ناهج قزوینی
محمدکاظم مناهجی (۱۲۹۵- ۱۳۷۰) متخلص به ناهج یا ناهج قزوینی شاعر ایرانی بود. مضمون اکثر اشعار ناهج قزوینی فلسفه و تصوف است. از وی پنج دفتر شعر به جا مانده است.[۱]
ناهج قزوینی در سال ۱۲۹۵ هجری خورشیدی در شهر قزوین و در خانواده ای روحانی به دنیا آمد. پدرش حاج شیخ عیسی از مجتهدان قزوین و فرزند شیخ فتح الله شاردی لاهاردی صاحب مناهج الطریقه فی احکام الشریعه و از علمای برجسته عصر ناصر الدین شاه و طرفدار مشروطیت بود که در کتاب المآثر و الآثار منسوب به اعتماد السلطنه شرح حال مختصری از وی مضبوط است.[۲]
ناهج پس از طی تحصیلات مقدماتی در نوجوانی به تهران رفته و سپس وارد مدرسه مروی شده و به تحصیل علوم قدیمه یا منقول و معقول پرداخت. او در تهران سردفتر اسناد رسمی بود.
آثار
اشعار ناهج قزوینی در دفترهای زیر به طبع رسیده است:
پیاله (۱۳۳۲)
اشعار ناهج (۱۳۴۰)
عشق عریان (۱۳۴۹)
هیچنامه (۱۳۵۱)
ولایتنامه (۱۳۷۳)
This article "ناهج قزوینی" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:ناهج قزوینی. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
