علی شیرازی
| علی شیرازی | |
|---|---|
| |
| زمینهٔ کاری | آواز، نویسندگی، پژوهش موسیقی آوازی و نقد فیلم |
| زادروز | ششم فروردین ۱۳۵۰ ری |
| ملیت | ایرانی |
| بنیانگذار | شب آواز ایرانی، آیین آواز، آیین آواز شهرستان‌ها |
| پیشه | روزنامه‌نگار |
| سال‌های نویسندگی | از نیمه دوم دهه ۱۳۷۰ تا به امروز |
| کتاب‌ها | دهه شصتی‌ها، سکانس آخر |
علی شیرازی (زاده ششم فروردین ۱۳۵۰، ری)، خواننده، مدرس آواز و پژوهشگر موسیقی ملی (آوازپژوه)، نویسنده، روزنامه‌نگار، منتقد سینما و منتقد موسیقی فیلم است.[۱]
زندگی‌نامه[ویرایش]
علی شیرازی ششم فروردین ۱۳۵۰ خورشیدی در ری به دنیا آمد. از آغاز نوجوانی و هم‌زمان با تحصیل در مدرسه به فراگیری مبانی سینما در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان زیر نظر خسرو معصومی پرداخت. از ابتدای دهه هفتاد خورشیدی نیز به آموختن ردیف آوازی ایران به‌ترتیب نزد شاپور رحیمی، رضا رضایی پایور و محسن کرامتی مشغول شد.[۲] هر چند که با وجود داشتن چنین استادانی، در خوانندگی از ایرج خواجه امیری تأثیر فراوانی پذیرفته و به صورت غیرمستقیم، این هنر را از او نیز آموخته‌است.[۳] او همچنین حضورهایی گاه و بیگاه برای تکمیل معلومات هنری‌اش نزد موسیقی‌دانانی چون حمید پناهی، هنگامه اخوان، کریم صالح عظیمی، رامبد صدیف، نیکزاد زرگانی، شهرام اعتمادی، محمد افتخاری‌فرد و کمال‌الدین عباسی داشته‌است.[۴]
شیرازی از دهه ۱۳۷۰ به پیشه روزنامه‌نگاری روی آورده و در زمانی حدود دو دهه، نقدها و مصاحبه‌هایی بر فیلم‌ها و آلبوم‌های موسیقی از او منتشر شده‌است.[۵]
آثار شنیداری و دیداری[ویرایش]
- از اعصار (آلبوم) شامل موسیقی فیلم مستند میراث کهن (همخوان به اتفاق محسن کرامتی و افسانه رثایی، به آهنگسازی حسین علیزاده)
- فیلم مستند نغمه‌سرای کودکان (خواننده و بازیگر) که با موضوع زندگی عباس یمینی شریف ساخته شد.[۶] به کارگردانی هومن ظریف
- فیلم مستند فرخی یزدی (خواننده)[۶] به کارگردانی هومن ظریف
شیرازی همچنین سال ۱۳۷۳ در نمایش صحنه‌ای «شرح پریشانی» به همراه چند نوازنده به اجرای آواز به‌طور زنده و در حین بازی بازیگران (به عنوان جزئی از موسیقی متن این نمایش) پرداخت.[۷] سال ۱۳۹۶ نیز با حضورش بر صحنه در «شب موسیقی ارسباران» اجرایی متفاوت و البته قدیمی اما کمتر شنیده شده از تصنیف مرغ سحر اثر مرتضی نی‌داود را بازخوانی کرد. شعر این اجرای دیگرگونه و عاشقانه، سرودهٔ رهی معیری است که سال‌ها قبل توسط عبدالوهاب شهیدی و پوران در برنامه رادیوییِ گل‌ها ارائه شده و در سال‌های پس از انقلاب به دلایلی همچون عدم پخش صدای خوانندگان زن از نظرها دور مانده بود.[۸] او تجربه چند اجرا در تلویزیون و رادیو را نیز دارد.[۹] همچنین آوازی در مایه بیات ترک با شعری منتسب به ابوسعید ابوالخیر که به همراه تار اجرا شده یکی از اجراهای شیرازی بود که محمدرضا ممتاز واحد مقاله‌ای دربارهٔ آن نوشت.[۱۰] مهدی کرمانی‌زاده نیز در کتابش صد و ده سال ساز و آواز از همین اجرا (ضمن درج شعر و مشخصات اثر) به عنوان آوازی منتخب در میان صدها آواز برگزیدهٔ بیش از یک سده اخیر خوانندگان ایرانی، نام برد.[۱۱]
آثار نوشتاری[ویرایش]
- دهه شصتی‌ها (کتاب) (نوستالژی تلویزیون در دهه ۶۰)، نشر ادریس، ۱۳۹۳[۱۲]
- سکانس آخر (سوک نوشت هنرمندان خاموش)، نشر ادریس، ۱۳۹۵[۱۳]
همچنین کتاب‌های ایرج نابغه آواز ایران[۱۴] (درباره ایرج خواجه امیری)، خسرو خوبان (دربارهٔ محمدرضا شجریان)[۱۵] و سکوت گویا (دربارهٔ ایرج بسطامی)[۱۶] نیز با نوشته‌ها و مقالاتی از شیرازی در بازار نشر موجود است.
