فاطمه بنت حسین
فاطمه دختر حسین، یکی از دختران حسین بن علی بود و مادرش ام اسحاق دختر طلحه بن عبیدالله[۱] بوده‌است. او در واقعه کربلا حضور داشت و پدرش قبل از مرگ وصیت و ودایع امامت را به او سپرد. او در بین دختران حسین بن علی بیشترین شباهت را به جدش فاطمه داشت و به همین دلیل حسین او را به عقد حسن بن حسن دراورد.[۲]
فاطمه و حسن در کربلا حضور داشتند اما حسن کشته نشد و اسماء بن خارجه فزاری جانش را نجات داد اما فاطمه همراه با اسیران به کوفه و شام رفت و خطبه‌هایی در کوفه خواند.[۳][۴] او پس از بازگشت از شام به مدینه رفت. او بعد از مرگ حسن یک سال بر مزار او خیمه‌ای برپا کرد و به عزاداری و عبادت پرداخت.[۵] او بعداً با عبدالله بن عمرو بن عثمان بن عفان ازدواج کرد. فاطمه از مجموع ازدواج‌های خود دارای هفت فرزند شد که حسن مثلث یکی از آنان بود. او سرانجام در سال ۱۱۷ هجری از دنیا رفت و در قبرستان باب‌الصغیر دفن گردید.[۶]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- کتاب وقایع الشهور و الایام
پیوند به بیرون[ویرایش]
- تعزیه نامه ی قدیمی فاطمه ی صغرا به همراه شعر shahrefarang.com
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون اسلام است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
This article "فاطمه بنت حسین" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:فاطمه بنت حسین. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
|
This page exists already on Wikipedia. |
