پل آبکار
| {{{عنوان}}} | |
 | |
| اطلاعات شخصی | |
|---|---|
| نام | پل آبکار |
| زادروز | ۱۲۸۷ خورشیدی۱۹۰۸ میلادی |
| زادگاه | تهران |
| درگذشت | اردیبهشت ۱۳۴۹ (۶۱ سال)۱۹۷۰ میلادی |
| ملیت | ایرانی ارمنی‌تبار |
| فعالیت | |
| پروژه‌های سرشناس | ساختمان سینما نیاگارا ایستگاه رادیو (بی‌سیم) |
پُل آبکار (زاده ۱۲۸۷ خورشیدی در تهران- درگذشته اردیبهشت ۱۳۴۹ در تهران)، وی از معماران نوگرای ایرانی ارمنی‌تبار بود.
زندگی[ویرایش]
پل آبکار در سال ۱۲۸۷ خورشیدی برابر با ۱۹۰۸ میلادی در خانواده‌ای نسبتاً مرفه دیده به‌دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان «سن لویی» تهران گذراند و در سال ۱۳۰۴ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. دیپلم متوسطه خود را از دبیرستان اورلئان فرانسه گرفت و در همان سال در «دانشگاه سن لوک»، بروکسل در رشته معماری دوره‌های شبانه مجسمه‌سازی، مقاومت مصالح، دکوراسیون و منبت‌کاری را نیز طی کرد.
پل آبکار در سال ۱۳۱۶ خورشیدی به تهران بازگشت و در سازمان‌های دولتی عهده‌دار مشاغل فنی گردید. هفت سال رئیس دفتر فنی گمرکات و هفده سال رئیس دفتر فنی وزارت دارایی بود. سپس مسئولیت دفتر فنی شهربانی کل را عهده‌دار شد و در سال ۱۳۴۸ با درجه همردیف سرهنگ بازنشسته شد.
پل آبکار با ویژگی اصلی استفاده از آجر بهمنی و ورودی‌های تو رفته با حاشیه سنگی در الگوی مسکن تهران شناخته می‌شود. از آثار وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: «ساختمان بی‌سیم»، «کلیسای ارامنه کاتولیک»، سینما نیاگارا، «مدرسهٔ کر و لال‌های باغچه‌بان»
وی در اردیبهشت ۱۳۴۹ در سن ۶۱ سالگی درگذشت.
زندگی هنری[ویرایش]
پل آبکار از پیشروان جنبش نوگرایی معماری در ایران بود. ساختمان‌های آبکار با آجر بهمنی او با ورودی‌های کمی فرورفته و سنگ‌هایی که در اطراف آن نصب شده قابل شناسایی است. پل آبکار ساختمان‌های بسیاری در تهران طراحی کرد از جمله:
- ساختمان سینما نیاگارا
- ایستگاه رادیوی بی‌سیم تهران
- ساختمان کلیسای ارامنه کاتولیک واقع در خیابان شمالی سفارت روسیه.
- مدرسه کر و لال‌های باغچه‌بان
- کلیه ساختمان‌های پیشکاری‌ها و ادارات وزارت دارایی استان‌ها و ساختمان‌های گمرکات.
پل آبکار تعداد زیادی ویلای مسکونی نیز ساخت و آخرین پروژه او در مسابقه طرح کاخ شهرداری تهران برنده اول شد که اجرا نگردید.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- «چهره‌های معرفی شده در نمایشگاه هنرمندان ارمنی ایران». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال هفدهم (۶۴). تابستان ۱۳۹۲.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- گروه تحقیق و پژوهش سینما (۱۳۸۳)، ارامنه و سینمای ایران، تهران: انتشارات روزنه کار، شابک ۹۶۴-۶۷۲۸-۴۴-۸صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- لازاریان، ژانت دیگرانوهی (۱۳۸۲)، دانشنامه ایرانیان ارمنی، تهران: انتشارات هیرمند، شابک ۹۶۴-۶۹۷۴-۵۰-۳صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- نرسیسیانس، امیلیا؛ لوکس، آرمان (تابستان ۱۳۸۸). «نقش جامعه ایرانیان ارمنی در ظهور معماری مدرن شهر تهران». مطالعات اجتماعی ایران (۶): ۱۲۳ تا ۱۳۷.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
مطالعه بیشتر[ویرایش]
- شافعی، بیژن؛ سروشیانی، سهراب؛ دانیل، ویکتور (۱۳۹۴). معماری پل آبکار (PDF). ستاره سبز. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۰۴-۳۲۲۹-۴.صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
This article "پل آبکار" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:پل آبکار. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
|
This page exists already on Wikipedia. |
