مه ساز امنیتی
مه ساز امنیتی دستگاهی است یک مه سفید تولید می‌کند. هدف از تولید این مه، جلوگیری از دسترسی سارقان به اقلام و کالاهای باارزش برای سرقت می‌باشد. این دستگاه بیشتر در مغازه‌های طلافروشی یا انبار کالاهای بارزش استفاده می‌شود. و استفاده از آن توسط پلیس نیز توصیه می‌گردد. ترکیب این مه از گلیکول یا گلیسیرین مخلوط با آب مقطر تشکیل شده است که بخار می‌شود و سپس در هوا پخش می‌شود.
تاریخچه[ویرایش]
مه ساز امنیتی به عنوان یک ابزار پیشگیری از سرقت به وجود آمد. بازار استفاده از آن هم به دلیل افزایش توانایی سارقان برای دور زدن تجهیزات امنیتی موجود قوت گرفت. چرا که از زمان به صدا درآمدن دزدگیرهای یک مغازه تا رسیدن ماموران پلیس، حداقل چندین دقیقه طول می‌کشد. و این مسئله یعنی یک سارق با مهارت، مدت زمان مناسبی را در اختیار دارد تا به هرجایی که می‌خواهد وارد شود و هر آنچه را دوست دارد به سرقت ببرد. از طرف دیگر دوربین‌های مداربسته و دستگاه‌های ضبط تصویر، در چنین شرایطی کارایی خود را ندارند. چون به طور معمول سارقان چهره خود را می‌پوشانند. پس دستگاه مه ساز امنیتی نه به عنوان یک ابزار امنیتی برای جلوگیری از ورود سارق، بلکه به عنوان یک ابزار برای جلوگیری از سرقت طراحی شده است.
در داخل ایران برای اولین بار شرکت تابان گوهر نفیس در سال 1395 برای حفاظت از مغازه‌های طلافروشی، دستگاه مه ساز امنیتی اسنویز را ثبت اختراع کرد و به تولید انبوه رساند. و در حال حاضر این دستگاه تحت استاندارد ISO 9001 در حال تولید و عرضه می‌باشد.
ترکیبات مه[ویرایش]
ترکیبات مه تولید شده از مه ساز امنیتی، معمولا از گلیسیرین مخلوط با آب مقطر می‌باشد. طی یک فراند این مایع تبخیر شده و سپس در هوای آزاد مانند مه پخش می‌شود. ذرات تولید شده مه به طور متوسط 0.2 تا 2 میکرومتر قطر دارند. و این یعنی که مه پخش شده بسیار آهسته ته نشین می‌شود و در نتیجه ماندگاری عالی(تا 60 دقیقه) دارد.[۱] مه تولید شده توسط دستگاه اسنویز برای سلامت انسان ضرری ندارد و دارای تائیده بهداشت از دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می‌باشد.
موارد کاربرد[ویرایش]
سیستم‌های مه ساز امنیتی در اماکن و اصناف مختلفی از جمله طلا فروشی‌ها، جواهرات فروشی‌ها، اماکن فروش کالاهای باارزش بالا و دفاتر خاص و حتی خانه‌های شخصی به کار گرفته شده‌اند. اغلب این کسب و کارها زمانی به سیستم مه ساز امنیتی روی آورده‌اند که سایر روش‌های امنیتی سنتی در جلوگیری از سرقت‌ها شکست خورده‌اند. تخمین زده شده است که تا سال 1401، در بیش از 5000 مکان مختلف در ایران از انواع سیستم‌های مه ساز امنیتی استفاده شده است.[۲] و در نتیجه این سیستم‌ها باعث نافرجام ماندن سرقت‌ها و کاهش چشمگیر ضرر و زیان مالی و جانی ناشی از این اتفاقات شده است.
ملاحظات ایمنی[ویرایش]
یکی از نگرانی‌های اولیه مطرح شده درباره سیستم‌های مه ساز امنیتی، احتمال آلودگی اماکن و اموال شخصی توسط مه ایجاد شده است. اما آزمایش‌های مستقلی که توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شده است، تائید می‌کند که مه ایجاد شده هیچ ضرری برای سلامتی انسان ندارد. همچنین این مه هیچ اثر چربی مانندی روی اجسام نیز ندارد.
منابع[ویرایش]
- ↑ «Fog vs Smoke: Understanding the Key Differences in Security Systems». Global. ۲۰۲۳-۰۴-۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۱۵.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «شرکت دانش بنیان تابان گوهر نفیس (TGN)». tabangohar.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۱۵.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
This article "مه ساز امنیتی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:مه ساز امنیتی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
