محسن اردشیر
این مقاله ممکن است واجد شرایط معیارهای حذف سریع ویکیپدیا باشد به عنوان مقالهای دربارهٔ یک شخص حقیقی، تکحیوان، یک سازمان (باند، باشگاه، شرکت و…)، محتوای وب یا رویداد سازمانیافته که به گونهای باورپذیر اهمیت موضوع مقاله را نمایش نمیدهد. محس م۷ را ببینید.
اگر این مقاله واجد شرایط معیارهای حذف سریع نیست، یا قصد دارید درستش کنید، لطفاً این آگاهسازی را بردارید، ولی این آگاهسازی را از صفحههایی که خودتان ایجاد کردید حذف نکنید. اگر شما این صفحه را ایجاد کردید، و مخالف دلیل ارائهشده برای حذف هستید، میتوانید روی دکمهٔ زیر کلیک کنید و پیامی بگذارید که دلیل عدم موافقتتان با حذف این مقاله را توضیح دهد. شما میتوانید برای آگاهی از پاسخی به پیامتان از این صفحهٔ بحث بازدید کنید. توجه داشتهباشید این مقاله زمانی که با این آگاهسازی برچسب خورد، اگر بدون تردید واجد شرایط معیارهای حذف سریع باشد یا اگر توضیحی که به صفحهٔ بحث ارسال شود ناکافی باشد ممکن است در هر زمان حذف شود.
لطفاً تا جای ممکن از یک الگوی خاصتر استفاده کنید - {{حس-فرد}}، {{حس-حیوان}}، {{حس-باند}}، {{حس-باشگاه}}، {{حس-شرکت}} یا {{حس-وب}}. یادداشت برای نویسندهٔ صفحه: شما صفحهٔ بحث نوشتار را هنوز ویرایش نکردهاید. اگر میخواهید با این حذف سریع مخالفت کنید، روی دکمهٔ بالا کلیک کنید تا بتوانید در صفحهٔ بحث پیامی بگذارید و توضیح دهید چرا در این اندیشه هستید که این مقاله نباید حذف شود. اگر از پیش پیامی در صفحهٔ بحث گذاشتهاید ولی این پیام همچنان نشان داده میشود، برای پاکسازی میانگیر صفحه تلاش کنید. این صفحه آخرین بار توسط WikiMasterBot2 (مشارکتها | سیاههها) در ۱۰:۱۳ یوتیسی (۴ سال پیش) ویرایش شدهاست. |
محسن اردشیر بهرستاقی | |
---|---|
همسر(ها) | غنچه شکوهیان |
زندگی نامه[ویرایش]
محسن اردشیر (انگلیسی: Mohsen Ardeshir)،(زاده 1360 در آمل) نویسنده، کارگردان، بازیگر و طراح صحنه اهل ایران است.
اردشیر در سینما شاگرد اصغر فرهادی و در تئاتر شاگرد دکتر قطب الدین صادقی و اسماعیل پرقوه می باشد. همسر وی غنچه شکوهیان از کارگردانان به نام تئاتر است. حاصل ازدواج او یک دختر به نام انار می باشد.[۱]
زندگی هنری[ویرایش]
محسن اردشیر متولد 25 آذر 1360، اهل آمل، کوچه برزگر است. وی به همراه همسرش غنچه شکوهیان کارگردان تئاتر که در اکثر کارها کنار وی است به فعالیت در این حوزه می پردازد. این دو با هم گروه تئاتر سونر را به راه انداخته و موفق شدند با کسب 4 جایزه از جشنواره بین المللی تئاتر فجر برای نمایش خوشه برنج و همچنین برنده جایزه ویژه از جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی ایران می باشد. وی همچنین توانسته است بازیگر برتر مرد را برای نمایش حرف حرف حرف از جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی ایران را کسب نماید.
روزنامه شرق در وصف نمایش خانه سیاه است در جشنواره بین المللی تئاتر فجر آورده است: خانه سیاه است، آبروی جشنواره سی و ششم.
اردشیر دارای یک فرزند به نام انار می باشد. همچنین وی به عنوان یکی از پرافتخارترین کارگردان های تئاتر مازندران شناخته می شود.
