزار کرد و مجموعه ای از مقالات را منتشر کرد که در پاسخ به سؤال "در ارتباطات علمی، چرا ایده کسری عمومی وجود دارد؟" همیشه برمی گردی؟ " به روش‌های مختلف[۹] به عنوان مثال، مقاله کارینا کورتاسا استدلال میکند که مدل کسری ارتباطات علمی فقط یک مورد خاص از یک مسئله همه جانبه است که در معرفت‌شناسی اجتماعی شهادت مورد بررسی قرار گرفته‌است، مسئله «عدم تقارن معرفتی» است، که هر زمان بروز میکند که بعضی از افراد دربارهٔ برخی اطلاعات بیشتری کسب کنند. چیزهایی نسبت به افراد دیگر[۱۰] ارتباطات علمی فقط یک نوع تلاش برای کاهش عدم تقارن معرفتی بین افرادی است که ممکن است بیشتر بدانند و افرادی که شاید کمتر دربارهٔ یک موضوع خاص بدانند.
رندی اولسون زیست‌شناس در سال ۲۰۰۹ گفت که گروه‌های ضد علمی اغلب آنقدر با انگیزه و دارای تأمین مالی مناسب هستند که بی‌طرفی سازمان‌های علمی در سیاست میتواند به بحران‌های درک عمومی از علم منجر شود. وی برای تأیید نگرانی خود نمونه‌هایی از انکار (به عنوان مثال، انکار تغییرات آب و هوا) را ذکر کرد.[۳] روبرت کروولیچ ، روزنامه‌نگار نیز در سال ۲۰۰۸ استدلال کرد که داستان‌هایی که دانشمندان می‌گویند با تلاش افرادی همچون عدنان اکتار، آفرینشگرای ترکیه، رقابت میکند.[۱۱] کروولیچ توضیح داد که هزاران جلد از کتاب‌های آفرینشگرای جذاب، آسان برای خواندن و ارزان (علیرغم تلاشهای جدی سکولار آنها) با تلاشهای اوکتار در مدارس ترکیه به فروش رسید[۴] دیوید موریسون، اخترزیست‌شناس شناس از اختلال در کارش توسط پدیده‌های مردمی ضدعلمی صحبت میکند که از او خواسته شده ترس مردم را از فاجعه ای قریب‌الوقوع دربارهٔ اشیاء سیاره ای نادیده ابتدا در ۲۰۰۸، سپس در ۲۰۱۲ و دوبار در ۲۰۱۷ کم کند.[۱۲]
[ نیاز به استناد] این مطالعات نشان می‌دهد که مقالاتی که دربارهٔ آنها بسیار توئیت شده‌است، یازده برابر بیشتر از مواردی که کمتر کسی توییت کرده‌است، بسیار زیاد استناد شده‌است.[۱۴]
یادداشت‌ها و منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Hilgartner, Stephen (1990) "The Dominant View of Popularization: Conceptual Problems, Political Uses," Social Studies of Science, vol. 20(3): 519–539. doi:10.1177/030631290020003006
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ (23 October 2009.) "Randy Olson – Don't Be Such a Scientist." (Includes podcast). Pointofinquiry.org. Accessed May 2012.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Miller, Lulu (29 July 2008)."Tell Me a Story." (Includes podcast). Radiolab.org. Accessed May 2012.
- ↑ Grushkin, Daniel (5 August 2010). "Try acting like a scientist" The Scientist Magazine. Accessed May 2012.
- ↑ Thomas, Geoffrey; Durant, John (Summer 1987). "Why should we promote the public understanding of science?" (PDF). Scientific Literacy Papers: A Journal of Research in Science, Education and the Public. 1: 1–14.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Wynne, Brian (1992). "Misunderstood misunderstanding: Social identities and public uptake of science", Public Understanding of Science, vol. 1 (3): 281–304. See also Irwin, Alan & Wynne, Brian (eds) (1996) Misunderstanding Science (Cambridge & New York: Cambridge University Press).
- ↑ Massimiano Bucchi (1998) Science and the Media (London & New York: Routledge).
- ↑ "Public Understanding of Science – Volume 25, Number 4, May 2016". Retrieved 2019-09-18.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ Krulwich, Robert (Fall 2008). "Tell me a story" (PDF). Engineering and Science (Caltech Magazine). 71 (3): 10–16.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Selk, Avi. "Please stop annoying this NASA scientist with your ridiculous Planet X doomsday theories". The Washington Post. Retrieved 18 December 2017.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Priest, Susanna Hornig (2009) "Reinterpreting the audiences for media messages about science", in Richard Holliman et al. (eds), Investigating Science Communication in the Information Age: Implications for Public Engagement and Popular Media (Oxford: Oxford University Press), 223–236.
- ↑ Shaughnessy, Haydn (17 January 2012). "How Could Twitter Influence Science (And Why Scientists Are on Board)". Forbes.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- Bauer, M & Bucchi, M (eds) (2007) روزنامه‌نگاری، علوم و جامعه (لندن و نیویورک: Routledge).
- Bucchi, M & Trench, B (eds) (2014) کتابچه راهنمای ارتباطات عمومی علم و فناوری (چاپ 2.) (London & New York: Routledge).
- Cartwright, JH & Baker, B (2005) ادبیات و علوم: تأثیرات اجتماعی و تعامل (سانتا باربارا: ABC-CLIO).
- دریک، JL و همکاران. (eds) (2013) روندهای جدید در گسترش زمین و علوم درگیر علوم زمین: ماهیت ارتباطات (چم، سوئیس: سمپاش).
- Gregory, J & Miller, S (1998) Science in Public: ارتباطات، فرهنگ و اعتبار (New York: Plenum).
- Holliman , R et al. (eds) (2009) بررسی ارتباطات علمی در عصر اطلاعات: پیامدهای مربوط به مشارکت عمومی و رسانه‌های محبوب (آکسفورد: انتشارات دانشگاه آکسفورد).
- آکادمی‌های ملی علوم، مهندسی و پزشکی. (2016) برقراری ارتباط علمی به‌طور مؤثر: یک برنامه تحقیقاتی (واشینگتن، دی سی: انتشارات آکادمی ملی). doi:10.17226/23674 پیوند=| انتشار دسترسی آزاد - خواندن رایگان
- نلکین، د (۱۹۹۵) فروش علم: چگونه مطبوعات را پوشش می‌دهد علم و فناوری، چاپ ۲ (نیویورک: WH فریمن).
- Saab, BJ (2010) "تعامل با کلاچ علوم ارتباطات علمی - انتقال کارآیی علوم به دنده بالا" (فرضیه 9 (1) e12).
- ویلسون، A و همکاران. (ویرایش) (۱۹۹۸). کتابچه راهنمای ارتباطات علمی (بریستول؛ فیلادلفیا: مؤسسه فیزیک).
This article "رسانش دانش" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:رسانش دانش. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
|
This page exists already on Wikipedia. |
