علیرضا افشاری

علیرضا افشاری روزنامه‌نگار، تاریخ‌پژوه، فعال مدنی و سازمان‌ده و کنشگر و از منتقدانِ سازمان میراث فرهنگی و از فعالان وزارتخانه شدنِ آن سازمان، متولد ۱۳۵۳، مهندس متالورژی و کارشناسِ ارشد تاریخ ایران باستان است^[۱]. او از سال ۱۳۷۶ در مطبوعات، به‌ویژه مجله‌های صنعتی و تخصصی، قلم زده و سردبیری شماری نشریه را در حوزه‌ی تاریخ و فرهنگ بر عهده داشته است؛ بنیادگذارِ شماری از سمن‌های حوزه‌های فرهنگی و میراث فرهنگی و محیط‌زیست و نیز شبکه‌های مرتبط بوده؛ و نیز سه عنوان کتاب در حوزه‌ی تاریخ دارد.

علیرضا افشاری هر چند از سال ۱۳۷۶ با سردبیری مجله‌ی «اخبار و متالورژی و مواد» و سپس مشغول بودن در روزنامه‌های گزارش روز، مناطق آزاد و پیام آزادی تا سرانجام سردبیری شماره‌هایی از ماه‌نامه‌ی فردوسی و فصل‌نامه‌ی فروزش و مدیریت ماه‌نامه‌ی متوقف‌شده‌ی درفش و دبیریِ سرویسِ ایران‌شناسی فصل‌نامه‌ی «سرزمین من»، و در این میان دبیر تحریریه بودنِ شماری از مجلات تخصصی و مهندسی، همواره روزنامه‌نگاری با اندیشه‌های ایران‌گرایانه بوده اما شهرتش بیشتر به خاطر فعالیت‌های سمنی و مدنی‌اش است: راه‌اندازی «انجمن فرهنگی افراز» که در حوزه‌ی تاریخ و فرهنگ گام‌های آغارگر بسیاری را در اوایل دهه‌ی هشتاد، از جمله برپایی جشن‌های ملی و برپا کردن دوره‌های بررسی تاریخ و شاهنامه‌خوانی، برداشت تا مدیریت «پایگاه اطلاع‌رسانی برای نجات یادمان‌های باستانی» که در اعتراض به آبگیری سد سیوند و نجات پاسارگاد شکل گرفت و محوریت و سازماندهی نخستین جنبش دفاع از میراث فرهنگی در تاریخ ایران را عهده‌دار بود^[۲] (کارنامه و تجربه‌های این حرکت در کتاب «دفاع از تاریخ»، به قلمِ خود وی، ثبت شد)، تا راه‌اندازی و دبیر دوره‌ی دوم شدنِ «دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران»^[۳]، که بر پایه‌ی همان تجربه‌ها ایجاد شد و بیشترین حجم نامه‌نگاری با شخصیت‌های دولتی و حکومتی و نهاد‌ها و صدور بیانیه و برپایی همایش را در دفاع از میراث فرهنگی و تا حدودی میراث طبیعی در کارنامه دارد. او را بنیادگذار «شبکه‌ی سمن‌های میراثی استان تهران» هم می‌شناسند که دبیرکل دو سالِ نخست آن هم بوده است^[۴] و هم‌چنین با ایجاد شبکه‌ی «پویش پاسداری از میراث فرهنگی و طبیعی» نخستین تجربه‌ی گردِ هم آمدنِ کنشگران مدنی عرصه‌های میراث فرهنگی و محیط‌زیست را در قالبی سیاسی ـ مدنی و به قصد دفاع از نامزدهای مدافعِ این دو عرصه، در انتخاباتِ پیشین مجلس شورای اسلامی و شوراهای شهر و روستا در سطحی ملی رقم زد که شماری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی میثاق‌نامه‌ی تهیه‌شده‌ی آن پویش را امضا کردند^[۵]. از او، که ویراستار شماری کتاب تاریخی است، دو کتاب دیگر، با نام‌های «مردی برای تمام تاریخ» (زندگی‌نامه‌ی دکتر محمد مصدق ـ نشر مرسا، ۱۳۷۹) و «آشتی با تاریخ» (پاسخی بر آرای ناصر پورپیرار ـ حوض نقره، ۱۳۸۱)، نیز منتشر شده است. افشاری دبیر اجرایی همایش کورش بزرگ در سال ۱۳۹۵ بود^[۶] که با فشار وزارت اطلاعات برگزار نشد. او در تیرماه ۱۳۹۸ از پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشدش در تاریخ ایران باستان، با عنوان «گسست‌های بینشی ـ جهان‌بینی شاهنشاهان هخامنشی در قیاس با شاهان پیش از خود»»، با راهنمایی دکتر میرزامحمد حسنی و داوری استاد رضا شعبانی و با درجه‌ی خیلی خوب، دفاع نمود.

پانویس[ویرایش]

↑ «عليرضا افشاری». روزنامه شهروند. ۱۴ شهريور ۱۳۹۴. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
↑ «مجله‌های پایگاه اطلاع رسانی برای نجات یادمانهای باستانی (دشت پاسارگاد)». ایران‌بوم. ۴ اسفند ۱۳۹۴.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
↑ «نامه‌ای به ریاست سازمان میراث در اعتراض به دعوت از پاتس». ایران‌بوم. ۲۴ اسفند ۱۳۹۳.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
↑ «سمن‌های میراثی استان تهران نمایندگان خود را انتخاب کردند». میراث آریا. ۶ آذر ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
↑ «اعلام انحلال یک کمپین انتخاباتی مدافع میراث فرهنگی و محیط‌زیست». چمدان. ۱۹ مرداد ۱۳۹۷.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
↑ «فراخوان مقاله برای همایش کورش بزرگ». مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی. ۱۳۹۵/۶/۱۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.

[[رده:میراث فرهنگی ایران]]

[[رده:کنشگران میراث فرهنگی]]

This article "علیرضا افشاری" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:علیرضا افشاری. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.