قانون نجات
این مقاله، قانون نجات، اخیراً بهواسطهٔ فرایند ایجاد مقاله ایجاد شدهاست. بازبینیکننده در حال بستن درخواست است و این برچسب احتمالاً بهزودی برداشته میشود.
ابزارهای بازبینی: پیشبارگیری بحث اعلان به نگارنده |
خطای اسکریپتی: پودمان «AfC submission catcheck» وجود ندارد. قانون نجات اصطلاحیه که به وسیله ی AR Jonsen در سال 1986 به کار گرفته شد و در حوزه های متنوع اخلاق زیستی بکار گرفته میشود: [۱]
- "کار درک شده برای نجات در خطر در صورت ممکن بودن" (بوشنر و همکارانش، 1994، pp901)
- "حس کار فوری که مردم به آنهایی که خودشان را با یک مریضی جدی به خدمات بهداشتی میشناسانند حس می کنند" (Nord et al., 1995b, pp90)
- " التزام اخلاقی برای نجات آنهایی که زمانی امکان دارد پول برای مانع از مرگ در جمعیت بزرگتر خرج شود" (Doughety, 1993, pp1359)
- "مایل بودن انسان با قدرت برای نجات آدم در معرض خطر مشخص شده، بدون توجه داشتن به خرج، به قیمت بی نام که پس از مراقبت ها محروم میشوند" (آزبورن و ایوانز، 1994، ص 779)
نقد[ویرایش]
قانون نجات بوسیله ی شپلی اور و جاناتان ولف در متن "سازگاری به صرفه بودن قانون نجات: تقسیم کار اخلاقی" حمله شده است. [۲] آنها میگویند کارهای این قانون به بیعدالتی و پیامد بهداشتی غیر یه صرفه با محدودیت منابع محدود است. برای بکار بردن از تجزیه و تحلیل اثربخشی خرج ( QALYs ) به عنوان پایه محکم تصمیم با اولویت میخواهند.
برای دوری از قرار دادن پزشکان در "نقش غیرانسانی" در تصمیم در بیماران و اثربخشی خرج، آنها درخواست "تقسیم کار" مابین دولت ها/موسسه هایی که منبع ها را بر پایه اثربخشی هزینه اختصاص میدهند و پزشک هایی اند که تلاش میکنند بر پایه محدودیت ها نجات دهند، چون آنها مسئول نیستند.
اور و ولف نتیجه میگیرد: «قانون نجات شهود قوی دارد. و بیانگر انسانیت مشترک ماست و جلو گیری از نجات بخاطر خرج، از نظر اخلاقی بد بنظر میرسد، در موردهایی تمام خصوصیتهای پارادایم قاعده نجات را ندارند. به هر روی در دنیای پیچیده و با منبع های محدود، به صرفه بودن را نمیشود ندید گرفت. بنظر میرسد که این دو نوع نتیجه گیری آشتی نمیپذیرند. با این وجود ما اعتقاد داریم که این ظاهر گمراه میکند و پدیده عمومی تصمیم پزشکی مشخص میکند چطور میشود این دو را با هم وفق داد. تصمیمگیری اختصاص منبع ها از تحلیل اثرگذاشتن خرج (CEA) پیگیری میکند، با اینکه تصمیمگرفتن اتاق اورژانس و تصمیمگرفتن «کنار بالین» مربوطه خیلی به استدلال نجات نزدیک است. دلیل بسیارخوبی برای این تقسیم وظیفه امکان دارد، گرچه ما قبول کردیم این عکس ساده نیاز به تصحیح دارد که روشهای مختلفی که در هر دو سبک استدلال در هر دو مکان اتفاق میافتند، انطباق شود. با این حال، نکته میماند: تجزیه و تحلیل به صرفه برای تصمیم گرفتن در مورد ابزار نجات نیاز است. که بعد از آن نجات به روشی انجام شود که عملا با خرج محدود نشده است. "
"انطباق شدن قانون نجات به صرفه بودن" درهمه گیری شدن ها مهم است.[نیازمند منبع] بیشتر ایالت ها تجزیه و تحلیل به صرفه را در کارهای قرنطینه و دیر شدن دخالت های پزشکی با نظم با استدلال "قاعده نجات" در همه گیری کووید-19 2020-2021 ندیده شده است. [۳]
اور و وولف در سال 2014 چنین گفت که "قانون نجات" نتیجه گیری نادرست است. به صرفه بودن با کمک QALYs با توجه به محدودیتهای منبع ها، صد در صد مواقع به نتیجه های اخلاقی کاملتر و نتیجه های سلامت عموم نتیجه میشود. رده:اصول اخلاقی رده:اخلاق زیستی رده:اخلاق کاربردی
This article "قانون نجات" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:قانون نجات. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
- ↑ McKie, John & Jeff Richardson (2003) "The Rule of Rescue" Social Science & Medicine Volume 56, Issue 12, June 2003, Pages 2407-2419
- ↑ خطای لوآ در پودمان:Citation/CS1/en/Identifiers در خط 47: attempt to index field 'wikibase' (a nil value).
- ↑ see e.g. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/bioe.12771 and https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/opinie-een-beleid-van-redden-nu-richt-op-termijn-alleen-maar-meer-coronaschade-aan~b6071d49/