نمایش ها[ویرایش]
از آثار محسن اردشیر میتوان به:
تئاتر صحنه ای:
آهای کی اونجاست، نویسنده ویلیام سارویان، کارگردان محسن اردشیر
خوشه برنج، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
گیل گمش، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
هاپ، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
خانه سیاه است، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
تیرماه سیزده شو، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
ورف چال شهر زنان، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
مرگ آنجل ها، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
آیا فشار باعث توهم می شود، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
هزارسنگر، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
در کفش دیگری، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
آل، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
کله آبی، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
کاش می شد منم بیام، کارگردان محسن اردشیر
آنتی شکسپیر، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
مونگ بهیتی، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
آیین نوا، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
باهم، بی هم، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
من یک آشغالم، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
درخت زندگی، نویسنده، طراح و کارگردان محسن اردشیر
شمشیر ابن ملجم، کارگردان محسن اردشیر
حرف حرف حرف، بازیگر محسن اردشیر
انسان و آرزو، نویسنده و کارگردان محسن اردشیر
کاش درخت پیر بودم و آرزوی ...، نویسنده و کارگردان محسن اردشیر
افتخارات[ویرایش]
برنده جایزه ویژه از جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی ایران برای نمایش انسان و آرزو
کسب دیپلم افتخار و تندیس جشنواره بین المللی تئاتر فجر در بخش نویسندگی برای نمایش خوشه برنج
کسب دیپلم افتخار برای کارگردانی از جشنواره بین المللی تئاتر فجر برای نمایش خوشه برنج
کسب دیپلم افتخار برای طراحی فضا از جشنواره بین المللی تئاتر فجر برای نمایش خوشه برنج
کاندیدای طراح نور برای نمایش مرگ آنجل ها از جشنواره بین المللی تئاتر فجر
برنده جایزه اول پژوهش برای نمایش آیین نوا در جشنواره بین المللی تئاتر مریوان
کسب جایزه اول نویسندگی و کارگردانی اول از جشنواره ئملی تیرنگ
بازیگر برتر مرد در جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران برای نمایش حرف حرف حرف
برنده جایزه اول تماشاگران از جشنواره بین المللی تئاتر مریوان
برنده جایزه نخست بخش موسیقی و رتبه دوم کارگردانی و جایزه نخست طراحی پوستر و بروشور برای نمایش مونگ بهیتی از جشنواره بین المللی تئاتر مریوان
کسب رتبه دوم طرح و ایده از جشنواره ملی تئاتر شهروند لاریجان
کسب جایزه نویسندگی و کارگردانی از جشنواره ملی مهر کاشان برای نمایش هاپ
تدریس و داوری[ویرایش]
مدرس بازیگری در ورکشاپ بین المللی تئاتر خیابانی مریوان
مدرس بازیگری و کارگردانی در خانه هنرمندان
داوری در جشنواره بین المللی تئاتر مقاومت
داوری در جشنواره ملی تئاتر آرخه [۲]
گروه تئاتر سونر[ویرایش]
محسن اردشیر سرپرست گروه تئاتر سونر می باشد و به همراه همسرش غنچه شکوهیان با تاسیس آکادمی بازیگری خانه پدری هنرمندان و تاسیس تماشاخانه سونر واقع در مازندران، آمل، طبقه فوقانی سینما بهمن شروع به تربیت نسل جدیدی از علاقه مندان به عرصه بازیگری کرده است.
مصاحبه[ویرایش]
'''در گفت و گو با تئاتر فستیوال''' [۳][ویرایش]
محسن اردشیر : آرزویم این است روزی بتوانیم جنگ را متوقف کنیم.
