کلارا آبکارا 2
کلارا «آبکار» آبکاریان (به ارمنی: Կլարա Աբգար) (زاده ۱۲۹۴ خورشیدی در تهران - درگذشته ۱ فروردین ۱۳۷۵ در تهران)، وی نگارگر، مینیاتوریست و تذهیب‌کار ایرانی ارمنی‌تبار بود. کلارا آبکار نخستین زن مینیاتوریست ایرانی است.[۱][۲]
زندگی‌نامه[ویرایش]
کلارا آبکاریان از تبار ارمنیان، محله جلفای اصفهان در سال ۱۲۹۴ خورشیدی (۱۹۱۵ میلادی) در تهران به دنیا آمد.
وی در هنرستان دختران آن زمان به‌عنوان هنرجویی ثبت‌نام کرد و پس از گذراندن دوره سه‌ساله هنرستان، وارد هنرستان عالی هنرهای زیبا شد. در دوره سه‌ساله هنرستان وی شاگرد استاد طاهر جوادزاده (استاد مینیاتور)، استاد هادی تجویدی، استاد حسین کاشی‌تراش (استاد گره‌چینی)، و استادان دیگر بوده‌است.
او به نگارگری ایرانی (مینیاتور)، تذهیب، تشعیرسازی، گره‌چینی و نقاشی زیرلاکی می‌پرداخت و ۳۰۰ اثر هنری از خود به جای گذاشت و در مکتب اصفهان فعالیت داشت و اکثراً در کشیدن مراسم بزم مشهور است، که به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اهدا کرده‌است و اکنون در موزه سعدآباد قرار دارد
یکی از ویژگی‌های بیانی در تابلوهای آبکار وجود خط‌های روان و موسیقایی بودن آن‌هاست. این خصوصیت در تابلوی باده عشق به صورت بارز نمایان است، کاری که در آن خطوط ساختاری کامل دارند و مملو از موسیقی هستند. در تابلوهای نگارگری ایرانی آبکار مناظر اسب‌سواری، طبیعت بی‌جان، گل‌ها، آرامگاه‌های عمر خیام، عطار و شیخ احمد و همچنین برج‌های فیروزآباد و علی‌آباد کاشان که تحت نظر سازمان ملی هنر و موزه‌هاست از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند.
استاد کلارا آبکار با وجود نیاز مالی هرگز آثارش را به معرض فروش نگذاشت و در برابر اصرار دیگران برای فروش آثارش می‌گفت:
«مگر شما می‌توانید فرزندانتان را بفروشید؟»
او اعتقاد داشت که هنر با پول سازگار نیست، آن‌چنان‌که در یک اقدام قابل توجه در سال ۱۳۷۰ ش خانه مسکونی و همه آثارش را به سازمان میراث فرهنگی اهدا کرد و سازمان مذکور در سال ۱۳۷۲ در مجموعه فرهنگی سعدآباد، موزه‌ای به نام او تأسیس کرد.
کلارا آبکار، به پاس سال‌ها فعالیت هنری، مفتخر به دریافت لقب استاد از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ۱۳۷۱ شد. او همچنین برای طراحی سیمرغ خود جایزهٔ جشنوارهٔ کارل کروپ را دریافت داشت.
وی در بامداد روز چهارشنبه ۱ فروردین ۱۳۷۵ ش (۲۰ مارس ۱۹۹۶) در پی یک بیماری چندماهه درگذشت و در «آرامستان بوراستان» به خاک سپرده شد.
آثار[ویرایش]
- انوشیروان و بزرگمهر
- شکار بهرام
- یوسف و زلیخا
- پیرزن و سلطان سنجر
- تاج پیمان (نگین‌کاری روی نقره)
- مجلس شیخ صنعان
- دختر ترسا
This article "کلارا آبکارا 2" is from Wikipedia. The list of its authors can be seen in its historical and/or the page Edithistory:کلارا آبکارا 2. Articles copied from Draft Namespace on Wikipedia could be seen on the Draft Namespace of Wikipedia and not main one.
- ↑ «اولین زن مینیاتوریست ایران چه کسی بود؟».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
- ↑ «یادی از نخستین بانوی مینیاتوریست ایرانی».صفحه پودمان:Citation/CS1/fa/styles.css محتوایی ندارد.
