رفتارهای حکومت جمهوری اسلامی ایران در برخورد با اعتراضات اجتماعی
رفتارهای حکومت جمهوری اسلامی ایران در برخورد با اعتراضات اجتماعی تکرارپذیر هستند.[۱] برخی از شاخص‌ترین شیوه‌های تکرارشونده حکومت در مواجهه با اعتراضات بعد از انقلاب ۱۳۵۷ ایران در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته‌است.[۱] این شیوه‌ها اعم از تغییر نام و بی‌هویت کردن اعتراضات، برخوردهای قهری برای «جمع‌کردن» اعتراضات، متصل کردن معترضان به عناصری خارج از ایران، نسبت دادن خشونت به تظاهرات کنندگان، تظاهرات طرفداران به عنوان سمبل پیروزی می‌باشند.[۱]
تغییر نام و بی‌هویت کردن اعتراضات[ویرایش]
یکی از روش‌های معمول در برخورد حاکمیت ایران با اعتراضات، نام‌گذاری خاص و معنادار اعتراضات و تغییر نام گروه‌های برگزار کننده یا حامی تظاهرات، در صورت وجود چنین گروه‌هایی، بوده‌است.[۱]
- منافق
- در برخی گزارشها طرفداران سازمان مجاهدین خلق بعنوان «مناقق» نامیده شدند.[۱]
- شورش
- اعتراض‌ها به وضعیت اقتصادی در دوران ریاست جمهوری اکبر هاشمی در خرداد ۱۳۷۱، «شورش» نام گرفت.[۱]
- آشوبگر و فتنه‌گر
- «آشوبگر» و «فتنه‌گر» برای توصیف معترضان جنبش دانشجویی در تیر ماه ۱۳۷۸ به کار می‌رفت.[۱]
- خس و خاشاک
- «خس و خاشاک» معروف‌ترین نام‌گذاری بخشی از حاکمیت برای توصیف تظاهرات کنندگان بعد از انتخابات سال ۱۳۸۸ است.[۱]
- اغتشاش‌گر
- «اغتشاش‌گر» هم عنوان دیگر معترضان شهری و شهرستانی در دی ماه ۱۳۹۶ است.[۱]
برخورد قهری برای «جمع‌کردن» اعتراضات[ویرایش]
از ویژگی‌های مشترک تمام تظاهرات‌های اعتراضی از اسفند ۵۷ تا دی ۹۶ در ایران، برخورد خشن و قهرآمیز حکومت با تظاهرات کنندگان بوده‌است. هرچند کسانی رفتار خشونت‌آمیز تظاهرات کنندگان را مقدمه برخورد قهری اجتناب ناپذیر حکومت با آن‌ها قلمداد می‌کنند.[۱]
متصل کردن معترضان به عناصری خارج از ایران[ویرایش]
از همان اولین تظاهرات اعتراضی در ایران بعد از انقلاب ۵۷، متصل کردن معترضان به عناصری خارج از ایران می‌تواند یکی از روش‌های تکرارشونده قلمداد شود.[۱]
تظاهرات زنان علیه حجاب اجباری در روز جهانی زن، از سوی رهبران احزاب و گروه‌های سیاسی حرکتی انحرافی تلقی شد و کسانی که به آن اصرار می‌ورزیدند «عامل امپریالیسم» نام گرفتند.[۱]
در جریان برخورد با تظاهرات ضد لایحه قصاص توسط جبهه ملی برخی از رسانه‌ها نوشتند که این گروه وسیله بیگانگان بودند یا قصد داشتند کشور را به سمت آمریکا بکشانند.[۱]
جنبش دانشجویی با تحریک عوامل بیگانه تحلیل شد.[۱]
نسبت دادن خشونت به تظاهر کنندگان[ویرایش]
اگرچه ممکن است در تظاهرات رفتارهای خشونت‌آمیز وجود داشته باشد، ولی در تحلیل میزان و نوع خشونت دوطرفه به وجود آمده، بررسی پیش‌زمینه‌هایی مانند بسته‌بودن یا بسته‌شدن راه‌های اعتراض مدنی اهمیت دارند که در تحلیلهای حکومتی نادیده گرفته می‌شوند.[۱]
تظاهرات طرفداران بعنوان سمبل پیروزی[ویرایش]
در تمام تظاهرات‌های اعتراضی، به فاصله کوتاهی که گاه در همان روز اتفاق افتاده، تظاهراتی از سوی طرفداران حکومت و در دفاع از موضوعی که مورد اعتراض تظاهرات کنندگان بوده‌است برگزار شده‌است.[۱]
تظاهرات ۹ دی ۱۳۸۸ و سلسله تظاهرات‌هایی که در پاسخ به حرکت اجتماعی دی ماه ۹۶ صورت گرفت، همگی با دلایل اعلام شده مشابهی اجرا شدند:
-قراردادن مردم در برابر مردم. هرچند پیش‌تر آن معرضان با اسامی متفاوتی مانند اغتشاش‌گر و آلت دست دشمن از مردم جدا شده‌اند، اما این رویارویی خیابانی هم به تکمیل سناریوی جداسازی کمک می‌کند.[۱]
-تظاهرات طرفداران با هدف قدرت‌نمایی طرفداران حکومت و با توجه به پوشش ندادن اخبار تظاهرات مخالفان و پوشش گسترده تظاهرات طرفداران، نمایش گستردگی طرفداران و خرد جلوه دادن مخالفان.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ ۱٫۱۱ ۱٫۱۲ ۱٫۱۳ ۱٫۱۴ ۱٫۱۵ ۱٫۱۶ ۱٫۱۷ حامد فرمند (۶ ژانویه ۲۰۱۸–۱۶ دی ۱۳۹۶). «از خرداد ۶۰ تا دی ۹۶؛ روش‌های مشابه در برخورد با اعتراضات اجتماعی». بی‌بی‌سی فارسی. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
This article "رفتارهای حکومت جمهوری اسلامی ایران در برخورد با اعتراضات اجتماعی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:رفتارهای حکومت جمهوری اسلامی ایران در برخورد با اعتراضات اجتماعی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