نمایش ” مرگ آنجل ها ”به نویسندگی و کارگردانی محسن اردشیر از شهر آمل یکی از نمایش هایی است که در بخش ” مسابقه مرور تئاتر ایران ” سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر در تالار هنر به روی صحنه رفت . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با کارگردان این اثر نمایشی داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید:
محسن اردشیر در رابطه با قصه نمایش ” مرگ آنجل ها ” گفت : ” قصه این نمایش روایتگر زندگی ماهی هایی در آکواریوم ، به نام ماهی های آنجل است . ما یک نوع ماهی داریم به اسم آنجل که خیلی زیبا و شبیه به فرشته ها هستند . نام نمایشنامه نیز بر این اساس انتخاب شده است. “
وی در خصوص شکل گیری این نمایش افزود: “ تمرینات این نمایش در آمل حدود ده ماه زمان برد . سپس به مدت ۱۸ روز در آمل اجرا گذاشتیم و اساتید بسیاری من جمله دکتر قطب الدین صادقی ، مهران احمدی ، نفیسه روشن ، رضا بنفشه خواه و … از تهران به دیدن این نمایش آمدند و از این اثر حمایت کردند و شاید بتوانم بگویم تنها نمایشی بود که دکتر قطب الدین صادقی در وصف آن یک بیانیه محکم صادر کردند . “
اردشیر با ابراز نارضایتی از سالن اجرای این نمایش در جشنواره گفت: ” من برای اجرای این نمایش درخواست تالار اصلی داده بودم ، اما این تالار را به من دادند و از این اتفاق بسیار ناراحت هستم . زیرا ما در این سالن حتی دکورمان را نمی توانستیم جابه جا کنیم . در حالی که ما در سال گذشته چهار جایزه از جشنواره فجر دریافت کردیم و در تمام فستیوال های کشور شرکت می کنیم . ولی متاسفانه بچه های شهرستان وقتی جایزه می گیرند و به شهرشان برمی گردند ، از یاد همه می روند . ما تهران نیستیم که اجرا بگذاریم و بیایند اجرای مان را ببینند و از ما حمایت کنند به همین خاطر زود فراموش می شویم و فکر نمیکنم که عادلانه باشد . “
وی در ادامه گفت : ” گرچه امسال دیدم که به تمامی گروه های شهرستانی سالن های خوب داده بودند ، البته نه اینکه بخواهم بگویم قصد و منظوری داشته اند ، نه به این صورت نبوده است ولی وقتی من برای تالار اصلی درخواست دادم ، آقای حاجیان گفتند امسال قرار است در تالار اصلی تمامی آثار خارجی باشد ، تالار وحدت هم کویا هزینه دارد ! و به هر حال شانس ما نشد. “
'محسن اردشیر با بیان اینکه مخاطبان زیر ۱۴ سال نباید به دیدن نمایش ” مرگ آنجل ها ” بنشینند گفت: “' ما در این نمایش صحنه هایی بدتر از این هم داشتیم اما به واسطه حضور تماشاگر در جشنواره آن صحنهها را اجرا نکردیم ، اما در تهران که اجرا بگذاریم آن صحنه ها را اضافه خواهیم کرد.”
این کارکردان در پایان در رابطه با پیام نمایش ” مرگ آنجل ها ” توضیح داد : “من از اولین روزی که این نمایش را آغاز کردم ، با خود گفتم من جرات اسلحه در دست گرفتن ندارم ، ولی جرات این را دارم که روی صحنه حرفم را بزنم . در حقیقت ” مرک آنجل ها ” یک ادای دینی است به تمام کسانی که در جنگ از بین می روند و دلیلش را خودشان هم نمی دانند ، حتی ما هم نمیدانیم دلیلش چیست ، پول ، ایدئولوژی و یا هر چیز دیگر باعث مرگ این عزیزان می شود . فرقی ندارد ایرانی باشی یا در هر کجای دنیا که باشی . من دوست دارم نمایشی اجرا شود که روزی بتوانیم جنگ را متوقف کنیم.”
'''در مصاحبه اختصاصی با تئاتر فستیوال''' [۴][ویرایش]
محسن اردشیر: قصه در حافظه تاریخی ما ایرانیان نقش بسزایی دارد / نگاه بخش بین الملل و انتخاب داوری جشنواره تئاتر فجر بیشتر شبیه شوخی است.
نمایش “خانه سیاه است” به نویسندگی و کاگردانی محسن اردشیر از آمل یکی از نمایش هایی است که در بخش میهمان سی و هفتمین جشنواره تئاتر فجر در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه رفت . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با کارگردان این اثر که به زندگی فروغ فرخزاد می پردازد ، داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید:
چه شد که به سراغ زندگی فروغ فرخزاد رفتید و آن را به نمایش درآوردید؟
یک ادای دین است . به راستی چرا نباید به سراغ بزرگترین زن تاریخ معاصر کشورمان بروم ؟ فروغ برای من پر است از جسارت وعصیان و خود بودن . به راستی کدامیک از ما خود واقعی را زندگی می کند . علاقه شدید من به فروغ و نیاز جامعه امروز ما منجر به خلق این اثر شد.