نقد آواز[ویرایش]
او رکورددار نگارش بیشترین نقد آواز یا مقالاتی با محور آواز و آوازخوانان و مصاحبه با خوانندگان و مدرسان آواز در دو دهه اخیر در نشریات فارسی زبان بوده و به نوعی در تمام تاریخ مطبوعات ایران بیشترین مداومت را در این زمینه داشته‌است.[۱۷] [۱۸] او همچنین نخستین بار توصیف «صدای معیار» را درباره صدای ایرج ساخت و به کار برد. این اصطلاح زمانی که شیرازی نقدی تخصصی و از دیدگاه آوازی و موسیقایی بر فیلم مستند پهلوان آواز درباره زندگی و صدای ایرج نوشت ابداع شد و چندی بعد این مضمون و اصطلاح دقیقاً در برنامه بزرگداشت ایرج در فرهنگسرای اندیشه به تأیید محمدرضا شجریان هم رسید و به وسیله ایشان بر سر زبان‌ها افتاد.[۱۹]
شب آواز ایرانی[ویرایش]
او بنیانگذار، مبدع و طراح اولیه برنامه شب آواز ایرانی است. برنامه‌ای که با هدف میدان دادن به چهره‌های ناشناخته و کمتر شناخته شده در هنر آواز پایه‌گذاری شد.[۲۰] خودش درباره چگونگی شکل‌گیری شب آواز ایرانی گفته است: «در دهه ۸۰ متوجه غیبت آواز از عرصه هنر موسیقی شدم و فکرهایی برای بهبود شرایط به ذهنم رسید. گهگاهی نیز برای دل خودم شعر می‌گفتم و مشغول حرفه روزنامه‌نگاری و ویراستاری بودم. در دفتر روزنامه‌ای می‌نشستم کارت می‌زدم، حقوق می‌گرفتم، بیمه بودم. در آن زمان موسیقی ملی در حال کم‌رنگ شدن و محو تدریجی بود و حتی خود اهالی موسیقی نیز به آواز، جفا و در حقش کوتاهی می‌کردند. بعد سوءتفاهم‌هایی در خصوص آواز رایج شد که اوج این نابسامانی را امروز هم می‌بینیم. البته از نظر من حضیض است، اوج نیست؛ حضیضی برآمده از یک نگاه ناقص، کژتابانه و نابسنده. نگاهی مد روز، به هنری اصیل و قدمت‌دار که زیر خروارها خاک مدفون شده و پنهان است. نگاهی که سال‌هاست با بی‌انصافی جار می‌زند: پهلوان زنده را عشق است. از همه بدتر اینکه چنین فرهنگی جا افتاده و در رواج خودش بین اهل موسیقی نیز تا حدی موفق عمل کرده‌است، چنانکه امروز حتی برخی اهالی حرفه‌ای موسیقی و آهنگسازان مطرح نیز دید درستی به این هنر ندارند، مدام این نگاه نادرست و غلط را تکرار می‌کنند. من تصمیم گرفتم در حد بضاعت و توان اندک خودم اقدامی برای اصلاح امور بکنم، به‌ویژه که به دلیل حرفه روزنامه‌نگاری، حرفم تا حدی دررو داشت و همیشه این حرف‌ها و مشکلات را طرح می‌کردم. در همین بستر، طرح‌های جدیدی را در زمینه آواز برای اجرا نوشتم. از طرفی سال‌هاست شعر می‌گویم و به برخی شب شعرها می‌روم و سیاه مشق‌هایم را می‌خوانم. در همین جلسات شب شعر بود که با خودم گفتم وقتی شب شعر داریم، چرا شب آواز نداشته باشیم؟ خلاصه، آن طرح را وقتی حدود ۱۰ سال قبل نزد رضا مهدوی که سال‌های بسیاری را عهده‌دار مرکز موسیقی حوزه هنری بود، بردم آب پاکی را ریخت روی دستم و دیدم که وی دغدغه‌های دیگری دارد. بعد آقای پیروز ارجمند آمد و یکی از طرح‌ها را ارائه کردم که سریع تصویب شد و مشغول ضبط شدیم و خواستم طرح «شب آواز ایرانی» را با ایشان مطرح کنم که ترفیع گرفت و به دفتر موسیقی وزارت ارشاد رفت و آنجا نیز خدماتی را ارائه داد اما ماندگار نشد. من این طرح را به فرد دیگری که در حوزه هنری جایگزین ارجمند شده بود، ارائه کردم که با ذوق‌زدگی در دو سه دقیقه آن را امضا کرد و از فروردین و اردیبهشت تدارک دیدیم و نخستین شب آواز ایرانی خرداد ۱۳۹۴ در حوزه هنری برگزار شد.» [۲۱]
