روزنامه نگاری شبکه ای

روزنامه نگاری شبکه ای امروزه شبکه‌های اجتماعی یکی از مهمترین ابزار انتشار اخبار هستند. شبکه‌های اجتماعی مجازی به دلیل استقبال بی نظیر کاربران و گردش عظیم اطلاعات و اخبار تبدیل به یک اکوسیستم رسانه‌های مستقل، مبتنی بر اینترنت شده‌است. افزایش دسترسی به فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی و رشد امکانات و خدمات که این فناوری‌ها را در اختیار کاربران قرار می‌دهد، سبب شده تا شهروندان عصر اطلاعات بیشتر از هر زمان دیگری بر فرایند ارتباطات اثر بگذارند و طبق خواسته و رای خود بر روند گزینش و برجسته سازی اخبار در رسانه‌های جریان اصلی تأثیر بگذارند. در این مسیر شهروندان خود به تولید محتوا پرداخته و از طریق شبکه اجتماعی، وبلاگ شخصی و رسانه‌های شهروندی اقدام به نشر آن می‌نمایند. همچنین ظهور رسانه‌های جدید، رسانه‌های سنتی و جریان اصلی را، به چالش فراخوانده است و بستری برای افول روزنامه‌نگاری سنتی را فراهم کرده‌است. گسترش اینترنت تمایل به جریان آزاد اطلاعات، انحصار زدایی از تولید و نشر اطلاعات و اخبار را در افراد جامعه برانگیخته است. روزنامه نگاری شبکه ای ترکیبی از روزنامه نگاری شهروندی و روزنامه نگاری حرفه ای جریان اصلی است. رسانه‌های جریان اصلی با بهره‌گیری از فضایی که ورود شهروندان به فرایند تولید خبر فراهم آورده‌است، تبدیل به روزنامه نگار شبکه ای می‌شوند که کار ان‌ها ترکیبی از روش‌های سنتی رسانه در کنار رسانه‌های جدید و کاربرد ان‌ها راتشکیل می‌دهد.>

روزنامه نگاری شبکه ای به تولید و انتشار اخبار در قالب متن، عکس و فیلم که در یک سامانه شبکه مجازی همانند فیسبوک و اینستاگرام در گردشند و میان عده‌ای از کاربران آن سامانه دست به دست گفته می‌شود. اهمیت خبرپراکنی در شبکه‌ها، به سرعتِ عمل انتشار آن است که حتی از کانال‌های خبری تلویزیون نیز پیشی می‌گیرد. این اخبار که همواره با تصویر و فیلم همراه است (یعنی متن، عکس، صوت و فیلم همگی در کنار هم در انتقال پیام نقش دارند) جذابیتی دارد که باعث انتشار سریع خبر و مشارکت فعال کاربران در انتقال پیام می‌شود.^[۱]

<دو گونه انتشار اخبار در شبکه اجتماعی عبارتند از:^[۲]

۱_ تولید خبر توسط شاهدان و حاضران در صحنه رویداد

۲_ بازنشر خبر به صورت گزینشی میان عده‌ای از علاقمندان رویداد، که معمولاً تأثیر بیشتری از انتشار اولیه خبر خواهد داشت.