انتخاب فرم پرفورمنس برای اجرای این نمایش، به چه دلیل بود ؟ آیا علاقه شما فعالیت در زمینه پرفورمنس است یا اینکه زندگی فروغ فرخزاد و نوگرایی این شاعر ، شما را به این سبک نمایشی رساند؟
من علاقه شدیدی به تاتر حرکت یا بدن یا فیزیکال یا رقص و … دارم. حرکت ، یک عمل جادویی است و شما را چون فلسفه در خود گره می زند و در فکر و احساس شما تنیده می شود.
وقتی به گذشته و آیین ها نگاه می کنید ، حتی امروز ، این حرکت است که جاودانه باقی مانده و عموما کلام حذف شده است . به اندازه کافی کلام ، برایمان سوء تفاهم ایجاد می کند اما حرکت شما ، ذهن تان و تمام وجودتان را با خود می برد و عجیب تاثیر شگرف بر تن و روح آدمی می گذارد. در مورد اینکه این یک پرفورمنس یا فیزیکال و یا … است ، بهتر است خود مخاطب انتخاب کند که چیست . جدا از بحث پرفورمنس ، در بسیاری موارد ، سوال می شود این چه سبکی است . از دید من سبک ها منسوخ شده اند . ما در دوره ایی هستیم که هر روز چیزی جدیدی جایگزین چیز جدیدتری می شود . من دوست ندارم نامی برایشان انتخاب کنم ، اما به اجبار و باز هم کلام ، جهت ارتباطی عمیق تر ، فیزیکال را برایش انتخاب کرده ام . اما در این اجرا ، من بحث تن و روان فروغ را مطرح می کنم، چرا که بخاطر همین تن ، چه دردها که نصیبش نشد و چه سنگ ها که نخورد.
در “خانه سیاه است” با اینکه پرفورمنس ارائه می دهید ، قصه گویی فراموش نمی شود و با فرم و روایت ، تواما نمایش را به پیش می برید . چقدر به قصه گویی در نمایش ، قائل هستید؟
من باید بدانم در کجا و برای چه کسانی اجرا می کنم . اینجا ایران است و مخاطب دنباله رو قصه. انگار قصه در حافظه تاریخی ما ایرانیان نقش بسزایی دارد ولی فکر می کنم اگر به این امر که تئاتر ، فرایند ارتباط بین تماشاگر و صحنه است ، توجه کنیم ، حتما قصه بخش اصلی کارمان خواهد بود.
در مورد انتخاب cast و شیوه تمرینات خود بگویید. بازیگران خود را با توجه به اینکه باید در حوزه پرفورمنس توانا می بودند ، چگونه انتخاب کردید؟
من و همسرم غنچه شکوهیان، در آمل آموزشگاه بازیگری داریم که هنرمندان آمل و بیش از ۵۰۰ نفر که از سراسر استان مازندران می آیند را آموزش می دهیم . این بچه ها از دل کلاس هایمان به این توانایی رسیدند . عموما در کلاس هایمان از تمامی متدهای دنیا استفاده می کنیم و در تمرینات مان بیشتر از تمرین های میرهولد استفاده می کنیم . انتخاب بچه ها برایمان آسان بود چرا که با قابلیت های تک تک بچه ها آشنا بودم و این کار را برایمان آسان می کند .
وضعیت تئاتر در شهرستان آمل چگونه است؟ هم امکانات سخت افزاری و هم میزان فعالیت گروه ها در طول سال و هم میزان استقبال از نمایش ها توسط مردم؟
نمایش “خانه سیاه است” پرفروش ترین اثر نمایشی استان مازندران است و گروه ما که نامش “سونر” است پر افتخار ترین گروه تئاتر مازندران می باشد . ما در اکثر جشنواره های ملی و بین المللی ایران از جشنواره تئاتر فجر و جشنواره تئاتر خیابانی مریوان و جشنواره تئاتر دانشجویی و … جایزه گرفته ایم.