شیرازی در ادامه و پس از برگزاری پنج جلسه از این سلسله برنامه کناره گرفت و ضمن پرهیز از رسانه‌ای کردن علل استعفایش فقط به انتشار یک نامه خداحافظی بسنده کرد.[۲۲]
آیین آواز[ویرایش]
پس از جدایی ناگزیر از شب آواز ایرانی نشست ماهانه دیگری را در همراهی با «کانون موسیقی ارسباران» این بار در فرهنگسرای ارسباران به راه انداخت. فکر اولیه این برنامه را حسام‌الدین سراج با او در میان گذاشته بود که برنامه در نهایت با افزودن ایده‌های خود شیرازی به شکل فعلی درآمد.[۲۳] شیرازی در این باره می‌گوید: «چند طرح را با شهرام صارمی بررسی کردیم و وی زحمت پیگیری این طرح‌ها را در سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران کشید و پس از چندین ماه رفت‌وآمد به اجرای این برنامه رسیدیم. برای نام‌گذاری برنامه، چند اسم من پیشنهاد کردم و چند تا هم شهرام صارمی که در نهایت به همین «آیین آواز» رسیدیم؛ زیرا آواز از گذشته‌های دور یک آیین، سنت و روش بوده علاوه بر این عنوان آیین آواز، ایهام هم دارد. در واقع در برنامه‌مان به «آیینِ» آواز می‌پردازیم و اینکه آوازخواندن به چه شکلی است. خب، آواز جزوی از زندگی مردم بوده ولی نگرش‌های غلط و ندانم‌کاری‌ها باعث شده همین آواز که بخشی از زندگی مردم بود از آن‌ها گرفته شود؛ البته آموزش اشتباه نیز در این خصوص اثرگذار بودهاست». [۲۴] شیرازی در این برنامه عنوان کارشناس مجری را هم دارد و از طریق پرسش‌هایی که در بخش مباحث فنی و تئوریک آوازی با استادان این هنر در میان می‌گذارد در بحث‌ها مشارکت می‌کند. علی رستمیان، امیر مداح، هوشنگ فراهانی، رضا رضایی پایور، محسن کرامتی، حمیدرضا نوربخش، محمود مخدوم، تورج زاهدی، محمد منتشری، علیرضا فریدون‌پور، علیرضا پورامید، هادی منتظری، هوشنگ جاوید، میلاد کیایی، جمال‌الدین منبری، علی جهاندار، فاضل جمشیدی، حسین پرنیا، داود فیاضی، حسن ناهید، مهدی آذرسینا، مرتضی غزنوی، مسعود جاهد، شهرام میرجلالی، حسام‌الدین سراج، قاسم رفعتی، پیروز ارجمند، امیر انجیری، جاوید عباسی فلاح، محمد ملاآقایی روزبهانی، متین رضوانی‌پور، جواد جواهری، محمدتقی سعیدی، محمدهاشم احمدوند، معصومه مهرعلی، بهرام باجلان، محمدعلی کیانی‌نژاد، غلامرضا رضایی، فریبا یاوری، سعید مجیدی، علی عظیمی‌نژادان، سیدرضا طباطبایی، شفیع شجاعی ادیب، بامداد فلاحتی، داود آزاد، بهروز مبصری، مهدی امامی، علیرضا امینی و احمد مراتب از هنرمندانی هستند که در آیین آواز حضور یافته و به بحث و بررسی موضوع‌های از پیش تعیین شده، معرفی هنرجویان برتر کلاس‌های‌شان یا دست‌کم اجرای آواز و موسیقی پرداخته‌اند.[۲۵]
آیین آواز شهرستان‌ها[ویرایش]
«دریافت من از شرایط، مرا به سمتی برد که متوجه این مطلب شدم که بخش مهم آواز ما مدفون شده و آدم‌های جدی و تأثیرگذار این عرصه نیز نادیده گرفته شده‌اند و به‌شدت هم آسیب‌پذیر هستند».[۲۶] با این دیدگاه، شیرازی همچنان که در اولین نشست آیین آواز در ارسباران (و حتی پیشتر در نخستین نشست شب آواز ایرانی) اعلام کرده بود هدفش از راه‌اندازی چنین برنامه‌هایی، گسترش آن‌ها به شهرها و حتی محله‌های کشور بود. به این ترتیب، پس از تثبیت برنامه آیین آواز تهران (در فرهنگسرای ارسباران) از سال دوم فعالیت این برنامه و رونق گرفتن آن اعلام کرد که به زودی نخستین آیین آواز شهرستان‌ها در شهر زنجان افتتاح خواهد شد که در حکم افتتاحیه کلی این برنامه در تمام شهرستان‌های ایران خواهد بود و پس از این شهر نیز نوبت به بقیه شهرهای بزرگ و کوچک خواهد رسید.[۲۷] این برنامه در ۹ آذر ۱۳۹۶ در زنجان برگزار شد.[۲۸] دومین ویژه‌برنامه آیین آواز با هدف گسترش در شهرستان‌ها نیز در ۲۷ دی ۱۳۹۶ در شهرری برگزار شد.[۲۹] [۳۰]
