سامانه اعلام کد اضطراری بیمارستان

سامانه اعلام کد اضطراری بیمارستان (به انگلیسی: Hospital Emergency Code Announcer)

بلوک دیاگرام سامانه اعلام کد اضطراری بیمارستانی

انواع کد های بیمارستانی[ویرایش]

با استفاده از شبکه محلی LAN/WLAN: در این روش با استفاده از شبکه رایانه‌ای موجود در بیمارستان کلیه دستگاه ها با هم مرتبط می شوند و نیازی به کابل کشی اضافی و یا زیرساخت خاصی نیست و از لحاظ وسعت و پراکندگی شبکه محدودیتی ندارد. از این مدل سامانه برای مراکز درمانی بزرگ استفاده می شود تا امکان گزارش گیری و مدیریت وقایع اضطراری را فراهم آورد.
بیسیم با استفاده از تکنولوژی زیگ بی - ZigBee: این مدل سامانه نصب و راه اندازی سریعتری نسبت به روش فوق دارد و برای بیمارستان ها و درمانگاه های کوچک توصیه می شود.عدم آنتن دهی دستگاه ها در طبقات منفی و مجاور دیوار های سربی از نقاط ضعف این سامانه می باشد. این سامانه امکان گزارش گیری تحت وب و مدیریت وقایع اضطراری را ندارد.

دستگاه های احضار کننده: در کلیه ایستگاه های پرستاری بیمارستان نصب می گردد و پرستاران در صورت وقوع وضعیت با این دستگاه اطلاع رسانی می کنند.
سرور مرکزی : سرور مرکزی در رک شبکه واحد فناوری اطلاعات قرار می گیرد و کلیه دستگاه های این سامانه را مدیریت و زمان و نوع وقایع را ثبت می کند .
دستگاه های اعلام کننده: در محل استقرار تیم های واکنش سریع بیمارستان نصب قرار دارد و علاوه بر اعلام صوتی وضعیت و محل فراخوان، پیام را به بی سیم های دستی انتقال می دهد.
پنل تحت وب سامانه اعلام کد: محیط نرم افزاری مدیریت و نمایش وقایع می باشد که مترون و سوپروایزر بیمارستان از طریق کامپیوتر یا موبایل متصل به شبکه بیمارستان به آن محیط دسترسی دارند.