این مقاله، سیاوش شهسواری، اخیراً بهواسطهٔ فرایند ایجاد مقاله ایجاد شدهاست. بازبینیکننده در حال بستن درخواست است و این برچسب احتمالاً بهزودی برداشته می‌شود.
ابزارهای بازبینی:پیشبارگیری بحثاعلان به نگارنده
خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد.
این مقاله نیازمند بررسی توسط متخصص است. لطفاً پارامتر دلیل یا بحث را برای مشخصکردن مشکل مقاله استفاده کنید. خوب است که این درخواست را با یک ویکیپروژه در میان بگذارید.
کودکی بازیگوش که جعبه‌ها را خرد می‌کرد و با تخته‌های جعبه ابزاری برای خود می‌ساخت و این بود اسباب بازی این کودک، اما هیچ‌کس نمی‌دانست که این کودک با این چوبها چه خواهد کرد او فقط چهارسال داشت و در حالی که همسن و سال‌های او اسباب بازی‌های گران‌قیمت داشتن چه دلیلی داشت که هر روز چوبها ی کهنه را جمع می‌کرد؟ مادر اعصبانی می‌شد و چوبها را در زباله می‌ریخت و این کودک هر روز این کار را تکرار می‌کرد تا اینکه مادریک روزی متوجه شد که چرا فرزندش چوب های جعبه را جدا کرده و جمع می‌کند، مادر متوجه شد که او چوب‌های مناسب را برای ساخت ابزار، با آنها اسباب بازی می‌سازد. این کودک سیم‌های ترمز دوچرخهٔ خود را هیچ وقت دور نمی‌انداخت آنها را رشته رشته می‌کرد و بر روی تخته‌هایی که جمع کرده بود بند می‌کرد اما با اینکه هیچ اطلاعاتی از موسیقی در سن کودکی نداشت جالب اینجا بود که سیم‌ها را جوری روی تخته از بم به زیر یعنی از شل به سفت سیم‌ها را روی تخته بند می‌کرد و از صدای او لذت می‌برد وخیلی مواقع هدیه می‌داد به هم سن‌ها وهم بازی‌های خودش چه کسی می‌دانست او کیست این فقط یک سرگرمی نبود بلکه ابزاری بود که احساس این کودک را به سمت صدا و موسیقی می‌کشاند. بعد از گذشت زمان رفته رفته علاقهٔ اوبه این ابزارکه خودش می‌ساخت بیشتر و بیشتر می‌شد و این کودک هر موقع با خانواده اش از کنار فروشگاه‌های آلات موسیقی عبور میکردپشت شیشهٔ فروشگاه می‌ایستاد و دقیقه‌ها به این ابزارها خیره می‌شد او در شهرکی زندگی می‌کرد که هیچ فروشگاه آلات موسیقی نبود فاصلهٔ بین شهرک تا نزدیک ترین شهر بزرگ حدوداً پنج کیلومتر بود او مجبور بود به تنهایی این مسافت را پیاده یا گاهی اوقات با دوچرخه طی کند تا به شهر برسد او تصمیم گرفت هر روز بدون اطلاع خانواده برای دیدن ابزارهای موسیقی این مسافت را طی کند بعد از گذشت زمان که به سنی رسید که بتواند کار کند در یک توزیع مواد غذایی شروع به کار کرد حقوق دریافتی خود را پس‌انداز می‌کرد اما حقوق او آنقدر نبود که بتواند یک ساز بگیرد یه مقدار پولی که پس‌انداز کرده بود همراه شناسنامه دور از اطلاع خانواده همراه خود برداشت و به سمت مرکز شهر حرکت کرد و وارد فروشگاه آلات موسیقی شد یکی یکی سازهای موسیقی را نگاه می‌کرد درهینی که سازها را نگاه می‌کرد چشمش خورد به یک سازآن را با انگشت‌نشان داد و صاحب فروشگاه ساز را آورد اما او نمی‌توانست بنوازد صاحب فروشگاه ساز را نواخت و او این ساز را انتخاب کرد نصف مبلغ را به صورت نقدی پرداخت کرد و باقی مانده را همراه شناسنامه امانت گذاشت اما صاحب فروشگاه فروش ساز را به این صورت قبول نمی‌کرد خیلی اصرار می‌کرد و بالاخره در دو قسط خرید ساز را به سمت خانه برد و هیچ‌کس در خانه نبود آرام ساز را در یک کمد مخفی کرد مدت‌ها کسی اطلاع نداشت و گاهی اوقات ساز را از داخل کمد میاورد بیرون و در دستانش می‌گرفت و لمس می‌کرد اما نمی‌توانست بنوازد و تصمیم گرفت پس از مدتی برای آموزش نزد استاد نوازندگی را شروع کند بعد از گذشت زمان به دلیل آموزش اشتباه کلاس را ترک کرد . نواختن گیتار را از روی دست یکی دوستانش یاد گرفت.و به مدت یک سال با ساز او کار کرد با موسیقی آشنا شد خانواده متوجه شدن که او واقعاً به این هنر علاقه مند است برای ادامه آموزش با تشویق پدر و مادر به سمت تهران رفت در هنرستان موسیقی ثبت نام کرد خارج ازهنرستان کلاس ویلن را با استاد ارسلان کامکار شروع کرد پس از مدتی ساز پیانو را با استاد مجتبی تابش ادامه داد، آموزش پیانو ،تئوری و ریتم خوانی ،سلفژ ،هارمونی ،آهنگسازی و تنظیم موسیقی با ایشان ادامه داد به طوری که می‌توانست موسیقی بسازد سیاوش اولین قطعهٔ موسیقی را در سن ۱۸ سالگی ساخت.
این مقاله، سیاوش شهسواری، اخیراً بهواسطهٔ فرایند ایجاد مقاله ایجاد شدهاست. بازبینیکننده در حال بستن درخواست است و این برچسب احتمالاً بهزودی برداشته می‌شود.
ابزارهای بازبینی:پیشبارگیری بحثاعلان به نگارنده
خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد.
