پرویز نجف پور کار هنری خود را در ۱۲ سالگی با موسیقی شروع کرد با دیدن یک گیتار به موسیقی و هنر علاقه‌مند شد و به طور جدی گیتار را از سال ۷۰ زیر نظر استاد رامین صادقی ، همکار باقر موذن زاده گیتاریست معروف اهوازی شروع کرد. و با تدریس خوشنویسی به استاد صادقی از ایشان موسیقی می آموخت.[۱]
در دانشگاه در رشته ی معماری مشغول به تحصیل شدد ابتدا گیتار را در سبک کلاسیک می نواخت و سپس شروع به خواندن کردنو پس از فارغ التحصیل شدن از دانشکده معماری شروع به یادگیری تئوری و سلفژ زیر نظر استاد مرتضی دلشب و سعید علیجانی کرد .
پس از آن به زمینه آهنگسازی وارد شد و زیر نظر دکتر محمد سریر و دکتر کامبیز هوشنگ روان دوره های موسیقی و آهنگسازی کلاسیک را گذراند و پس از آن اولین آلبوم خود را که شامل آهنگسازی ، هارمونی،کنتر پوان ، ارکستر راسیون ، فون و آنالیز زیر نظر دکتر هوشنگ روان ساخت.
استاد پرویز نجف پور اولین آلبوم رسمی خود را در سال ۱۳۸۳ با عنوان جانب آبی منتشر کرد.
آلبوم جانب آبی اولین آلبوم رسمی استاد نجف پور است و قبل از آن چند آلبوم شخصی نیز منتشر کرده بود .
پس از آلبوم جانب آبی چند آلبوم بدون کلام نیز منتشر کرد و پس از آن چند آلبوم غیر رسمی در اینترنت منتشر کرد که یکی از آن ها آلبوم رسوا ۱ بود که در آن به بازخوانی آثار قدیمی پرداخت و قرار بود که چند البوم دیگر به همین سبک منتشر شود اما به علت کمبود وقت به همین یک آلبوم در این سبک بسنده کرد.
استاد پرویز نجف پور به مدت ۱۰ سال است که سازدهنی را با گیتار تلفیق می کند و به نوازندگی سازهای دو تارخراسان که جزو سازهای شخصی است می پردازند و قرار است تلفیقی از دوتار و سازدهنی منتشر شود که در حال حاضر در مرحله ی تنظیم قرار دارد.
استاد پرویز نجف پور از سال ۱۳۸۰ شروع به سرودن ترانه هایی برای قطعه های موسیقی خودش کرد. که هدف از این کار انتشار احساسات خودشان در موسیقی های خودشان بود و دوست داشتن آنچه درون خودشان است را بخوانند و بنوازند نه آنچه که درون دیگران و احساسات دیگران است و همچنین از اشعاری که احساس نارضایتی که از ابتدایی بودن و پایین بودن سطح شعرهای شعرای دیگر داشتند باعث شد که در سرودن اشعار ثابت قدم باشند و در حال حاضر سه کتاب ترانه آماده چاپ دارند که در ترانه های خودشان از آن ها استفاده می کنند مانند شعر کودکی ، رد پای تو ، تو که اون بالایی و … که البته به علت کمبود وقت با سرعت زیادی جریان ندارد.
