رسوایی فرانسه در خون‌های آلوده

رسوایی فرانسه در خون‌های آلوده (به فرانسوی: Affaire du sang contaminé) بخشی از پرونده خون‌های آلوده است که به دنبال انتشار مقاله‌ای از روزنامه نگار و دکتر آن ماری کسترت در آوریل ۱۹۹۱ کلید خورد. نویسنده در این مقاله که در مجله L'Événement du jeudi منتشر شد از فروش و صادرات فراورده‌های خونی آلوده به ایدز به بیماران هموفیلی پرده برداشت. دکتر کسترت با انتشار کتاب رسوایی خونی در سال ۱۹۹۲ به بحث در مورد این رسوایی پرداخت.

در فرانسه به ازای اهدای خون، پولی پرداخت نمی‌شد، اما مشخص شد که برخی از معتادان به مواد مخدر در پاریس برای گرفتن ساندویچ‌های و قهوه رایگان خون دادند. ناشناس بودن و سپس عدم شناخت صحیح از این ویروس و شیوه های جلوگیری صحیح از انقال آن، عدم غربالگری صحیح، نبود شیوه‌های شناسایی و تشخیص پیشرفته آلودگی خون به ویروس و همچنین رقابت بین شرکت‌های تولیدکننده برای تولید سریعتر و بیشتر را از عوامل شکل گیری این رسوایی ذکر میکنند.

انستیتو مریو در سال‌های دهه هشتاد میلادی، فاکتورهای انعقادی خون را برای استفاده بیماران هموفیلی علاوه بر خودِ کشورِ فرانسه، به برخی کشورها از جمله آلمان، ایتالیا، آرژانتین، عربستان، عراق، ایران و یونان صادر کرد. این فاکتور در کمک به انعقاد خون بیماران مبتلا به هموفیلی مصرف می‌شود و در نتیجه انستیتوی فرانسوی تعدادی از بیماران هموفیلی کشورهای دریافت کننده به بیماری ایدز و هپاتیت مبتلا شدند. مطابق آمار تنها در کشور فرانسه 4700 بیمار هموفیلی در اثر تزریق خون آلوده به ویروس HIV به ایدز مبتلا شدند که از میان آنها 300 نفر در اثر این بیماری جان باختند. در آمریکا بین 6 تا 10 هزارنفر و در ایران نیز ۱۹۳ نفر به دلیل خون‌های آلوده به ایدز مبتلا شدند.

این رسوایی در دوران نخست‌وزیری لوران فابیوس رخ داد.

علاوه بر کوتاهی که در شرکت فرانسوی رخ داده بود، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان انتقال خون ایران نیز توسط دادگاه ایرانی مقصر شناخته شده اند. مسئولان ایرانی با علم به احتمال بالای آلودگی خون ها از آن ها برای درمان بیماران هموفیلی استفاده کردند. در سال‌های دهه هشتاد میلادی، انستیتو مریو فرانسه فاکتورهای انعقادی خون را برای استفاده بیماران هموفیلی علاوه بر خودِ کشورِ فرانسه، به ده کشور از جمله آلمان، ایتالیا، آرژانتین، عربستان، عراق، ایران و یونان صادر کرد.

مدتی بعد فرانسه به کشورهای دریافت کننده خون اعلام کرد که خون‌ها حامل ویروس اچ‌آی‌وی/ایدز است، برخی از کشورها خون‌ها را مرجوع کردند، برخی دور ریختند، اما در برخی موارد همچون ایران، سازمان انتقال خون ایران، خون‌ها را پیش از آزمایش به بیماران تزریق کرده بود. این فراورده‌ها در ایران در اختیار ۹۷۶ نفر از بیماران مبتلا به هموفیلی قرار گرفت و ۱۹۳ از آن‌ها را به ایدز مبتلا نمود. در سال ۱۳۶۶ و پس از کشف اولین بیمار مبتلا به ایدز، رسماً وجود ایدز در ایران علنی گردید. با شکایت مبتلایان و خانواده‌هایشان، پرونده‌ای در سال ۱۳۷۶ در این خصوص در محاکم قضایی ایران باز شد. تا اردیبهشت ۱۳۹۰، حدود ۲۰۰ نفر از بیماران دریافت‌کننده این خون‌ها جان باخته‌اند.

به یک پرونده قضایی در ایران دارد که رسیدگی به آن از ۲۷ خرداد ۱۳۷۳ توسط کمیسیون اصل ۹۰ مجلس و از سال ۱۳۷۶ توسط مراجع قضایی ایران آغاز شده و تاکنون به درازا کشیده‌است. رسیدگی به ۶۰۰ پرونده مربوط به پرونده هم‌اکنون متوقف است.

در سال ۱۳۸۳، دادگاه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان انتقال خون ایران را در خصوص این پرونده محکوم کرد.پرونده خون‌های آلوده

پانویس

This article "رسوایی فرانسه در خون‌های آلوده" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:رسوایی فرانسه در خون‌های آلوده. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.

📰 Article(s) of the same category(ies)

• فرانسه

---

 Facebook Page

 Follow us on Twitter !

Read or create/edit this page in another language

• رسوایی فرانسه در خون‌های آلوده in English