ارائه مباحث فنی و تئوریک در هنر آواز ایرانی[ویرایش]
اگرچه قبل از راه‌اندازی شب آواز ایرانی (در مدل اولیه‌اش در سال نخست فعالیت) و سپس آیین آواز که این یکی تا امروز قالب نخستین‌اش را در ارائه مباحث فنی و تئوریک آوازی و چیدن میز بحث در ایجاد فضای مناسب و رسانه‌ای برای طرح تئوری‌های مربوط به آواز ایرانی حفظ کرده نیز گاهی در گوشه و کنار، این بحث‌ها عرضه می‌شد اما بی‌گمان پس از شب آواز ایرانی که با خروج شیرازی تغییر مسیر داد، آیین آواز به نوعی نخستین نشست تخصصی و آموزشی جدی و دامنه‌داری بود که نسبت به تداوم ایجاد و ارائه این مباحث اهتمام نشان داد. او مبدع و راهگشای چنین نشست‌هایی با موضوع هنر آواز ایرانی در کشور بوده:[۳۱] «ما در این زمینه تا حد زیادی با فقر تئوریک روبرو هستیم[۳۲] اگرچه یکی از غنی‌ترین گنجینه‌های موسیقایی و آوازی را داریم که همانا ردیف دستگاه‌های موسیقی است، اما شوربختانه به‌شدت از نظر تئوریک در مضیقه‌ایم و در این زمینه به کم‌کاری نهادینه مبتلا هستیم. این فقر تئوریک باعث شده تا به‌محض اینکه یک هنرجوی باهوش پرسشی مهم و اساسی را مثلاً در زمینه متر آواز، سرعت اجرای تحریر یا ریتم در آواز از استاد و مدرسی می‌پرسید، معمولاً با پاسخ‌هایی کلی و مبهم از قبیل اینکه باید در خود این گوشه یا آن دستگاه دقت کنی تا متوجه مطلب بشوی، روبه‌رو می‌شود. علتش هم این است که در شیوه آموزش سینه به سینه معمولاً به تکرار مو به مو و درست هر مطلب رضایت داده می‌شود، وگرنه در هر بخش از ردیف‌سازی و آوازی ما، ده‌ها مطلب مهم و کارگشا نهفته‌است. همین فقر تئوریک باعث شده تا مدرسان خیلی چیزها را به گذشت زمان واگذار کنند و مدام به شاگرد بگویند، فلان مطلب مثلاً دو - سه سال دیگر خود به خود دستت می‌آید و بر آن مسلط خواهی شد. البته هیچ‌کس منکر زحمت‌های استادان و مدرسانی نیست که این‌چنین در شرایط سخت روزگار ما به امر مهم و حیاتی آموزش مشغول‌اند، ولی از یک جایی باید به فکر چاره برای این فقر تئوریک آوازی باشیم.»[۳۳] مسئله مهم این است که هنوز بسیاری از مسائل تئوریک در هنر آواز به‌صورت ناشناخته و بکر باقی‌مانده و اصلاً کسی به سراغ آن‌ها نرفته تا بنیاد تئوریک هر بخش به درستی گذاشته شود. مهم این است که ابتدا طرح موضوع شود. با توجه به اقبالی که برنامه آیین آواز برانگیخته می‌توان به تداوم برگزاری چنین نشست‌هایی دلخوش بود و حتی شاهد تکثیر این برنامه‌ها در شهرها بود و به تداوم این کار در استان‌های مختلف دل بست. همچنین مخاطبان برنامه نیز معمولاً از اهالی جدی آواز هستند که وقتی جرقه یک بحث فنی و موضوع جدید در ذهن آن‌ها زده شود، در آینده شاهد تداوم این بحث‌ها در محافل آوازی و موسیقایی خواهیم بود.