ما برای خودمان مخاطب ساختیم، مثلا در نمایش هایی که در آمل اجرا می کنم ، می دانم در بدترین وضعیت ، بیشترین مخاطب را خواهم داشت . این اعتماد مخاطب به ما ، حاصل سال ها و روزها و ماه ها تلاش تک تک اعضای گروه است اما در مورد بقیه گروه ها صدق نمی کند . ما یک کمپانی تئاتر هستیم . شاید در ایران اصلا کمپانی تعریف نشده باشد اما ما برای خودمان تماشاخانه و آرشیو ۷۰۰ دست لباس و آرشیو نور و آرشیو صدا و … داریم و ۷ نیرو به طور مستقیم با حقوق و مزایا و ۱۰ نفر غیر مستقیم از درآمد حاصله استفاده می کنند . باید بگویم امکانات سخت افزاری شهرمان بیشتر به کویر شباهت دارد اما ما بعد از سال ها برای خودمان و گروه مان امکاناتی را تهیه کرده ایم ، به طور مثال در جشنواره تئاتر فجر استانی ، ابراهیم پشت کوهی و یاسر خاسب ، در سالن آمل اجرا داشتنند. سالن تئاتر، بعصی از نورها برای اجرا را نداشت و من از آرشیو گروه ، برای سالن نور بردم و بخوانید حدیث مفصل از این مجمل.
جشنواره سی و هفتم تئاتر فجر را هم از نظر آثار حاضر در جشنواره و هم نحوه مدیریت و برنامه ریزی ، چگونه ارزیابی می کنید؟
چه بگویم که خون است دلم. همین قدر که نمایش مان در بخش مهمان است ، یعنی چه ؟ من حرف ها و نقدهای بسیاری به جشنواره تئاتر فجر دارم و کاش دوستان بعد از جشنواره ، کارگردان های سراسر ایران را دعوت و نظر خواهی می کردند تا هر سال نگوییم سال به سال دریغ از پارسال. متاسفانه نگاه بخش بین الملل و انتخاب داوری بیشتر شبیه شوخی است و من این شوخی را جدی نگرفتم.
شما یک نگاه به حال و روزِ امروز مملکت ما بکنید ، می فهمید که تئاتر ما نیز چون حال و روزِ امروز مردم ما حالش خوب نیست . جشنواره ۳۷ فجر ، سنش بیشتر به بچه های دو ساله می خورد تا فجر ۳۷. هنوز در پس این همه سال، مشکلات اساسی را ریشه کن نکرده ایم . مردم و هنرمندان ، اولیش خودم نسبت به شرایط مان بی اهمیت شده ایم و این یعنی فاجعه . چند بار بعد از جشنواره آمدیم و مشکلات را ریشه یابی و بررسی کردیم ! چقدر راه اشتباه و کوچه بن بست را باید برویم و باز بفهمیم که این کوچه بن بست است ! چقدر باید حرف زد!
بیان و حرف چون نمایش “خانه سیاه است” کار ساز نیست، باید حرکت کرد و پر از جوشش بود تا روزنه ایی خلق شود اما نمی توانم از مرد نجیب و با شرافت تئاتر ایران، علی عابدی ممنون نباشم که اگر ایشان نبود اجرای نمایش ما هم در جشنواره تئاتر فجر نبود.
فهرست[ویرایش]
- ↑ محسن اردشیر (انگلیسی: Mohsen Ardeshir)،(زاده 1360 در آمل) نویسنده، کارگردان، بازیگر و طراح صحنه اهل ایران است.
- ↑ داوری در جشنواره ملی تئاتر آرخه
- ↑ محسن اردشیر : آرزویم این است روزی بتوانیم جنگ را متوقف کنیم.
- ↑ محسن اردشیر: قصه در حافظه تاریخی ما ایرانیان نقش بسزایی دارد / نگاه بخش بین الملل و انتخاب داوری جشنواره تئاتر فجر بیشتر شبیه شوخی است.
پیوند به بیرون[ویرایش]
This article "محسن اردشیر" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:محسن اردشیر. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.