روابط بلاروس -روسیه
 |
|
 بلاروس |
 روسیه |
|---|---|
روسیه بزرگترین و مهمترین شریک بلاروس در زمینه‌های سیاسی و اقتصادی است. پیمان حقوق برابر شهروندان بین بلاروس و روسیه در دسامبر سال ۱۹۹۸ منعقد شد که شامل اشتغال و دسترسی به مراقبت‌های پزشکی و آموزش می‌شود. این دو کشور کشور اتحادیه فرامنطقه ای را تشکیل می‌دهند.
از سال ۲۰۲۰ بلاروس شروع به بهبود روابط با انگلیس و آمریکا کرده و کشورهای غربی کرده‌است.[۱]
تاریخ[ویرایش]
اوایل دهه ۱۹۹۰[ویرایش]
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، دولت روسیه که به تازگی تشکیل شده، سعی در کنترل فضای بعد از اتحاد جماهیر شوروی داشت و با ایجاد، در ۸ دسامبر ۱۹۹۱، یک سازمان منطقه ای - مشترک‌المنافع کشورهای مستقل (سی ای اس). با این حال، بلاروس، مانند سایر جمهوری‌های کشورهای مستقل مشترک‌المنافع، شروع به دور شدن از روسیه کرد، که در آن زمان تلاش می‌کرد اقتصاد شکسته و روابط خود را با غرب تثبیت کند.[۲] در اوایل دهه ۹۰، روسیه نگران این بود که دخالت این کشور در نزدیکی خارج از کشور مانند بلاروس، روابطی را که در تلاش برای ایجاد آن با غرب بود به خطر بیندازد. با این حال، با شروع گسترش ناتو به سمت شرق، روسیه خود را در وضعیت سختی یافت. از یک سو، با تجزیه یک بلوک بزرگ ژئوپلیتیک که زمانی کنترل داشت، روبرو بود. از سوی دیگر، احساس کرد که غرب با برداشتن تکه‌های امپراتوری سابق خود سعی در جدا کردن آن از محیط اروپا دارد. این امر به اهمیت روزافزون روابط خوب با بلاروس منجر شد.[۳]
-
پرچم روسیه شوروی فدراتیو سوسیالیستی جمهوری (۱۹۵۴-۱۹۹۱)
-
پرچم بلاروس تحت کنترل اتحاد جماهیر شوروی جمهوری سوسیالیستی (۱۹۵۱-۱۹۹۱)
.svg)
.svg)
اواسط تا پایان دهه ۱۹۹۰[ویرایش]
در اواسط دهه ۱۹۹۰ و به خصوص با روی کار آمدن الکساندر لوکاشنکو در ژوئیه ۱۹۹۴، بلاروس کاندیدای ایدئال برای ادغام با روسیه بود. رئیس‌جمهور روسیه، بوریس یلتسین پس از امضای پیمان دوستی، همسایگی و همکاری با بلاروس، در فوریه ۱۹۹۵ اظهار داشت که "این دو ملت [در طی قرنهای متمادی تجربه مشترک تاریخی داشتند". به گفته وی ، این "مبنایی برای امضای پیمان و سایر اسناد در مورد ادغام عمیق تر دو کشور ما ایجاد کرده‌است. بلاروس از بین تمام کشورهای سی ای اس به دلیل موقعیت جغرافیایی ، تماس‌های خود با روسیه ، دوستی ما و پیشرفت اصلاحات ، بیشترین حقوق اینگونه روابط را دارد. "[۴] روند ادغام در ۲ آوریل ۱۹۹۶ آغاز شد و دقیقاً یک سال بعد اتحادیه بلاروس و روسیه تأسیس شد. اوج این روند ایجاد کشور اتحادیه بین ار اف و بلاروس در ۸ دسامبر ۱۹۹۹ بود.[۵]
دهه ۲۰۰۰[ویرایش]