[۳۴] «واقعیت ماجرا این است که متأسفانه همه ما و در کل، هنر آواز دارد چوب نگاه‌ها و برداشت‌های نادرست را می‌خورَد. یک سری شامل نگاه مدیران و مسئولان دولتی است که تلقی‌شان را از آواز به روز نکرده‌اند و هنوز با نگاه چند دهه پیش به این هنر ملی که به نوعی گنجینه عظیم شعری و موسیقایی این سرزمین است، می‌نگرند و دسته دوم هم رسانه‌ها هستند که در ارائه مجموعه داشته‌های ما از آثار قدیم و جدید آوازی خست به خرج می‌دهند و به تصور عدم استقبال عامه مخاطبان از آن رویگردانی می‌کنند. اما دسته سوم که به نظرم مهم‌ترین گروه در راهبرد خطاآلودِ این سال‌های هنر آواز هستند خود اهالی موسیقی و آواز محسوب می‌شوند که با این گنجینه مهمی که به آن‌ها ارث رسیده خوب و درست رفتار نمی‌کنند.»[۳۵] «امیدوارم این شیوه ارائه مباحث تئوریک آوازی همراه با اجرا و مثال‌های عینی در آواز از طریق بیان نکته همراه با خواندن و ارائه مثالی همان مطلب به شیوه‌ای فراگیر توسط استادان فن در برنامه‌های رسمی رواج پیدا کند تا بالاخره پس از این همه مدت، ما شاهد گنجینه تئوریک خوبی در هنر آواز بشویم. به نظرم اسباب همه گونه فراهم است و فقط همت و پشتکار لازم است تا ما بتوانیم بر فقر تئوریک در زمینه گنجینه غنی آوازیمان چیره شویم.»[۳۶]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ««سکانس آخر» برای پرفروش شدن نوشته نشد». خبرگزاری مهر. دریافت‌شده در ۱۹ خرداد ۱۳۹۵.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «دهه‌شصتی‌ها در بازار کتاب». خبرگزاری میراث فرهنگی. ۹ اسفند ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۳۰ بهمن ۱۳۹۴.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «گپی با علی شیرازی دربارهٔ سکانس آخرش» (PDF). روزنامه صبا. ۵ خرداد ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۶ خرداد ۱۳۹۵.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ وبسایت همشهری- ۲۴ مرداد ۱۳۹۴
- ↑ وبسایت سوره مهر- 10 آبان 1396
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ «خوانندگی علی شیرازی در مستند فرخی یزدی». خبرگزاری ایلنا. دریافت‌شده در ۲۶ بهمن ۱۳۹۴.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «نهمین برنامه "آیین آواز"برگزار می‌شود». خبرگزاری آرتنا. ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «حضور علی شیرازی در برنامه «گجلر» شبکه اشراق زنجان». خبرآنلاین. ۱۳ شهریور ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۲۷ شهریور ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «مصاحبه و اجرای آواز علی شیرازی». وبسایت آپارات. ۱۷ شهریور ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۲۵ شهریور ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «نگاهی به صدا و آوازِ «علی شیرازی»». وبسایت آوای ایرانیان. ۱۷ فروردین ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۹ آبان ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ کتاب صد و ده سال ساز و آواز، مهدی کرمانی‌زاده، انتشارات جاودان خرد، چاپ اول 1396 - بازدید شده در 9 آبان 96
- ↑ «خاطرات یک منتقد سینما از تلویزیون در دهه ۶۰». خبرگزاری مهر. دریافت‌شده در ۲۶ بهمن ۱۳۹۴.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «علی شیرازی «سکانس آخر» را به نمایشگاه کتاب رساند». خبرگزاری مهر. دریافت‌شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ ایرج نابغه آواز ایران، انتشارات طراحان هنر و انشارات چهارحوض، سال ۱۳۹۶
