You can edit almost every page by Creating an account. Otherwise, see the FAQ.

منصور مهرنگ

از EverybodyWiki Bios & Wiki
پرش به:ناوبری، جستجو

منصور مهرنگ (زاده ۱۶ خرداد ۱۳۱۳ خورشیدی در تهران - درگذشته ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ خورشیدی در تهران) استاد زبان و ادبیات فارسی ، شاعر ، نویسنده و ‌پژوهشگر ایرانی [۱]است.

رنگ]]
نام منصور مهرنگ
زاد روز ۱۶ خرداد ۱۳۱۳ تهران
درگذشت ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۸
آرامگاه تهران،قطعه نام‌آوران بهشت زهرا ردیف ۴۱ شماره ۲۰
ملیت   ایرانی
نقشهای برجسته استاد زبان وادبیات فارسی، شاعر، نویسنده و پژوهشگر

ریاست کرسی ادبیات دانشکده افسری

دانشگاه دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز

زندگینامه[ویرایش]

منصور مهرنگ در۱۶خرداد ۱۳۱۳ خورشیدی درمحله خانی آباد تهران، چشم به جهان گشود . وی پس از اتمام تحصیلات دبیرستان برای خدمت سربازی وارد ارتش شد و در حین خدمت به تحصیل ادامه داد و با کسب رتبه یک کشوری وارد دانشگاه شده و در رشته زبان وادبیات فارسی به ادامه تحصیل پرداخت . وی پس ازاتمام تحصیلات دانشگاهی در سال ۱۳۴۲ به پژوهش ، تألیف و تدریس مشغول شد. او در سال ۱۳۴۶ به ریاست کرسی ادبیات دانشکده افسری رسید . درتیرماه سال ۱۳۵۸ به تقاضای خود با درجه سرهنگ دومی بازنشسته شد. بعد از آن در دبیرستان ها وآموزشگاه های تهران از جمله دبیرستان البرز ، دبیرستان رازی ، دبیرستان مطهری به تدریس ادبیات فارسی مشغول گردید. منصور مهرنگ مدتی در نوجوانی در رادیو تهران با همکاری بانو روحبخش در برنامه زنده به اجرای ویلن پرداخت و همچنین بعد از آن با بخش ادبی و موسیقی برنامه ارتش رادیو تبریز همکاری نمود [۲].

ویژگی‌های شخصیتی[ویرایش]

علی نقی منزوی که بیش از بیست سال با مهرنگ سابقه دوستی داشته است درمقدمه کتاب منشور ادبیات فارسی، او را شخصیتی عاشق و شیفته راستین زبان و ادبیات فارسی معرفی می‌کند، کسی که با مداحی و تملق و چاپلوسی ارباب قدرت بیگانه است و این خصلت را نشانه بزرگ‌منشی و علو طبع انسان فرهیخته‌ای می‌داند که نیاز به بلندگوهای تبلیغاتی و مردم‌فریب ندارد و به هنر خویش متکی است[۳].


کتاب‌شناسی[ویرایش]

1- کتاب ادبیات دانشکده افسری

2- کتاب روشی آسان در یادگیری ادبیات فارسی ( انتشارات آمه سال 1374)

3- کتاب شرح بوستا ن سعدی ( انتشارات دستان سال 1385)

۴- کتاب منشور ادبیات فارسی ( انتشارات دستان سال 1387 )

۵- دیوان حافظ ( انتشارات دستان سال 1394)[۴] ۶-دیوان اشعار مهرنگ ( در دست چاپ)

معرفی آثار[ویرایش]

شرح بوستان سعدی[ویرایش]

بر بوستان سعدی شرح‌های مختلفی نوشته شده است. مهرنگ تلاش کرده است که کارش تکرار مکررات نباشد و «شرحی بر سعدی‌نامه نگاشته شود که کاربردی‌تر، روان‌تر و برای همه گروه‌های پارسی‌زبانان جامعه قابل‌استفاده باشد»[۵]در این راه از شرح هیچ بیتی شانه خالی نکرده و با تحقیق و پژوهش نزدیک‌ترین معنا را برای آن نقل کرده است. دراین‌باره می‌گوید: «برخی از استادان وقتی نتوانسته‌اند بیتی را معنا کنند، یا بیت را تغییر داده یا آن را از کتاب حذف کرده‌اند. هیچ‌کدام از این شارحان بوستان سعدی را بیت به بیت معنا نکرده‌اند، بلکه به‌صورت کلی داستان یک حکایت را نوشته، توضیح داده و رد شده‌اند. مصرعی یا بیتی اگر احتیاج به تحقیق و پژوهش داشت، از کنارش گذشتند؛ اما من در این شرح هیچ نکته‌ای را ناگفته نگذاشتم. حتی مصراع‌های بغرنجی را که شارحان معنا نکرده‌اند، من با پرس‌وجو و تحقیق و مطالعه پیدا کردم و ارائه دادم [۶]معنی ساده و روان هریک از ابیات با شماره همان بیت مقابل آن نوشته شده است. قواعد سجاوندی و نشانه‌گذاری‌ها رعایت و هرکجا بیم خطا در خوانش ابیات و کلمات می‌رفته است ناگزیر کلمات اعراب‌گزاری شده‌اند. به‌منظور درک بهتر از لفظ و معنای اشعار، مطالبی در مورد آیین نگارش، دستور زبان فارسی، عرفان، آرایه‌های ادبی و شواهدی از اشعار سعدی و نیز سایر شاعران در پاورقی‌ آورده شده است [۷].