پس از تصدی ولادیمیر پوتین، وی ابراز نارضایتی عمیق از وضعیت روابط با بلاروس و انتقاد از معاهده سال ۱۹۹۹، سیاستی که او تعیین کرده بود برای قرار دادن محتوای واقعی در این پیمان بود. پیشنهاد او این بود که در اتحاد یا در یک مدل فدراسیون ادامه یابد و این بدان معنی است که بلاروس به فدراسیون روسیه خواهد پیوست یا اتحادیه مشابه اتحادیه اروپا ایجاد می‌کند. با این حال، بلاروس امتناع کرد و وضع موجود حفظ شد.[۶] با وجود این، ارزش استراتژیک بلاروس به دلیل تحولات بین‌المللی برای روسیه همچنان رو به افزایش بود. این فعالیت‌ها شامل فعالیت نظامی ایالات متحده در فضای پسا شوروی از زمان حملات ۱۱ سپتامبر در ۲۰۰۱، تغییر جهت دولت‌های اروپای شرقی به سمت غرب، برنامه‌هایی برای استقرار سیستم دفاع موشکی ناتو در لهستان یا جمهوری چک و موارد دیگر بود. همه ظهور انقلاب‌های رنگی. در نتیجه، علی‌رغم مشکلات موجود در ادغام سیاسی و اقتصادی، روند ادغام نظامی بین دو کشور ادامه یافت.[۷] وقتی روسیه فهمید که یکپارچگی کامل با بلاروس پرهزینه است، سیاست خارجی خود را به سمت یک جهت عملی تر سوق داد. در این سیاست دو هدف اصلی قابل تشخیص بود - اولی کاهش بار اقتصادی که بلاروس بر اقتصاد خود گذاشت و دومین تصاحب زیرساختهای ترانزیت انرژی در بلاروس بود. این دو هدف بر بیشتر درگیری‌ها و جنگ‌های گاز بین دو کشور تأثیر گذاشته‌است.
۲۰۱۰ و بحران اوکراین[ویرایش]
از سال ۲۰۱۴، به دنبال سالها استقبال از نفوذ روسیه در این کشور، لوکاشنکو به دنبال الحاق روسیه به کریمه و مداخله نظامی در شرق اوکراین فشارهای زیادی به احیای هویت بلاروس وارد کرده‌است. او برای اولین بار سخنرانی در بلاروس (به جای روسی، که بیشتر مردم از آن استفاده می‌کنند) برگزار شد، که در آن او گفت، «ما روس نیستیم - بلاروس هستیم» و بعداً استفاده از بلاروس را ترغیب کرد. اختلافات تجاری، اختلافات مرزی و نگرش رسمی بسیار آرام به صدای مخالفان، همگی بخشی از تضعیف روابط طولانی مدت گرم با روسیه است.[۸]
در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷ روابط هر دو کشور بلاروس و روسیه با انجام هر دو تمرین نظامی دوباره به حالت عادی بازگشت.[۹][۱۰][۱۱]
در سال ۱۹۹۵ مرز روسیه با بلاروس از بین رفت. با این حال، در سال ۲۰۱۴، این مرز از طرف بلاروس بازسازی شد. به نوبه خود، روسیه در فوریه ۲۰۱۷ یک منطقه مرزی را از طرف بخش استان اسمولنسک.[۱۲]
روابط اقتصادی[ویرایش]
روسیه حدود ۴۸٪ تجارت خارجی بلاروس را به خود اختصاص داده‌است. بلاروس حدود ۶٪ تجارت روسیه را به خود اختصاص داده‌است.[۱۳]
پیش از سال ۲۰۰۴، گازپروم گاز را به قیمت داخلی روسیه به بلاروس فروخت، عمدتاً به دلیل روند ادغام سیاسی بین دو کشور. از آنجا که این روند در دهه ۲۰۰۰ و اواخر دهه ۱۹۹۰ شروع به فروپاشی کرد، گازپروم می‌خواست با استفاده از کنترل شبکه ترانزیت بلاروس، ترانزیت مطمئن گاز روسیه را از طریق خاک بلاروس تضمین کند. گازپروم تلاش کرد تا اپراتور شبکه بلاروس بلترانسگاز را خریداری کند، اما اختلاف نظرها در مورد قیمت منجر به مشاجره