علف هیضه
این مقاله، علف هیضه، اخیراً بهواسطهٔ فرایند ایجاد مقاله ایجاد شدهاست. بازبینیکننده در حال بستن درخواست است و این برچسب احتمالاً بهزودی برداشته میشود.
ابزارهای بازبینی: پیشبارگیری بحث اعلان به نگارنده |
خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد.
این مقاله چندین مشکل دارد. خواهشمندیم آن را بهبود دهید یا در مورد این مشکلات در صفحهٔ بحث گفتگو کنید.
|
علف هیضه[۱] یا هیزه با (نام علمی: Pulicaria gnaphalodes) گیاهی علفی، چندساله، داراي ساقه راست، افراشته، برگها متراکم یا تُنَک، برگهاي ساقه اي متعدد، نیمه ساقه آغوش، گل آذین به صورت کپه هاي کوچک، گل هاي کناري زبانکی به تعداد کم، گل هاي مرکزي هم اندازه یا کمی بلندتر و داراي میوه ي فندقه می باشد.
همچنین به آن کک کش بیابانی[۲] هم گفته می شود.
خواص دارویی و پزشکی[ویرایش]
علف هیضه سرشار از ترکیبات فنلی بوده و نیز خاصیت آنتی اکسیدانی بالایی دارد. بنابراین می توان از آن به عنوان یک منبع گیاهی دارای ترکیبات آنتی اکسیدانی در صنایع غذا و دارو استفاده کرد. به علت دارا بودن فسفر بالا مفید در تقویت حافظه بوده و همچنین گیاهی سرد بوده و برای رفع عطش و گرمازدگی بسیار مفید می باشد. مفید در تصفیه خون و مقوی کبد می باشد و رافع جوش ها و لک های ناشی از بدکاری یا کم کاری کبد است. در رفع اگزما و حسایت های پوستی مفید می باشد.[۳]
کاربردهای مختلف علف هیضه[ویرایش]
علف هیزه کاربردهای متعددی در میان مردم بومی منطقه رویش خود دارد؛ این کاربردها[۴] عبارتند از:
عرق علف هیضه[ویرایش]
با روش تقطیر آب از علف هیزه عرق استخراج می کنند.
شربت علف هیضه[ویرایش]
از جوشاندن گیاه علف هیزه و اضافه کردن مقدار خیلی کمی شکر، یک نوع شربت درست می کنند و می نوشند، مردم خراسان در فصل تابستان از این عرق به طور فراوان استفاده می کنند چون به خاطر طبع سرد و خنکی که دارد برای رفع گرما زدگی آن را مناسب می دانند.
منابع[ویرایش]
این مقاله ردهبندی نشدهاست. لطفاً این مقاله را ردهبندی کنید تا همراه مقالههای همسان فهرست شود. |
This article "علف هیضه" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:علف هیضه. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.