- ↑ خسرو خوبان، سال 1388، انتشارات شلفین
- ↑ سکوت گویا، انتشارات آتنا، سال 1386
- ↑ «نخستین آیین آواز در سال جدید برگزار شد». خبرگزاری ایلنا. دریافت‌شده در ۳ اردیبهشت ۱۳۹۷.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «خوانندگان از آواز دوری می‌کنند». روزنامه قانون. دریافت‌شده در ۳ اردیبهشت ۱۳۹۷.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ روزنامه همبستگی- 16 فروردین 1397
- ↑ «گفتگو با مجری طرح شب آواز ایرانی». همشهری آنلاین. ۲۴ مرداد ۱۳۹۴. دریافت‌شده در بهمن ۱۳۹۴. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازدید=را بررسی کنید (کمک)صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد. - ↑ «صداهای تقلیدی به معضل بزرگی بدل شده اند». ۱۲ اسفند ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۱۲ اسفند ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «نامه خداحافظی علی شیرازی از «شب آواز ایرانی»». ۲۰ آبان ۱۳۹۴. دریافت‌شده در ۶ خرداد ۱۳۹۵.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «این یوسف گمنام ما!». وبسایت روزنامه دنیای اقتصاد. دریافت‌شده در ۲۳ آبان ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «صداهای تقلیدی به معضل بزرگی بدل شده اند». ۱۲ اسفند ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۱۲ اسفند ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «برنامه‌ای برای ارائه برداشت‌های ساده آوازی». خبرگزاری ایسنا. دریافت‌شده در ۱۰ مهر ۱۳۹۵.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ وبسایت خبرگزاری صبا- 7 خرداد 1397
- ↑ وبسایت رادیو آوا- 12 مهر 1396
- ↑ «آواز ایرانی نه محدود است و نه غمگین». خبرگزاری فارس. دریافت‌شده در ۱۱ آذر ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ وبسایت خبرگزاری صدا و سیما تهران- 30 دی 1396
- ↑ ««آیین آواز ایرانی» در شهر ری برگزار شد». خبرگزاری صدا و سیما تهران. پارامتر
|پیوند=ناموجود یا خالی (کمک); پارامتر|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک)صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد. - ↑ «زنجان میزبان آیین‌آواز می‌شود». خبرآنلاین. دریافت‌شده در ۶ آذر ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «دهمین نشست «آیین آواز» برگزار شد». روزنامه اطلاعات. دریافت‌شده در ۶ آذر ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «ریتم در آواز تا حد زیادی به حال خود رها شده‌است». وبسایت خانه موسیقی. دریافت‌شده در ۶ آذر ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ وبسایت خبرگزاری ایسنا- 30 بهمن 1395
- ↑ وبسایت خبرگزاری مهر- 10 مرداد 1396
- ↑ «ریتم در آواز ایرانی مغفول مانده‌است». وبسایت خبرگزاری ایرنا. دریافت‌شده در ۶ آذر ۱۳۹۶.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
This article "علی شیرازی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:علی شیرازی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
|
This page exists already on Wikipedia. |