گاز روسیه و بلاروس در سال ۲۰۰۴ شد، که در آن گازپروم از اول ژانویه ۲۰۰۴ منابع خود را به بلاروس متوقف کرد. در ژوئن ۲۰۰۴، قرارداد جدید گاز امضا شد و روابط بین دو کشور پس از آن بهبود یافت. در ژانویه سال ۲۰۲۰ روسیه به‌طور موقت فروش تخفیف نفت خود به بلاروس را به حالت تعلیق درآورد و بعداً با سازش مذاکره کرد. بلاروس در پاسخ واردات نفت خود را متنوع کرد و نفت را از کشورهایی از جمله نروژ، آذربایجان، عربستان سعودی و ایالات متحده دریافت کرد. لوکاشنکو روسیه را متهم کرد که از نفت به عنوان اهرمی برای تهیه ادغام نهایی روسیه و بلاروس استفاده می‌کند.[۱۴]
تنش دیپلماتیک[ویرایش]
در سال ۲۰۰۹، یک ردیف جدی دیپلماتیک بین دو کشور رخ داد. الکساندر لوکاشنکو رئیس‌جمهور بلاروس روسیه را متهم کرد که وام ۵۰۰ میلیون دلاری را به شرط تشخیص بلاروس، آبخازیا و اوستیای جنوبی را می پذیرد، اما افزود که موضع بلاروس برای فروش نبود. لوکاشنکو اظهار داشته‌است که اتباع بلاروس هنگام سفر به دو منطقه باید از قوانین گرجستان پیروی کنند و وزارت امور خارجه اعلام کرده‌است که همه شهروندان بلاروس باید از نقاط ورود از طرف گرجستان استفاده کنند. لوکاشنکو اظهار داشت که بلاروس به جای روسیه باید «به دنبال خوشبختی در سایر نقاط سیاره» باشد. لوکاشنکو با اظهار نظر در مورد همکاری نزدیک ارتش بین دو کشور، ۱۰ میلیون نفر از بلاروس را به عنوان سپر انسانی روسیه در برابر غرب تشبیه کرد، خدمتی که به گفته وی «رایگان نبود».[۱۳] در ژوئیه ۲۰۰۹، به اصطلاح جنگ شیر فوران کرد، هنگامی که روسیه تمام واردات لبنیات از بلاروس را ممنوع اعلام کرد، و گفت که آنها مقررات جدید را رعایت نمی‌کنند. بلاروس روسیه را به استفاده از این ممنوعیت برای اهداف سیاسی متهم کرد، در حالی که روسیه این تحریم را سیاسی اعلام کرد. روسیه به زودی این ممنوعیت را برداشته و بلاروس تحویل فراورده‌های لبنی به روسیه را از سر گرفت. با این حال، اختلاف جدیدی به‌وجود آمد که روسیه ادعا کرد که بلاروس ۲۳۱ میلیون دلار بدهکار برای گازوئیل خود را از آغاز سال استفاده کرده‌است. بلاروس تهدید کرده‌است که کنترل مرز و گمرک را در مرز خود با روسیه معرفی خواهد کرد و از حضور در مذاکرات سازمان پیمان امنیت جمعی در مسکو خودداری کرد. در مصاحبه ای، رئیس‌جمهور لوکاشنکو لزوم روابط دیپلماتیک با روسیه را زیر سؤال برد، زیرا روسیه بلاروس را «محاصره» کرده‌است.
در تاریخ ۳۱ مه ۲۰۱۲، ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه نسبت به تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه بلاروس بسیار انتقاد کرد و در بیانیه مشترک پوتین و لوکاشنکو گفت:
«روسیه و بلاروس تلاش‌های خود را برای مقابله با تلاش‌ها برای دخالت در امور داخلی کشور اتحادیه و اعمال فشار از طریق اعمال اقدامات محدود کننده یا تحریم‌ها، هماهنگ می‌کنند.»