دیوان حافظ[ویرایش]

شرح بر دیوان حافظ، حاصل بیش از پنج سال کار و پژوهش مهرنگ است. این نسخه با سایر نسخه‌های موجود تفاوت‌هایی دارد؛ برای مثال تمامی غزل‌ها و ابیات شماره دارند، کلمات اعراب‌گذاری شده‌اند. در صفحات زوج غزلیات و در صفحات فرد معنی آن‌ها به شکل نثر بسیار روانی آمده است. معنی بیت‌ها به‌قدری ساده و روان است که افراد با هر سطح سواد می‌توانند آن را درک کنند[۸].شرح لغات دشوار نیز در پاورقی همان صفحه غزل آمده است. نقل ابیاتی با مضامینی شبیه و نزدیک به ابیات حافظ از سایر شاعران در صفحه شرح شیوایی مضاعفی به اثر بخشیده است و خواننده علاوه بر خواندن اشعار حافظ، می‌تواند ابیات هم مضمون آن را در صفحه روبروی هر غزل مطالعه کند[۹].از دیوان حافظ نسخه‌های خطی و چاپی متعددی چاپ شده است؛ نویسنده برای پیشگیری از برداشت‌های نادرست و دور از ذهن از ابیات و درک هدف و منظور اصلی شاعر و انگیزه سرودن هر غزل به همخوانی مفاهیم توجه و از معنی کردن مستقل ابیات همسو خودداری کرده است[۱۰].

منشور ادبیات فارسی[ویرایش]

کتاب منشور ادبيات فارسي و شيوه‌های کاربردی آن، مجموعه‌ای است از فنون مختلف ادبی از جمله: هنجارهای دستور زبان فارسی، آیین نگارش، انواع نظم و نثر به همراه شاهد مثال و معانی آن، علم عروض (تشخیص وزن و قافیه به روشی آسان) و تاریخ ادبیات و معرفی بزرگان ادب فارسی، علم بدیع و بیان (آرایه‌های لفظی و معنوی کلام) به همراه مثال، نیز باورهای نو در مقولۀ عرفان و معرفی شخصیت‌های برجسته‌ای که به عرفان راستین گرایش داشته‌اند. در پایان نیز فهرست سرایندگان و سروده‌های آن‌ها، نیز فهرست اعلام و آثار درج گردیده است[۱۱]. علی نقی منزوی در مقدمه‌ای که بر این کتاب نوشته است می‌گوید: «من در کتاب منشور ادبيات و نیز در تالیفات گذشته جنابعالی نکته‌ای نیافتم که پارسی‌زبانان به دانستن و آموختن آن نیاز داشته باشند و شما از آن غافل مانده باشید و یا از آن سرسری گذشته باشید. این کتاب برای همه پارسیان و پارسی گویان در سراسر جهان، در حکم استادی شیرین‌زبان و همراهی دوست داشتنی است که در قالب جُنگی که زیباترین و گزیده‌ترین سروده‌ها و نوشته‌های شاعران شکرین‌گفتار و نویسندگان شیرین‌کار را در بردارد...» [۱۲].

دیوان اشعار[ویرایش]

دیوان اشعار منصور مهرنگ هنوز به چاپ نرسیده است و گزیده ای از اشعار در دفتری که به خط خوشنویسی شاعر می باشد در کتابخانه مجلس شورای اسلامی اسکن شده و نگهداری میشود ضمنأ ابیاتی از این اشعار در کتاب منشور ادبیات فارسی[۱۳]. و در پاورقی های دیوان حافظ [۱۴].درج‌شده و فهرست آنها در پایان آن کتاب‎ها آمده است.

پانویس‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]


This article "منصور مهرنگ" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:منصور مهرنگ. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.



Read or create/edit this page in another language[ویرایش]