همکاری نظامی[ویرایش]
روسیه و بلاروس روابط نظامی نزدیکی با هم دارند و درگیر فعالیتهای مختلف نظامی و علمی مشترک هستند.[۱۵] روسیه همچنین دارای چندین پایگاه نظامی و رادار در بلاروس است که شامل ایستگاه رادار هانتسویچی یک رادار هشدار دهنده اولیه است که توسط نیروهای پدافند هوایی روسیه اداره می‌شود.
در نتیجه بحران سال ۲۰۱۴ روسیه به دنبال جایگزینی روابط دفاعی اوکراین با بلاروس است.[۱۶] در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷ روابط هر دو کشور بلاروس و روسیه با انجام هر دو تمرین نظامی دوباره به حالت عادی بازگشت.[۹][۱۱]
مأموریت‌های دیپلماتیک مقیم[ویرایش]
-
سفارت بلاروس در مسکو
-
سفارت روسیه در مینسک
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ https://web.archive.org/web/20200304011017/https://www.nytimes.com/reuters/2020/03/03/world/europe/03reuters-belarus-defence.html
- ↑ Two Decades of the Russian Federation’s Foreign Policy in the Commonwealth of Independent States: The Cases of Belarus and Ukraine بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۱۱-۲۰ توسط Wayback Machine, Ef.huji.ac.il, p. 17
- ↑ Doklad ‘Rossiia-SNG’: nuzhdaetsia li v korrektirovke pozitsiia Zapada? (Moscow: Sluzhba vneshnei razvedki Rossii, 1994)
- ↑ “Yeltsin on Protecting CIS Border,” Itar-Tass (22 February 1995), in Russia and the Commonwealth of Independent States: Documents, Data, and Analysis, ed. Zbigniew Brzezinski and Paige Sullivan (New York: Armonk, 1997), p. 311.
- ↑ Two Decades of the Russian Federation’s Foreign Policy in the Commonwealth of Independent States: The Cases of Belarus and Ukraine بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۱۱-۲۰ توسط Wayback Machine, Ef.huji.ac.il, p. 18
- ↑ Two Decades of the Russian Federation’s Foreign Policy in the Commonwealth of Independent States: The Cases of Belarus and Ukraine بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۱۱-۲۰ توسط Wayback Machine, Ef.huji.ac.il, pp. 20-21
- ↑ Two Decades of the Russian Federation’s Foreign Policy in the Commonwealth of Independent States: The Cases of Belarus and Ukraine بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۱۱-۲۰ توسط Wayback Machine, Ef.huji.ac.il, pp. 24-25
- ↑ The Strange Death of Russia's Closest Alliance, Global Voices, 21 February 2017
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ "NATO Nervous As Russia, Belarus Team Up For Cold-War-Style War Games". NPR.org (به English). Retrieved 2018-11-23.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ http://www.news.com.au/world/breaking-news/jitters-as-russia-belarus-start-war-games/news-story/3d2b1d27980f3ac3d496f0b246a2e7d4
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ "Russia and Belarus launch war games aimed at holding the line against the West". Washington Post (به English). Retrieved 2018-11-23.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Россию и Белоруссию разделила зона". Газета.Ru. Retrieved 2018-11-23.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Oliphant, Roland (2009). "A Problem With the Udder — Belarus and Russia are tumbling into a full-blown trade war that can have only one outcome". Russia Profile. VI (2).صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "US Sends Oil to Belarus, Seeking to Diversify From Russia". The New York Times. Associated Press. 15 May 2020. Retrieved 17 May 2020.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Cooperation with Russian Armed Forces | Official Website of Belarus MoD". Mil.by. Retrieved 2016-11-07.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ "Archived copy". Archived from the original on 2014-04-07. Retrieved 2014-10-14.صفحه پودمان:Citation/CS1/en/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ Embassy of Belarus in Moscow
- ↑ Embassy of Russia in Minsk
پیوند به بیرون[ویرایش]
- کشور اتحادیه بلاروس و روسیه [پیوند مرده] [ پیوند مرده دائم ][ پیوند مرده دائم ]
- تحلیل فعلی روابط بلاروس و روسیه درباره Belarus Digest
This article "روابط بلاروس -روسیه" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:روابط بلاروس -روسیه. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
